Ο Τιριδάτης Γ΄ της Παρθίας (περσικά: تيرداد سوم‎‎), κυβέρνησε την Παρθική Αυτοκρατορία για λίγο το 35–36. Ήταν εγγονός του Φραάτη Δ΄. Στάλθηκε στη Ρώμη ως όμηρος και εκπαιδεύτηκε εκεί.^[1]

Περίπου το 36, όταν οι Πάρθοι ευγενείς επαναστάτησαν εναντίον τού Αρτάβανου Β΄ της Παρθίας, ζήτησαν από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Τιβέριο έναν βασιλιά της γενιάς τού Φραάτη. Ο Τιβέριος έστειλε τον Τιριδάτη στα ανατολικά και διέταξε τον Λεύκιο Βιτέλλιο (τον πατέρα τού Αυτοκράτορα Βιτέλλιου) να αποκαταστήσει εκεί τη ρωμαϊκή εξουσία.^[1] Με πολύ επιδέξιες στρατιωτικές και διπλωματικές επιχειρήσεις, ο Βιτέλλιος επέτυχε πλήρως. Ο Αρτάβανος Β΄ εγκαταλείφθηκε από τους οπαδούς του και τράπηκε σε φυγή.

Ωστόσο, ο Τιριδάτης Γ΄, που ανακηρύχθηκε βασιλιάς, δεν μπορούσε να διατηρηθεί, ^[1] γιατί εμφανιζόταν ως υποτελής των Ρωμαίων. Ο Αρτάβανος Β΄ επέστρεψε σύντομα από την Υρκανία με ισχυρό στρατό από βοηθούς Σκύθες (Νταχάν) και αναγνωρίστηκε ξανά από τους Πάρθους. Ο Τιριδάτης Γ΄ εγκατέλειψε τη Σελεύκεια και κατέφυγε στη Συρία.

Ο Ρωμαίος ιστορικός Τάκιτος γράφει ότι ο παρθικός αξιωματούχος της αυλής Aβδαγαίσης, ο οποίος άσκησε πολιτικό έλεγχο στον Τιριδάτη Γ΄, γλίτωσε τον Τιριδάτη Γ΄ από τον κίνδυνο εμποδίζοντάς τον να επισκεφτεί τις Παρθικές φυλές.^[2] Αυτή η πολιτική εμπόδισε τις δύσπιστες φυλές να ενωθούν ενάντια στον Τιριδάτη Γ΄ στο μεταξύ. Ωστόσο, όταν η κατάσταση έγινε απαράδεκτη, ήταν ο Αβδαγαίσης, που συμβούλεψε τον Τιριδάτη να υποχωρήσει δυτικά στη Μεσοποταμία, όπου ήταν κατάλληλες στρατηγικές αμυντικές τοποθεσίες. Αυτή η κίνηση θεωρήθηκε ως πράξη δειλίας από τις Παρθικές φυλές, η οποία οδήγησε στην εκδίωξη τού Τιριδάτη Γ΄ από τον θρόνο της εξουσίας του.

•  Meyer, Eduard (1911) «Tiridates s.v. Tiridates III.» στο: Chisholm, Hugh, επιμ. Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 26 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 1010 . Αυτό το έργο με τη σειρά του παραθέτει:
  • Δίων Κάσσιος, lviii, 26.
  • Τάκιτος, Annals, vi. 32.
• Bunson, Matthew (1994). Encyclopedia of the Roman Empire. Νέα Υόρκη: Facts on File Inc.