Το Σιεμιανοβίτσε Σλόνσκιε (πολωνικά: Siemianowice Śląskie), επίσης γνωστό ως Σιεμιανοβίτσε (πολωνικά: Siemianowice, γερμανικά: Siemianowitz-Laurahütte, σιλεσικά: Siymianowice), είναι πόλη στο Βοεβοδάτο Σιλεσίας της νότιας Πολωνίας, στην Άνω Σιλεσία, κοντά στο Κατοβίτσε. Βρίσκεται στην Άνω Μητροπολιτική Ένωση Σιλεσίας, μια μητρόπολη με πληθυσμό 2 εκατομμυρίων κατοίκων στα Υψίπεδα της Σιλεσίας, στον ποταμό Μπρινίτσα (παραπόταμος του Βιστούλα).
Υπάρχουν τρεις υποθετικές εξηγήσεις για την προέλευση του ονόματος Siemianowice: είτε προέρχεται από επτά καλύβες που ονομάζονταν Siedminowice/Siedmionowice στα παλιά πολωνικά, είτε από τον παλιό μύθο για τον Siemion, τον Michał και τον Maciej, ή τον Siemion, τον Michał και τον Jakub είτε προέρχεται από το ziemia nawa, που σημαίνει γη που απομακρύνθηκε από το νερό.
Ιστορία
Το Σιεμιανοβίτσε Σλόνσκιε χρονολογείται από τη μεσαιωνική Πολωνία που κυβερνούσε ο Οίκος των Πιαστ. Πιθανότατα αναφέρθηκε για πρώτη φορά σε έγγραφα το 1253.
Το 1924, οι κοινότητες Σιεμιανοβίτσε και Χούτα Λάουρι συγχωνεύτηκαν. Η νέα πόλη ονομάστηκε Siemianowice Śląskie και απέκτησε προνόμια πόλης το 1932.
Την 1η Σεπτεμβρίου 1939, την πρώτη ημέρα της γερμανικής εισβολής στην Πολωνία και του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υπήρξε μια αψιμαχία μεταξύ Γερμανών σαμποτέρ και της πολωνικής αυτοάμυνας στη σημερινή συνοικία Μιχαουκοβίτσε (Michałkowice).[4] Γερμανοί σαμποτέρ μπήκαν στη συνέχεια στο τοπικό ορυχείο, παίρνοντας ως ομήρους αρκετές δεκάδες Πολωνούς ανθρακωρύχους.[4] Μετά από μια μάχη, πολωνικά στρατεύματα και εθελοντές, συμπεριλαμβανομένων μελών της Πολωνικής Γυμναστικής Εταιρείας «Σόκουου» και προσκόπων, κατέλαβαν ξανά ορυχείο.[4] Υπήρξαν νεκροί και από τις δύο πλευρές, και οι Πολωνοί συνέλαβαν επίσης δεκάδες Γερμανούς σαμποτέρ.[4] Οι Γερμανοί τελικά εισέβαλαν και κατέλαβαν την πόλη τις επόμενες ημέρες, και ήδη στις 8 Σεπτεμβρίου 1939, το γερμανικό Φράικορπς δολοφόνησε έξι Πολωνούς στην πόλη.[5] Τον Σεπτέμβριο του 1939, η γερμανική Einsatzgruppe I έδρασε στην πόλη και διέπραξε διάφορα εγκλήματα κατά του πολωνικού πληθυσμού. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, δύο στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας ιδρύθηκαν και λειτούργησαν στην πόλη: ένα για Πολωνούς (Πόλενλαγκερ)[6] και ένα για Εβραίους.[7] Τον Απρίλιο του 1944, οι Γερμανοί δημιούργησαν επίσης ένα υποστρατόπεδο του στρατοπέδου συγκέντρωσης του Άουσβιτς, στο οποίο κρατήθηκαν πάνω από 900 άτομα και υποβλήθηκαν σε καταναγκαστική εργασία.[8] Τον Ιανουάριο του 1945, οι κρατούμενοι του υποστρατοπέδου οδηγήθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν[8] και λίγο αργότερα οι Γερμανοί εγκατέλειψαν την πόλη και η κατοχή έληξε.
Το 1951, οι Μιχαουκοβίτσε, Μπίτκουφ (Bytków), Μπάνγκουφ (Bańgów) και Πσεουάικα (Przełajka) συμπεριλήφθηκαν στα όρια της πόλης του Σιεμιανοβίτσε ως νέες συνοικίες.
↑Βαρντζίνσκα, Μάρια (2009). Był rok 1939. Operacja niemieckiej policji bezpieczeństwa w Polsce. Intelligenzaktion (στα Πολωνικά). Βαρσοβία: Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης. σελ. 135.
↑ 8,08,1«Laurahütte». Memorial and Museum Auschwitz-Birkenau. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2021.
↑«Miasta partnerskie». siemianowice.pl (στα Πολωνικά). Σιεμιανοβίτσε Σλόνσκιε. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2020.