Το Χάρκοβο είναι μείζον πολιτισμικό, επιστημονικό, εκπαιδευτικό, μεταφορικό και βιομηχανικό κέντρο της Ουκρανίας. Η βιομηχανία του ειδικεύεται κυρίως στην παραγωγή μηχανών. Υπάρχουν εκατοντάδες βιομηχανίες στην πόλη. Ανάμεσά τους και οι παγκοσμίως γνωστές όπως το Σχεδιαστικό Γραφείο Μορόζοφ, το Εργοστάσιο Αρμάτων Μαλίσιεφ, η Χάρτρον (κατασκευάστρια αεροδιαστημικών και πυρηνικών ηλεκτρονικών) και η Τουρμποάτομ (παραγωγός στροβίλων).
Υποδομές και αξιοθέατα
Στην πόλη υπάρχει υπόγειος σιδηρόδρομος (μετρό) με μήκος δικτύου 35 χιλιόμετρα και 28 σταθμούς. Ένα γνωστό αξιοθέατο της πόλης είναι η Πλατεία Ελευθερίας (Площа Свободи), γνωστή παλαιότερα ως Πλατεία Ντζερζίνσκι, η οποία είναι η 3η μεγαλύτερη πλατεία στην Ευρώπη και 7η στον κόσμο.
Η πόλη έχει σχετικά ηλιόλουστα, θερμά καλοκαίρια, τα οποία, ωστόσο, είναι αρκετά ήπια σε σύγκριση με τις θερμοκρασίες στις περιοχές της Νότιας Ευρώπης λόγω του χαμηλότερου υψομέτρου της περιοχής, της γειτνίασης με τη Μαύρη Θάλασσα και του γεωγραφικού πλάτους της πόλης.
Το Χάρκοβο έχει σχετικά μεγάλους και κρύους χειμώνες.
Η μέση βροχόπτωση είναι συνολικά 519 χιλιοστά ετησίως, με τις περισσότερες τον Ιούνιο και τον Ιούλιο.
Δημογραφικά στοιχεία
Σύμφωνα με τη σοβιετική απογραφή του 1989, ο πληθυσμός της πόλης ήταν 1.593.970 κάτοικοι. Το 1991 μειώθηκε στους 1.510.200, συμπεριλαμβανομένων 1.494.200 μόνιμων κατοίκων.[6] Το Χάρκοβο είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στην Ουκρανία μετά την πρωτεύουσα, το Κίεβο. Η πρώτη ανεξάρτητη πανουκρανική απογραφή πληθυσμού πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2001 και η επόμενη πανουκρανική απογραφή πληθυσμού είχε διαταχθεί να διεξαχθεί το 2020. Από το 2001, ο πληθυσμός της περιοχής του Χάρκοβο έχει ως εξής: το 78,5% ζει σε αστικές περιοχές, και το 21,5% ζει σε αγροτικές περιοχές.[7]
