PROFILPELAJAR.COM

Τίτος Όουτς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη; μητρική γλώσσα	Titus Oates (Αγγλικά)
Γέννηση	15 Σεπτεμβρίου 1649; Όουκαμ, Αγγλία
Θάνατος	12/13 Ιουλίου 1705 (56 ετών)
Χώρα πολιτογράφησης	Άγγλος
Θρησκεία	Αγγλικανική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Σπουδές	Κολλέγιο του Αγίου Ιωάννη; Κολλέγιο Γκόνβιλ και Κης; Merchant Taylors' School
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ιερέας; πολιτικός
	Σχετικά πολυμέσα
	δεδομένα

Ο Τίτος Όουτς (Titus Oates, 15 Σεπτεμβρίου 1649 – 12/13 Ιουλίου 1705) ήταν Άγγλος προτεστάντης ιερέας που διέπραξε ψευδορκία «κατασκευάζοντας» συνωμοσία για δήθεν δολοφονία του βασιλιά από Καθολικούς.

Πρώτα χρόνια

Γεννήθηκε στο Όουκαμ στις 15 Σεπτεμβρίου 1649. Ήταν γιος κληρικού, ο οποίος ήταν ^[2]Αναβαπτιστής. Σπούδασε στο Κολέγιο του Κέιμπριτζ και έγινε Αγγλικανός ιερέας, αλλά αποπέμφθηκε κατηγορούμενος για μέθη και για σοδομισμό. Με τις ίδιες κατηγορίες έχασε και τη θέση του ως ιερέας στην ενορία Μπόμπινγκ του Σάσσεξ. Το 1677, όντας στρατιωτικός ιερέας στο πλοίο Adventurer συνελήφθη ξανά για σοδομισμό. Γλίτωσε την αυστηρότατη ποινή επειδή ήταν κληρικός. Στη συνέχεια έγινε μέλος του Τάγματος των Ιησουιτών και έγινε φίλος του αντικαθολικού ιερέα Ίσραελ Τονγκ.

Προειδοποιήσεις για συνωμοσίες

Το 1678 ένας γνωστός του βασιλιά Καρόλου Β΄ της Αγγλίας, ο Κρίστοφερ Κέρκμπι, προειδοποίησε τον ίδιο για συνωμοσία με σκοπό την ανατροπή του, χωρίς αποτέλεσμα. Ο Τονγκ πλησίασε τον βασιλιά και τον προειδοποίησε ξανά για φερόμενη συνωμοσία με σκοπό τη δολοφονία του, στην οποία εμπλέκονταν οι Ιησουίτες, οι Άγγλοι καθολικοί και ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΔ΄ της Γαλλίας. Ο βασιλιάς δεν εντυπωσιάστηκε αλλά διέπραξε το σφάλμα να εμπιστευτεί το μυστικό στον φανατικό εχθρό των καθολικών, κόμητα του Ντανμπάι. Ο Τόνγκε τον σύστησε με τον Όουτς.

Πλαστές συνωμοσίες

Στις 6 Σεπτεμβρίου του 1678 οι Όουτς και Τονγκ πλησίασαν τον εισαγγελέα σερ Έντμουντ Μπέρι Γκόντφρεϊ. Ο Όουτς του κατήγγειλε ότι είχε αποδείξεις ότι σχεδιαζόταν η δολοφονία του Βασιλιά και η αντικατάστασή του με τον αδελφό του, καθολικό, Ιάκωβο, δούκα της Υόρκης (μετέπειτα Ιάκωβο Β΄). Τότε όλοι οι ηγέτες των Προτεσταντών θα εκτελούνταν. Ο Όουτς ανακρίθηκε από το βασιλικό συμβούλιο και στις 28 Σεπτεμβρίου έκανε 43 καταγγελίες εναντίον πληθώρας καθολικών και 541 Ιησουιτών, ευγενών αλλά και άλλων. Στο στόχαστρό του βρέθηκαν ο γιατρός της βασίλισσας, Σερ Τζωρτζ Ουέικμαν και ο υπουργός του δούκα του Γιορκ, Έντουαρντ Κόουλμαν, οι οποίοι, κατά τον Όουτς, ήταν οι επίδοξοι δολοφόνοι του Βασιλέα. Παρ' όλη την τυχαία επιλογή των ονομάτων από τον Όουτς, λόγω της μισαλλοδοξίας του, ο Κόλμαν βρέθηκε να σχετίζεται με έναν Γάλλο Ιησουίτη. Έτσι, σε αντίθεση με τον γιατρό που αθωώθηκε, ο Κόλμαν καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε στις 3 Δεκεμβρίου του 1678 για προδοσία. Λίγο πριν αποκεφαλιστεί, κρεμάστηκε μέχρι λιποθυμίας, ευνουχίστηκε, του έβγαλαν τα σπλάχνα και διαμελίστηκε. Ο γιατρός Ουίλιαμ Φόγκαρτι, τον οποίο ο Όουτς επίσης ενέπλεξε στη συνωμοσία ("Popish Plot"), πέθανε στη φυλακή το 1678.

Με στρατό που του δόθηκε, ο Όουτς άρχισε να συλλαμβάνει Ιησουίτες και μάλιστα αυτούς που τον είχαν βοηθήσει στο παρελθόν. Συνέλαβε περί τα 80 άτομα. Κατηγόρησε τους Ιησουίτες ακόμα και για την εξαφάνιση και το θάνατο, πέντε μέρες μετά, του Σερ Έντμουντ Μπέρι Γκόντφρεϊ (βρέθηκε στραγγαλισμένος και με περασμένο το ξίφος του στο σώμα του). Ο Κάρολος Β΄ επέστρεψε στο Λονδίνο και συγκάλεσε εκτάκτως το Κοινοβούλιο. Η υστερία συνεχίστηκε, με τις γυναίκες ευγενείς να βγαίνουν έξω το βράδυ κουβαλώντας όπλα και να γίνονται έλεγχοι για κρυμμένα όπλα σε σπίτια, χωρίς αποτέλεσμα. Έγινε έρευνα ακόμα και στη Βουλή των Λόρδων, προκειμένου να αποτραπεί μια δεύτερη "Συνωμοσία της Πυρίτιδας".

Ο Όουτς έγινε πιο θρασύς και κατηγόρησε 5 Καθολικούς λόρδους για ανάμειξη στη συνωμοσία. Ο Βασιλιάς δεν πίστεψε τίποτε από αυτά, αλλά ο κόμης του Σάφτσμπερι τους συνέλαβε και τους έκλεισε στον Πύργο του Λονδίνου, απαιτώντας δημόσια να αποκλειστεί από τη διαδοχή στο θρόνο ο αδελφός του βασιλιά.

Στο τέλος του έτους, η Βουλή ενέκρινε νομοσχέδιο που απέκλειε τους Καθολικούς τόσο από τη Βουλή των Αντιπροσώπων όσο και από εκείνη των Λόρδων.

Από τη μανία του Όουτς δε γλίτωσε ούτε η ίδια η Βασίλισσα. Στις 24 Νοεμβρίου τη διέβαλε στο Βασιλιά, λέγοντας ότι σκόπευε να τον δηλητηριάσει μαζί με το γιατρό της. Ο Βασιλιάς ανέκρινε τον Όουτς και βρήκε ανακρίβειες και ψεύδη στα λεγόμενά του, με συνέπεια να διατάξει τη σύλληψή του. Λίγες ημέρες όμως μετά, το Κοινοβούλιο τον ανάγκασε να τον ελευθερώσει, υπό την απειλή συνταγματικής κρίσης.

Έτσι, οποιοσδήποτε ήταν απλώς ύποπτος ότι ήταν Καθολικός, απελαυνόταν από το Λονδίνο και του απαγορευόταν η επιστροφή σε απόσταση εντός 10 μιλίων από την πόλη. Μέχρι και τράπουλα είχε φτιαχτεί με φιγούρες που παρίσταναν τους πρωταγωνιστές του σκανδάλου.

Ο Τίτος Όουτς έλαβε ως αμοιβή ένα διαμέρισμα στο Ουάιτχωλ (Whitehall) και ετήσιο επίδομα 1.200 λιρών. Δεν ήταν όμως έτοιμος να σταματήσει τις συκοφαντίες και σύντομα κατήγγειλε ξανά ότι κάποιο σκόπευαν να δολοφονήσουν τον βασιλιά με ασημένιες σφαίρες. Προκλήθηκε σάλος και η κοινή γνώμη έβγαλε τις δικές της ιστορίες.

Παρά την αρχική φήμη του, ο Όουτς γινόταν όλο και πιο μισητός. Ο δικαστής Σκρογκς άρχισε να αθωώνει ανθρώπους που ο κληρικός είχε κατηγορήσει, μετά την εκτέλεση 15 αθώων, με τελευταίο τον αρχιεπίσκοπο του Άρμαγκ (Armagh), Όλιβερ Πλάνκετ, που εκτελέστηκε την 1η Ιουλίου του 1681.

Καταδίκες και κατάρρευση της ψευδορκίας

Ο Βασιλιάς άρχισε να λαμβάνει αντίμετρα. Ο Όουτς διατάχτηκε να φύγει από το διαμέρισμά του στο Ουάιτχωλ, αρνήθηκε όμως και κατηγόρησε τον ίδιο τον βασιλιά, το δούκα του Γιορκ και όποιον θεωρούσε αντίπαλο, με αποτέλεσμα να κατηγορηθεί για ανταρσία, να καταδικαστεί σε πρόστιμο 100.000 λιρών και να φυλακιστεί. Με τη άνοδο του Ιακώβου Β΄ στο θρόνο, ο Όουτς δικάστηκε ξανά και καταδικάστηκε για ψευδορκία σε ετήσια διαπόμπευση, στέρηση ασκήσεως του επαγγέλματος του ιερέα και ισόβια κάθειρξη. Τον έβγαλαν έξω από το κελί του φορώντας ένα καπέλο που έγραφε Τίτος Όουτς, καταδικάστηκε με αδιάσειστες αποδείξεις ότι διέπραξε δύο απαίσιες ψευδορκίες. Τον έδεσαν στο στύλο του εξευτελισμού και οι περαστικοί από την πύλη της Αίθουσας του Ουεστμίνστερ του έριχναν αυγά.

Την επόμενη ημέρα διαπομπεύτηκε στο Λονδίνο και την τρίτη τον έδεσαν γυμνό σε κάρο και τον μαστίγωσαν από το Αλντγκέιτ στο Νιουγκέιτ. Το μαστίγωμα επαναλήφθηκε την επομένη ημέρα.

Τελευταία χρόνια

Παρέμεινε στη φυλακή για 3 χρόνια και του δόθηκε χάρη το 1688 όταν ανέβηκαν στο θρόνο ο Γουλιέλμος της Οράγγης και η Μαρία. Του δόθηκε σύνταξη 5 λιρών την εβδομάδα αλλά διεκόπη από τη Μαρία και αυξήθηκε το 1698 σε 300 λίρες το χρόνο. Ο Όουτς απεβίωσε στις 12 ή 13 Ιουλίου του 1705.