Προκόπης Παυλόπουλος

Προκόπης Παυλόπουλος
Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας
Περίοδος
13 Μαρτίου 2015 – 13 Μαρτίου 2020
ΠρωθυπουργόςΑλέξης Τσίπρας
Βασιλική Θάνου
Κυριάκος Μητσοτάκης
ΠροκάτοχοςΚάρολος Παπούλιας
ΔιάδοχοςΚατερίνα Σακελλαροπούλου
Υπουργός Εσωτερικών (Ελλάδα)
Περίοδος
19 Σεπτεμβρίου 2007 – 6 Οκτωβρίου 2009
ΠρωθυπουργόςΚώστας Καραμανλής
ΔιάδοχοςΓιάννης Ραγκούσης
Υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης
Περίοδος
10 Μαρτίου 2004 – 24 Αυγούστου 2007
ΠρωθυπουργόςΚώστας Καραμανλής
ΠροκάτοχοςΝίκος Αλιβιζάτος
ΔιάδοχοςΣπύρος Φλογαΐτης
Αναπληρωτής Υπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως
Περίοδος
23 Δεκεμβρίου 1989 – 11 Απριλίου 1990
ΠρωθυπουργόςΞενοφών Ζολώτας
Βουλευτής της Βουλής των Ελλήνων
Περίοδος
22 Σεπτεμβρίου 1996 – 31 Δεκεμβρίου 2014
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση10 Ιουλίου 1950 (1950-07-10) (74 ετών), Καλαμάτα
ΕθνότηταΈλληνας
ΥπηκοότηταΕλλάδα
Πολιτικό κόμμαΝέα Δημοκρατία
ΣύζυγοςΒλασία Παυλοπούλου - Πελτσεμή
ΠαιδιάΒασίλης, Μαρία, Ζωή
ΚατοικίαΦιλοθέη Αττικής
ΣπουδέςΝομική Σχολή Αθηνών - Πανεπιστήμιο Παντεόν-Ασσάς
ΕπάγγελμαΚαθηγητής Πανεπιστημίου
ΒραβεύσειςΙππότης του Μεγαλόσταυρου με Κολλάρο του Τάγματος της Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας
Μεγάλο κολάρο του Τάγματος του Πρίγκιπα Ενρίκε[1]
d:Q126416245 (2016)[2][3]
ΘρήσκευμαΧριστιανός Ορθόδοξος
Υπογραφή
Ιστοσελίδαprokopiospavlopoulos.gr
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Προκόπης Παυλόπουλος (Καλαμάτα, 10 Ιουλίου 1950) είναι Έλληνας νομικός, πανεπιστημιακός, πολιτικός, ακαδημαϊκός και πρώην Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Έχει διατελέσει βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας (1990-2014) και Υπουργός Εσωτερικών (2004-2009).

Βιογραφία

Είναι γιος του Βασίλη Παυλόπουλου, φιλόλογου στο επάγγελμα.

Περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στην Καλαμάτα και σπούδασε νομική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Συνέχισε, σε μεταπτυχιακό επίπεδο, τις σπουδές του στο Παρίσι και συγκεκριμένα στο Πανεπιστήμιο Παντεόν-Ασσάς. Το 1974 πήρε το DEA de Droit Public και το 1977 αναγορεύθηκε σε επίτιμο διδάκτορα (Doctorat d’ État).[4]

Δίδαξε ως Επισκέπτης Καθηγητής (1986) στο Πανεπιστήμιο Παντεόν-Ασσάς.

Έχει διατελέσει μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού και αντιπρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της ΕΡΤ.

Είναι παντρεμένος με την Βλασία Πελτσεμή - Παυλοπούλου (με καταγωγή από τη Σταυρούπολη Ξάνθης) και έχει αποκτήσει τρία παιδιά: τον Βασίλη, τη Μαρία και τη Ζωή.

Κατοικεί μόνιμα στο Νέο Ψυχικό.

Τον Οκτώβριο του 2022 εξελέγη ως τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.[5]

Ακαδημαϊκή σταδιοδρομία

Το 1986 δίδαξε ως Επισκέπτης Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Παντεόν-Ασσάς. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ιδιώτευσε ως δικηγόρος διατηρώντας για κάποιο διάστημα κοινό δικηγορικό γραφείο με τον καθηγητή δημοσίου δικαίου, Νίκο Αλιβιζάτο.

Παράλληλα ακολούθησε ακαδημαϊκή σταδιοδρομία αναλαμβάνοντας αρχικά τη θέση του επιμελητή (1980 - 1982) στην έδρα δημοσίου δικαίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και εν συνεχεία εκλεγόμενος[4] υφηγητής το 1982, επίκουρος καθηγητής το 1983, αναπληρωτής καθηγητής το 1985 και τακτικός καθηγητής[4] διοικητικού δικαίου το 1989.

Την περίοδο 1991 - 1992 διετέλεσε Διευθυντής[4] του Τομέα Δημοσίου Δικαίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ έχει διατελέσει και Επισκέπτης Καθηγητής Δημοσίου Δικαίου με έμφαση στο Διοικητικό Δίκαιο στη Νομική Σχολή (Τμήμα Νομικής "Κατεύθυνσης Ελληνικού Δικαίου") του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου.

Έχει γίνει επίτιμος διδάκτορας σε διάφορα πανεπιστήμια. Ενδεικτικά στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, στο Πανεπιστήμιο Παντεόν-Ασσάς, στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου (Νομική Σχολή, Τμήμα Νομικής "Κατεύθυνσης Ελληνικού Δικαίου")[6] στο Πανεπιστήμιο της Κοΐμπρα (Πορτογαλία), στο Πανεπιστήμιο Πατρών (Σχολή Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων), στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο (Τμήμα Ιστορίας), στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδος (Σχολή Οικονομίας, Διοίκησης και Νομικών Επιστημών), στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας (Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων), στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (Νομική Σχολή), και στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου (Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων)

Πολιτική καριέρα

Το 1974 ανέλαβε γραμματέας του πρώτου Προέδρου της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας Μιχάλη Στασινόπουλου. Τον Δεκέμβριο του 1989 διορίστηκε αναπληρωτής υπουργός Προεδρίας (κυβερνητικός εκπρόσωπος) στην Οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα.[7]

Τον Σεπτέμβριο του 1995 ανέλαβε πολιτικός σύμβουλος του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Μιλτιάδη Έβερτ, και ένα χρόνο αργότερα εκπρόσωπος τύπου της Νέας Δημοκρατίας.

Στις εκλογές του 1996 οριζόμενος στη δεύτερη θέση του Ψηφοδελτίου Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας κατέλαβε για πρώτη φορά θέση βουλευτή στο ελληνικό κοινοβούλιο. Στις εκλογές που ακολούθησαν με σταυρό προτίμησης εξελέγη βουλευτής ως ακολούθως: του 2000 (59.810 σταυροί, 3η θέση), 2004 (5η θέση), 2007 (43.417 σταυροί, 4η θέση), 2009 (28.164 σταυροί, 3η θέση) και 2012 (11.550 σταυροί, 7η θέση) Μαΐου και Ιουνίου) επανεξελέγη βουλευτής στην περιφέρεια της Α΄ Αθηνών.[8] Την περίοδο 2000 - 2004 χρημάτισε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας.

Τον Μάρτιο του 2004 διορίστηκε υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης στην Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2007[9], οπότε και στη νέα κυβέρνηση Καραμανλή ανέλαβε Υπουργός Εσωτερικών, στο νέο υπουργείο που δημιουργήθηκε[10][11] από τη συγχώνευση του Υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης.[12]

Προσλήψεις

Με προεδρικό διάταγμα που εξέδωσε ο Παυλόπουλος μονιμοποιήθηκαν περίπου 35 χιλιάδες συμβασιούχοι, αν και όπως επισημαίνει ο ίδιος ήταν υποχρεωμένος καθότι πολλαπλάσιοι υπάλληλοι είχαν προσληφθεί ως αορίστου χρόνου και βρίσκονταν υπό καθεστώς ομηρίας από την κυβέρνηση Κώστα Σημίτη.[13]

Την πενταετία της διακυβέρνησης της Ελλάδας από τον Κώστα Καραμανλή πραγματοποιήθηκαν με την έγκριση του Παυλόπουλου 865.132 προσλήψεις στον δημόσιο τομέα, κάποιοι λένε για 302.151 [14] Τα περίφημα stages, το 60% των οποίων έγινε με διαδικασίες που δεν επιβλέπονταν από το ΑΣΕΠ.[15]

Ωστόσο αυτό το περιεχόμενο αυτού του δημοσιεύματος της εφημερίδας "Τα Νέα" αμφισβητείται από τα επίσημα στοιχεία του Ελληνικού Κράτους κατά τρόπο που πιθανώς καθιστά το δημοσίευμα αυτό ανακριβές.[16]

Πολιτική στάση

Θεωρείται ότι ανήκει στην καραμανλική πτέρυγα του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας.[17]

Κριτική και σκάνδαλο SIEMENS

Ύστερα από τις μεγάλες πυρκαγιές σε Πάρνηθα και Χαλκιδική ο Προκόπης Παυλόπουλος δέχθηκε έντονη κριτική για τη καταστροφή που έλαβε χώρα, καθώς ο κρατικός μηχανισμός φάνηκε ανήμπορος να λειτουργήσει σωστά με αποτέλεσμα να καούν τεράστιες δασικές εκτάσεις. Πολίτες και ΜΜΕ κάλεσαν τον τότε υπουργό εσωτερικών να παραιτηθεί, ο οποίος όμως αρνήθηκε.[18]

Το 2005 αποκαλύφτηκε ότι ο στενός του συνεργάτης Θανάσης Χούπης είχε προχωρήσει σε χιλιάδες παράνομες προσλήψεις στο Ελληνικό δημόσιο. Ο Προκόπης Παυλόπουλος κατηγορήθηκε ότι είχε και ο ίδιος συμμετοχή, χωρίς όμως να υπάρξουν απτές αποδείξεις.[19]

Ως υπουργός Εσωτερικών απασχόλησε την κοινή γνώμη λόγω των γεγονότων που ακολούθησαν της δολοφονίας του δεκαεξάχρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου από αστυνομικούς στα Εξάρχεια. Μετά το περιστατικό ο ίδιος υπέβαλε την παραίτησή[20] του για λόγους ευθιξίας, παραίτηση όμως που δεν έγινε δεκτή από τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή.

Στις αρχές του 2011 βγήκε το πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής της βουλής, το οποίο παρουσίαζε συμμετοχή του Προκόπη Παυλόπουλου στο μεγάλο σκάνδαλο της SIEMENS. Το πόρισμα ανέφερε μεταξύ άλλων: «Στο μικροσκόπιο της κοινοβουλευτικής έρευνας προτείνει να μείνουν και οι χειρισμοί του κ. Παυλόπουλου η επιτροπή. Οι ενέργειες του πρώην υπουργού Εσωτερικών (2007-2009) σχετικά με το C4I και συγκεκριμένα με τα υποσυστήματα CDSS προκαλούν ερωτηματικά στα μέλη της επιτροπής τα οποία αποφάνθηκαν ότι είναι προφανές, ότι ο κ. Προκόπης Παυλόπουλος δεν διαχειρίστηκε με την πρέπουσα προσοχή την δημόσια περιουσία, η οποία του ήταν διεπιστευμένη με την ιδιότητά του ως Υπουργού».[21]

Πρόεδρος της Δημοκρατίας

Στις 17 Φεβρουαρίου 2015 προτάθηκε από τον Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας.[22]

Στις 18 Φεβρουαρίου εξελέγη Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας ύστερα από πρόταση του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς και των Ανεξαρτήτων Ελλήνων με τη στήριξη της Νέας Δημοκρατίας λαμβάνοντας 233 ψήφους έναντι του ανθυποψηφίου του Νίκου Αλιβιζάτου, ο οποίος έλαβε 30 ψήφους, ενώ 32 βουλευτές ψήφισαν παρών.[23]

Στις 13 Μαρτίου 2015 ορκίστηκε ενώπιον της Βουλής και ανέλαβε τα καθήκοντά του αντικαθιστώντας τον Κάρολο Παπούλια.

Εργογραφία

  • La directive en droit administratif (Παρίσι, 1977)
  • Η συνταγματική κατοχύρωση της αιτήσεως ακυρώσεως (Αθήνα, 1982)
  • Η προσωρινή δικαστική προστασία στο Κοινοτικό Δίκαιο (Αθήνα, 1982)
  • Η αστική ευθύνη του δημοσίου (εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, 1986)
  • Η σύμβαση εκτέλεσης δημόσιου έργου. Άρθρα και γνωμοδοτήσεις (εκδόσεις Σάκκουλα, 1997)
  • Θεμελιώδης δικονομική νομοθεσία: Οι δικονομικοί κώδικες (εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα, 2007)
  • Διοικητικό δίκαιο (συμμετοχή, εκδόσεις Σάκκουλα, 2010)
  • Η αναθεώρηση του συντάγματος υπό το πρίσμα της κοινοβουλευτικής εμπειρίας (εκδόσεις Λιβάνη, 2010)
  • Το Δημόσιο Δίκαιο στον αστερισμό της οικονομικής κρίσης (εκδόσεις Λιβάνη, 2013)

Παραπομπές

  1. ↑ Ordens Honoríficas Portuguesas. www.ordens.presidencia.pt?idc=154.
  2. ↑ www.sorbonne.fr/prokopis-pavlopoulos-docteur-honoris-causa/.
  3. ↑ www.assas-universite.fr/fr/recherche/docteurs-honoris-causa.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Καρακώστας, Ιωάννης (2000). Νομική Σχολή (1837 - 1982), Ιστορικό Αρχείο Πανεπιστημίου Αθηνών. Αθήνα: εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα. σελίδες 150–151. 
  5. ↑ «https://www.kathimerini.gr/politics/562090258/i-akadimia-athinon-exelexe-os-taktiko-melos-tis-ton-prokopi-paylopoylo/».  Εξωτερικός σύνδεσμος στο |title= (βοήθεια); H παράμετρος |url= είναι κενή ή απουσιάζει (βοήθεια); Η παράμετρος |access-date= χρειάζεται |url= (βοήθεια)
  6. ↑ «European University Cyprus - Επίτιμος Διδάκτορας ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας». euc.ac.cy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2019. 
  7. ↑ «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης | Κυβέρνηση ΖΟΛΩΤΑ ΞΕΝΟΦΩΝΤΑ (1989)». www.ggk.gov.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2016. 
  8. ↑ «Κοινοβουλευτική Θητεία Βουλευτών Από Τη Μεταπολίτευση Ως Σήμερα - Παυλόπουλος Βασιλείου Προκόπιος». www.hellenicparliament.gr. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2016. 
  9. ↑ «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης | Κυβέρνηση ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ Α. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (2004)». www.ggk.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2016. 
  10. ↑ «Με υπερυπουργούς και με μικρές αλλαγές η νέα κυβέρνηση». in.gr. 18 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2016. 
  11. ↑ «Εγκρίθηκε από το ΣτΕ το Προεδρικό Διάταγμα για τη συγχώνευση υπουργείων». in.gr. 18 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2016. 
  12. ↑ «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης | Υπουργείο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ Α. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ (2007)». www.ggk.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2016. 
  13. ↑ Χ.Κ., Λαζαρόπουλος. «O Π. Παυλόπουλος στον Κ. Χαρδαβέλλα για τις προσλήψεις μετά το 2004». Newsbomb.gr. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2016. 
  14. ↑ «Δημόσιο: 302.151 προσλήψεις την περίοδο Καραμανλή». Πρώτο Θέμα. 19-09-2013. https://www.protothema.gr/politics/article/312199/kur-mitsotakis-302151-proselifthisan-sto-dimosio-to-2004-2009/. Ανακτήθηκε στις 01-10-2019. 
  15. ↑ Νικολέττα Μουτούση (2013-07-06). «865.000 γαλάζιες προσλήψεις με τη βούλα Παυλόπουλου!». Τα Nέα. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-07-08. https://web.archive.org/web/20130708023907/http://www.tanea.gr/news/politics/article/5027928/865-000-galazies-proslhpseis-me-th-boyla-paylopoyloy/. Ανακτήθηκε στις 2015-06-17. 
  16. ↑ Κάλλιμπαν, Λουκιανός (6 Ιουλίου 2013). ««Παπαγαλάκια» με μπακαλοτέφτερα ψέγουν ΝΔ – Καραμανλή για την κρίση». Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2016. 
  17. ↑ Κατσαντώνη, Χριστίνα (18 Φεβρουαρίου 2015). «Προκόπης Παυλόπουλος: Ο ατάραχος Ακαδημαϊκός, που θα γίνει Πρόεδρος». Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2016. 
  18. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Οκτωβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2017. 
  19. ↑ http://archive.enet.gr/online/online_text/c=110,dt=23.05.2005,id=15972088[νεκρός σύνδεσμος]
  20. ↑ «Επεισόδια στις πορείες διαμαρτυρίας για το θάνατο του 16χρονου μαθητή». in.gr. 7 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2016. 
  21. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2017. 
  22. ↑ Γκουτζάνης, Σπύρος (17 Φεβρουαρίου 2015). «Τσίπρας: Έκπληξη με Προκόπη Παυλόπουλο για Πρόεδρο Δημοκρατίας». Πρώτο Θέμα. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2016. 
  23. ↑ «Νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Προκόπης Παυλόπουλος». Ναυτεμπορική. 18 Φεβρουαρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2016. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι