Ο Πέδρο (Α΄) Φαδρίκ (αποβιώσας το 1355), κόμης των Σαλώνων, ήταν ο μεγαλύτερος υιός του Αλφόνσο Φαδρίκ, γενικού βικάριου των Αθηνών και των Νέων Πατρών, και της Μαρούλλα ντα Βερόνα.^[1]

Καθώς ο πάπας υποστήριζε τις διεκδικήσεις του Γκωτιέ ΣΤ΄ του Μπριέν επί του Δουκάτου των Αθηνών, ο Πέδρο (μαζί με τον πατέρα και τον αδελφό του, Ιάκωβο) ήταν μεταξύ των Καταλανών ηγεμόνων οι οποίοι αφορίστηκαν στις 29 Δεκεμβρίου 1335 από τον Γουλιέλμο Φραγκιπάνη, Λατίνο Αρχιεπίσκοπο των Πατρών.^[2] Ο Αλφόνσο απεβίωσε προς το 1338, ενώ ο Πέδρο διαδέχθηκε τον πατέρα του στην ηγεσία της Κομητείας των Σαλώνων, καθώς και των βαρονιών του Λιδορικίου, της Βιτρινίτσας, της Αίγινας, καθώς και ενδεχομένως του Ζητουνίου.^[1]

Οι κτήσεις του κατασχέθηκαν από το Στέμμα της Αραγωνίας κάποια στιγμή μεταξύ του 1350 και του θανάτου του Πέδρο, ο οποίος έλαβε χώρα προ του 1355. Η αιτία της κατάσχεσης παραμένει άγνωστη, ωστόσο μετά τον θάνατο του Πέδρο τα φέουδά του επεστράφησαν στον νεαρότερο αδελφό του, Ιάκωβο Φαδρίκ, όπως είχε αναφερθεί από τον Αλφόνσο στην διαθήκη του.^[3] Ένας άλλος αδελφός, ο Ιωάννης Φαδρίκ, εμφανίζεται ως άρχοντας της Αίγινας (και της γειτονικής Σαλαμίνας) από το 1350.^[1]

• Miller, William (1908). The Latins in the Levant, a History of Frankish Greece (1204–1566). New York: E.P. Dutton and Company. 
• Setton, Kenneth M. (1975). «The Catalans in Greece, 1311–1388». Στο: Hazard, Harry W., επιμ. A History of the Crusades, Volume III: The fourteenth and fifteenth centuries. Madison, Wisconsin: University of Wisconsin Press. σελίδες 167–224. ISBN 0-299-06670-3.