Ο Στρίγκος (αναφέρεται και ως του Στρίγκου[2]) είναι οικισμός του δήμου Τρίπολης στην Αρκαδία της Πελοποννήσου. Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 2021, ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 90 κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνται κύρια με τη γεωργία και ιδιαίτερα με την παραγωγή μήλων.
Γενικά και ιστορικά στοιχεία
Ο Στρίγκος βρίσκεται στο νότιο τμήμα του μαντινειακού οροπεδίου, σε υψόμετρο 691 μέτρων[3] και απέχει 14 χιλ. από την Τρίπολη[2]. Ως οικισμός αναφέρεται σε οθωμανικό έγγραφο του 1583 ως Istrinca και με πληθυσμό 34 οικογενειών[3]. Η ονομασία του (Στρίγκος) εικάζεται πως προέρχεται από το όνομα κάποιου τιμαριούχου[4]. Επί Βενετοκρατίας, καταγράφεται το 1700 στην απογραφή του έπαρχου Grimani ως Stringu, με πληθυσμό 31 κατοίκων[3][5].
Ο Ι.Ν. του Αγίου Δημητρίου.
Αργότερα, κάτοικοι του χωριού συμμετείχαν ενεργά στην Ελληνική Επανάσταση, ενώ το 1832 εκπρόσωπος του Στρίγκου συμμετείχε στην εκλογή πληρεξούσιων ενόψει της Ε΄ Εθνοσυνέλευσης[6]. Σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις των ετών 1828-1830, εκείνη την περίοδο στον Στρίγκο ζούσαν 22-23 οικογένειες[3]. Το 1844 είχε 163 κατοίκους, ενώ στα τέλη του 19ου αιώνα (1896) ζούσαν στο στο χωριό 234 άτομα[3]. Ενδιάμεσα, το 1875, ο Στρίγκος απέκτησε δημοτικό σχολείο[7].
Την περίοδο της Κατοχής, το χωριό αποτέλεσε ένα από τα αρχικά κέντρα της οργάνωσης του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ στην Αρκαδία[8]. Συνολικά, κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο, έχασαν τις ζωές τους περισσότεροι από 20 κάτοικοι του Στρίγκου[9]. Στις επόμενες δεκαετίες ο Στρίγκος υπέστη σημαντικές δημογραφικές απώλειες[10]. Την περίοδο της Δικτατορίας, υπολογίζεται πως περίπου 40 αγρότες επωφελήθηκαν από το μέτρο της διαγραφής αγροτικών χρεών[11].
Αξιοθέατα του χωριού είναι η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, η πλατεία με το παλιό σχολείο και ο υπεραιωνόβιος πλάτανος δίπλα στο πηγάδι[12].
Διοικητικά, ο Στρίγκος υπήχθη το 1835 στον δήμο Τεγέας, ενώ από το 1912 μέχρι το 1997 ανήκε στην επαρχία Μαντινείας. Στη συνέχεια υπήχθη στον ανασυσταθέντα καποδιστριακό δήμο Τεγέας και από το 2011 αποτελεί έδρα της ομώνυμης τοπικής κοινότητας του διευρυμένου δήμου Τρίπολης[13].
↑Μωραΐτης, Νικόλαος Δ. (1932). Ιστορία της Τεγέας από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι των καθ' ημάς. της Αρκαδίας γενικώς, της αρχαίας Τεγέας, των μεσαιωνικών Νυκλίου και Μουχλίου, των νεωτέρων Τριπολιτσάς και Τεγέας. Εν Αθήναις: Νέα Ελληνική Ηώς. σελ. 562.
.jpg)
