Ο Μέμνων υπήρξε στρατηγός της Περσικής αυτοκρατορίας επί Αρταξέρξη και Δαρείου, με καταγωγή από τη Ρόδο.
Όταν βασίλευε ο Αρταξέρξης συμμετείχε ενεργά στην αποστασία του σατράπη της Φρυγίας Αρτάβαζου (356 π.Χ.), του οποίου ήταν γαμπρός. Παρ' όλο που η αποσχιστική απόπειρα δε στέφτηκε από επιτυχία, γλίτωσε την παραδειγματική τιμωρία του βασιλιά χάρη στην παρέμβαση του αδελφού του Μέντορα. Κατέφυγε προσωρινά, όπως και ο Αρτάβαζος, στην αυλή του Φιλίππου το 353 π.Χ. Αργότερα, τον εντοπίζουμε επικεφαλής στο αριστερό κέρας της περσικής στρατιάς κατά τη Μάχη του Γρανικού (334 π.Χ.). Στη συνέχεια διορίζεται από το Δαρείο αρχηγός του ναυτικού, της Μικράς Ασίας και των μεσογειακών παραλίων, ώστε να εμποδίσει την προέλαση του Αλεξάνδρου. Αρχικά αμύνεται στην Πολιορκία της Αλικαρνασσού, όταν όμως ο Αλέξανδρος καταλαμβάνει όλη την Μικρά Ασία αχρηστεύοντας έτσι το πολεμικό ναυτικό του Δαρείου, ο Μέμνων συμβουλεύει τον Δαρείο να χρησιμοποιήσει δόλο. Διαδίδουν οτι ο Αλέξανδρος έχασε τον δρόμο του μέσα στα άγρια βουνά της Μικράς Ασίας και πέθανε. Αμέσως τότε ξεσπάν αντιμακεδονικές εξεγέρσεις στην Ελλάδα. Με την προδοσία αυτή καταφέρνει να καταλάβει τη Χίο και την Λέσβο εκτός της Μυτιλήνης που αμύνθηκε σθεναρά. Ο κίνδυνος για την εκστρατεία του Αλεξάνδρου ήταν μεγάλος, διότι και οι Κυκλάδες και η Εύβοια παρασύρθηκαν, και ακολούθως η Θήβα και η Αθήνα, αλλά και η Σπάρτη θα πήγαιναν με το μέρος του Δαρείου. Εκείνη όμως την κρίσιμη στιγμή, κρίμα για τους Πέρσες και ευτυχώς για τους εκστρατεύοντες Έλληνες, ο μοναδικός -ίσως- ικανός να ανακόψει το πανελλήνιο στράτευμα αιφνιδίως πεθαίνει κατά τη διάρκεια της πολιορκίας της Μυτιλήνης (333 π.Χ.) και έτσι όλη η δολιοφθορά του Δαρείου κατέρευσε. Ο θάνατος του Μέμνωνα μπροστά στα τείχη της Μυτηλίνης δεν ήταν ηρωικός. Εικάζεται οτι κύκλοι του Δαρείου που τον μισούσαν για τις προσωπικές του τυχοδιωκτικές φιλοδοξίες τον δηλητηρίασαν. Ο Μέμνων ξεψυχώντας άφησε στο πόδι του τον Φαρνάβαζο, ανεψιό του Δαρείου και γιό του Αρτάβαζου.
Παραπομπές
Πηγές
