Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης

{{WikidataCoord}} – missing coordinate data

Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης
Είδοςερευνητικό ινστιτούτο, συλλογή και αρχείο
Διεύθυνσηul. Janusza Kurtyki 1, 02-675 Warszawa
Διοικητική υπαγωγήΒαρσοβία[1]
ΧώραΠολωνία
Έναρξη κατασκευής1998
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Το Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης - Επιτροπή για τη δίωξη των εγκλημάτων κατά του πολωνικού έθνους, ΙΕΜ (πολωνικά: Instytut Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, IPN) είναι πολωνικό κρατικό ερευνητικό ινστιτούτο υπεύθυνο για την εκπαίδευση και για τα αρχεία διερεύνησης και κάθαρσης. Από το 2020, η έδρα του Ινστιτούτου Εθνικής Μνήμης βρίσκεται στην οδό Ποστένπου 18 στη Βαρσοβία. Το ινστιτούτο διαθέτει επίσης έντεκα παραρτήματα σε άλλες πόλεις και επτά γραφεία αντιπροσωπειών σε επιπλέον πόλεις.[2]

Το 2018, η ανακοίνωση αποστολής του ιδρύματος τροποποιήθηκε για να συμπεριλάβει την «προστασία της φήμης της Δημοκρατίας της Πολωνίας και του πολωνικού έθνους».[3] Το ΙΕΜ ερευνά τα ναζιστικά και κομμουνιστικά εγκλήματα που διαπράχθηκαν μεταξύ 1917 και 1990, τεκμηριώνει τα ευρήματά του και τα διαδίδει στο κοινό.[4]

Το ινστιτούτο ιδρύθηκε από το Κοινοβούλιο της Πολωνίας στις 18 Δεκεμβρίου 1998[5] και ενσωμάτωσε την παλαιότερη, βασική επιτροπή του 1991 για τη δίωξη των εγκλημάτων κατά του πολωνικού έθνους (η οποία είχε αντικαταστήσει ένα οργανωμένο σώμα του 1945 για τα ναζιστικά εγκλήματα).[6] Ξεκίνησε τις δραστηριότητές του την 1η Ιουλίου 2000.[7] Το ΙΕΜ είναι ιδρυτικό μέλος της Πλατφόρμας Ευρωπαϊκής Μνήμης και Συνείδησης.[8]

Μερικοί μελετητές έχουν επικρίνει το ΙΕΜ για πολιτικοποίηση, ειδικά υπό τις κυβερνήσεις του Νόμος και Δικαιοσύνη.[9][10]

Σκοπός

Οι κύριοι τομείς δραστηριότητας του ΙΕΜ,[4] σύμφωνα με την αρχική δήλωση αποστολής του,[5] περιλαμβάνουν την έρευνα και τεκμηρίωση των απωλειών που υπέστη το Πολωνικό Έθνος ως αποτέλεσμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και κατά τη διάρκεια της μεταπολεμικής περιόδου του ολοκληρωτισμού. Το Ινστιτούτο ενημερώνει για τις πατριωτικές παραδόσεις αντίστασης ενάντια στις κατοχικές δυνάμεις και τον αγώνα των Πολωνών πολιτών για την κυριαρχία του έθνους, συμπεριλαμβανομένων των προσπαθειών τους για την υπεράσπιση της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας γενικά. Το ΙΕΜ διερευνά εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο πολωνικό έδαφος εναντίον Πολωνών πολιτών, καθώς και πολιτών άλλων εθνικοτήτων στη χώρα. Τα εγκλήματα πολέμου που δεν επηρεάζονται από το καταστατικό παραγραφής σύμφωνα με την πολωνική νομοθεσία περιλαμβάνουν:

  1. εγκλήματα των σοβιετικών και πολωνικών κομμουνιστικών καθεστώτων που διαπράχθηκαν στη χώρα από τις 17 Σεπτεμβρίου 1939 έως την πτώση του κομμουνισμού στις 31 Δεκεμβρίου 1989.[4]
  2. απελάσεις στη Σοβιετική Ένωση Πολωνών στρατιωτών του Εσωτερικού Στρατού και άλλων πολωνικών οργανώσεων αντίστασης, καθώς και Πολωνών κατοίκων των πρώην πολωνικών ανατολικών εδαφών.
  3. ειρήνευση των πολωνικών κοινοτήτων μεταξύ των ποταμών Βιστούλα και Μπουγκ κατά τα έτη 1944 έως 1947 από το Λαϊκό Κομισαριάτο Εσωτερικών Υποθέσεν.
  4. εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τις υπηρεσίες επιβολής του νόμου της Λαϊκής Δημοκρατίας της Πολωνίας, ιδίως το Υπουργείο Δημόσιας Ασφάλειας της Πολωνίας και την Κύρια Διεύθυνση Πληροφοριών του Πολωνικού Στρατού.
  5. εγκλήματα στην κατηγορία εγκλημάτων πολέμου και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας.

Είναι καθήκον του ΙΕΜ να διώκει εγκλήματα κατά της ειρήνης και της ανθρωπότητας, όπως και τα εγκλήματα πολέμου.[5] Η αποστολή του περιλαμβάνει την ανάγκη αποζημίωσης για ζημιές που υπέστησαν οι καταπιεσμένοι και τραυματισμένοι άνθρωποι σε μια εποχή που τα ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάστηκαν από το κράτος και να εκπαιδεύσει το κοινό για την πρόσφατη ιστορία της Πολωνίας.[4] Το ΙΕΜ συλλέγει, οργανώνει και αρχειοθετεί όλα τα έγγραφα σχετικά με το πολωνικό κομμουνιστικό σύστημα ασφαλείας που λειτούργησε από τις 22 Ιουλίου 1944 έως τις 31 Δεκεμβρίου 1989.

Μετά την εκλογή του κόμματος Νόμος και Δικαιοσύνη, η κυβέρνηση διαμόρφωσε το 2016 έναν νέο νόμο του ΙΕΜ. Ο νόμος του 2016 όριζε ότι το ΙΕΜ πρέπει να αντιτίθεται στις δημοσιεύσεις ψευδών πληροφοριών που ατιμούν ή βλάπτουν το πολωνικό έθνος. Ζήτησε επίσης τη διάδοση της ιστορίας ως μέρος ενός «στοιχείου πατριωτικής εκπαίδευσης». Ο νέος νόμος αφαίρεσε επίσης την επιρροή του ακαδημαϊκού και του δικαστικού σώματος στο ΙΕΜ.[11]

Μια τροποποίηση του νόμου το 2018[12] πρόσθεσε το άρθρο 55α, που επιχειρεί να υπερασπιστεί το «καλό όνομα» της Πολωνίας.[13] Αρχικά σχεδιάστηκε ως ποινικό αδίκημα (3 χρόνια φυλάκισης), με εξαίρεση τις τέχνες και την έρευνα και μετά από διεθνή κατακραυγή, το άρθρο τροποποιήθηκε σε αστικό αδίκημα που μπορεί να δικάζεται σε αστικά δικαστήρια και η εξαίρεση διαγράφηκε. Δαπάνες δυσφήμισης βάσει της πράξης μπορεί να επιβληθούν από το ΙΕΜ, καθώς και από διαπιστευμένες ΜΚΟ, όπως η Πολωνική Ένωση κατά της Δυσφήμισης. Με τον ίδιο νόμο, η ανακοίνωση αποστολής του θεσμικού οργάνου άλλαξε ώστε να συμπεριλάβει την «προστασία της φήμης της Δημοκρατίας της Πολωνίας και του πολωνικού έθνους».[3]

Οργάνωση

Η έδρα του Ινστιτούτου Εθνικής Μνήμης

Το ΙΕΜ δημιουργήθηκε με ειδική νομοθεσία στις 18 Δεκεμβρίου 1998.[5] Το ΙΕΜ χωρίζεται σε:

  • Κύρια Επιτροπή για τη Δίωξη Εγκλημάτων κατά του Πολωνικού Έθνους (Główna Komisja Ścigania Zbrodni Przeciwko Narodowi Polskiemu)
  • Γραφείο Παροχής και Αρχειοθέτησης Εγγράφων (Biuro Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów)
  • Γραφείο Δημόσιας Εκπαίδευσης (Biuro Edukacji Publicznej)
  • Γραφείο Κάθαρσης (Biuro Lustracyjne) (νέο γραφείο, από τον Οκτώβριο του 2006)
  • τοπικά κεφάλαια.

Στις 29 Απριλίου 2010, ο αναπληρωτής πρόεδρος Μπρονίσλαφ Κομορόφσκι υπέγραψε με νόμο μια κοινοβουλευτική πράξη που μεταρρύθμισε το Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης.

Δραστηριότητες

Εκπαίδευση

Το Γραφείο Δημόσιας Εκπαίδευσης (ΓΔΕ) του ΙΕΜ ορίζει αόριστα τον ρόλο στην πράξη του ΙΕΜ να ενημερώνει την κοινωνία για τα κομμουνιστικά και ναζιστικά εγκλήματα και ιδρύματα. Αυτός ο αόριστα καθορισμένος ρόλος επέτρεψε στον Πάβεου Μαχτσέβιτς, διευθυντή του ΓΔΕ το 2000, την ελευθερία να δημιουργήσει ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων.[11]

Οι ερευνητές στο ΙΕΜ διεξάγουν όχι μόνο έρευνα, αλλά απαιτείται να συμμετάσχουν στη δημόσια προσέγγιση.[14] Το ΓΔΕ έχει δημοσιεύσει CD μουσικής,[15] DVD και σειρές. Έχει ιδρύσει «ιστορικούς συλλόγους» για συζητήσεις και διαλέξεις. Έχει επίσης οργανώσει υπαίθριες ιστορικές εκθέσεις, πικνίκ και παιχνίδια.[11]

Το Δελτίο ΙΕΜ (Biuletyn IPN) είναι ένα δημοφιλές επιστημονικό περιοδικό υψηλής κυκλοφορίας, που προορίζεται για απλούς αναγνώστες και νέους.[14] Περίπου 12.000 από τα 15.000 αντίτυπα του Δελτίου διανέμονται δωρεάν σε σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Πολωνία και τα υπόλοιπα πωλούνται σε βιβλιοπωλεία.[16] Το Δελτίο περιέχει: δημοφιλή επιστημονικά και ακαδημαϊκά άρθρα, πολεμικά, μανιφέστο, εκκλήσεις για αναγνώστες, διαφημιστικό υλικό στο ΙΕΜ και ΓΔΕ, αρνήσεις και σχόλια για αναφορές στις ειδήσεις, καθώς και συμπληρώματα πολυμέσων.

Το ΙΕΜ δημοσιεύει επίσης το επιστημονικό περιοδικό Μνήμη και Δικαιοσύνη (Pamięć i Sprawiedliwość).

Το Ίδρυμα Εθνικής Μνήμης έχει εκδώσει διάφορα επιτραπέζια παιχνίδια για να βοηθήσει στην εκπαίδευση των ανθρώπων σχετικά με την πρόσφατη πολωνική ιστορία:

  • 303 - ένα παιχνίδι για τη Μάχη της Βρετανίας που επικεντρώνεται στην 303η Πολωνική Μοίρα.
  • Kolejka (Κολέικα) - ένα παιχνίδι που αναγκάζεσαι να είσαι στην ουρά για βασικά οικιακά προϊόντα κατά την κομμουνιστική εποχή.

Παραπομπές

  1. ↑ (Αγγλικά) COURAGE Registry. courage.btk.mta.hu/courage/individual/n15548.
  2. ↑ Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης. «Branch Offices and Delegations». Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2021. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «Full text of Poland's controversial Holocaust legislation» (στα αγγλικά). The Times of Israel. 2018-02-01. https://www.timesofisrael.com/full-text-of-polands-controversial-holocaust-legislation/. Ανακτήθηκε στις 2019-10-04. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «Nauka polska: Instytucje naukowe – identyfikator rekordu: i6575». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαΐου 2007. Ανακτήθηκε στις 22 Απριλίου 2007. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Σχετικά με το Ινστιτούτο Αρχειοθετήθηκε 2007-09-13 στο Wayback Machine. Από τον ιστότοπο στα αγγλικά του ΙΕΜ.
  6. ↑ Τισμανεάνου, Βλάντιμιρ· Ιάκομπ, Μπόγκνταν (2015). Remembrance, History, and Justice: Coming to Terms with Traumatic Pasts in Democratic Societies (στα Αγγλικά). Central European University Press. σελ. 243. ISBN 978-9-63386-092-2. 
  7. ↑ Ινστιτούτο Εθνικής Μνήμης (12 Ιουνίου 2015). «15 lat Instytutu Pamięci Narodowej w liczbach». Komunikaty. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2016. 
  8. ↑ Τσέχος Πρωθυπουργός Πετρ Νέτσας (14 Οκτωβρίου 2011). «The years of totalitarianism were years of struggle for liberty». Ευρωπαϊκή Πλατφόρμα Μνήμης και Συνείδησης. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 14 Οκτωβρίου 2011. 
  9. ↑ Αμπροσέβιτς-Γιάκομπς, Γιολάντα.
  10. ↑ Γκοντίρις, Ιντέσμπαλντ (2018). «History Riding on the Waves of Government Coalitions: The First Fifteen Years of the Institute of National Remembrance in Poland (2001–2016)». The Palgrave Handbook of State-Sponsored History After 1945 (στα Αγγλικά). Palgrave Macmillan UK. σελίδες 255–269. ISBN 978-1-349-95306-6. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 Γκοντίρις, Ιντέσμπαλντ.
  12. ↑ Χάκμαν, Γιοργκ (2 Οκτωβρίου 2018). «Defending the “Good Name” of the Polish Nation: Politics of History as a Battlefield in Poland, 2015–18». Journal of Genocide Research 20 (4): 587–606. doi:10.1080/14623528.2018.1528742. https://doi.org/10.1080/14623528.2018.1528742. 
  13. ↑ Σορόκα, Τζορτζ; Κραβάτσεκ, Φέλιξ (13 Απριλίου 2019). «Nationalism, Democracy, and Memory Laws». Journal of Democracy 30 (2): 157–171. doi:10.1353/jod.2019.0032. https://muse.jhu.edu/article/721653. 
  14. ↑ 14,0 14,1 Μπεχρ, Βαλέντιν (2017-01-02). «Historical policy-making in post-1989 Poland: a sociological approach to the narratives of communism». European Politics and Society 18 (1): 81–95. doi:10.1080/23745118.2016.1269447. ISSN 2374-5118. https://doi.org/10.1080/23745118.2016.1269447. 
  15. ↑ The Populist Radical Right in Poland: The Patriots, Ράφαου Πανκόφσκι, σελ. 38
  16. ↑ The Post-communist Condition: Public and Private Discourses of Transformation, John Benjamins Publishing Company, σελ. 172, κεφάλαιο της Μάρτα Κουρκόφσκα-Μπούντζαν

Εξωτερικοί σύνδεσμοι