Ρουτζέρο ντι Λαούρια

Ρουτζέρο ντι Λαούρια
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1250[1]
Scalea[2]
Θάνατος19  Ιανουαρίου 1305 ή 1305[1]
Βαλένθια[3][4][5]
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Σικελίας (1250–1266)[6]
Στέμμα της Αραγωνίας (1266–1305)[7][8]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααξιωματικός του ναυτικού
Οικογένεια
ΤέκναMargarida de Llúria
Ilaria de Lauria[9]
Beatriz de Lauria, Señora de Cocentaina[9]
Jofredina de Lloria i Lancia[9]
ΓονείςRiccardo di Lauria[9] και Bella d'Amichi[9]
ΣυγγενείςRoger de Llúria (ανιψιός)
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςναύαρχος
Πόλεμοι/μάχεςΠόλεμος του Σικελικού Εσπερινού
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαAdmiral of the Royal Navy of the Lord King of Aragon
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Ρουτζέρο ντι Λαούρια (παλαιότερα αναφερόμενος ως Ρογήρος της Λαυρίας, ιταλ. Ruggiero di Lauria, 17 Ιανουαρίου 1250 - 19 Ιανουαρίου 1305) ήταν Σικελός ναύαρχος. Θεωρούνταν κορυφαίος ειδικός στη ναυτική τακτική.

Ήταν γιος του Ριχάρδου από την πόλη Λαούρια ή Σκαλέα, Μεγάλου Κριτού του Βασιλείου της Νάπολης, και της Ντόνα Μπέλα, μιας τροφού της Κωνσταντίας Β΄ των Χοενστάουφεν.

Με την πτώση των Χοενστάουφεν έγινε αμιράλης στην υπηρεσία του βασιλιά Πέτρου Γ' της Αραγωνίας και του οίκου της Βαρκελώνης γενικότερα. Νικούσε σε όποια επιχείρηση ηγούνταν. Το διάστημα 1282-1287 πέτυχε 6 νίκες:

Τελικά, επέστρεψε στο ρηγάτο όπου και προσχώρησε στην υπηρεσία των Φράγκων του ανδεγαυικού οίκου. Νίκησε τους Αραγωνέζους στη ναυμαχία του ακρωτηρίου Ορλάντο, όπου αιχμαλώτισε 18 γαλέρες (1299), και στη μάχη της Πόντσας (1300), όπου αιχμαλώτισε τον Φρειδερίκο. Εν τούτοις, συμφιλιώθηκε μαζί του, αμνηστεύτηκε και ονομάστηκε κόμης της Μάλτας (1300-13).

Η ζωή του χαρακτηρίστηκε από σκληρότητα, ασυδοσία, απουσία πατριωτικού φρονήματος, αλλά και ηθικών αναστολών.

Παραπομπές