Ήταν κόρη του Μανφρέδου βασιλιά της Σικελίας (Κάτω Ιταλίας, δηλ. περιλάμβανε και τη Νάπολη) και της πρώτης συζύγου του Βεατρίκης, κόρης του Αμεδαίου Δ΄ κόμη της Σαβοΐας.[6] Ο Μανφρέδος ήταν εγγονός της Κωνσταντίας Α΄ των Ωτβίλ της Σικελίας. Η Κωνσταντία μεγάλωσε στην Βίλα ντ΄Αμίτς η οποία ήταν η αγαπημένη της κατοικία την εποχή που έγινε βασίλισσα.
Το 1262 παντρεύτηκε τον Πέτρο Γ' του Οίκου Βαρκελώνης, μεγαλύτερο γιο του Ιακώβου Α' της Αραγωνίας. Η διαμάχη του πατέρα της Μανφρέδου και των Γιβελλίνων οπαδών του εναντίον των παπών κατέληξε, με το να δώσουν οι πάπες το στέμμα στον Κάρολο Α΄ των Καπετιδών κόμη του Ανζού, αδελφό του Λουδοβίκου Θ' της Γαλλίας. Ο Κάρολος Α΄ αποβιβάσθηκε με στρατό και βάδισε εναντίον του Μανφρέδου, που τον συνάντησε το 1266 στο Μπενεβέντο. Στη μάχη σκοτώθηκε ο Μανφρέδος και ο Κάρολος Α' έγινε ο αδιαμφισβήτητος «βασιλιάς της Σικελίας», βασιλείου που περιελάβανε τη νήσο Σικελία και τη Νάπολη.
Το 1276 απεβίωσε ο Ιάκωβος Α' και τον διαδέχθηκε ο Πέτρος Γ', που το 1282 υποκίνησε τη σφαγή στη νήσο Σικελία των στρατιωτών του Καρόλου Α΄ (Σικελικοί Εσπερινοί) και έγινε ο πραγματικός (de facto) βασιλιάς της νήσου Σικελίας. Το 1285 απεβίωσαν οι: Κάρολος Α', τον οποίο διαδέχθηκε ο γιος του Κάρολος Β', και Πέτρος Γ', τον οποίο διαδέχθηκαν οι γιοί του Αλφόνσος Γ' (στην Αραγωνία) και Ιάκωβος Β' (στη Σικελία). Ο τελευταίος αργότερα όταν ανέλαβε τον θρόνο στην Αραγωνία συμφώνησε να παραχωρήσει τη νήσο στον Κάρολο Β' το 1296. Όμως οι κάτοικοι παρέδωσαν τη Σικελία στο νεότερο αδελφό του Ιακώβου, Φρειδερίκο Β'. Μετά από 20 ετών διαμάχες, τον Αύγουστο του 1302 συμφωνήθηκε η διαίρεση του βασιλείου της Σικελίας: ο Φρειδερίκος Β' κράτησε τη νήσο με τον τίτλο βασιλιάς της Τρινακρίας (αρχαίο όνομα της νήσου) και ο Κάρολος Β' τις χερσαίες κτήσεις με πρωτεύουσα τη Νάπολη, διατηρώντας τον τίτλο «βασιλιάς της Σικελίας».
Η Κωνσταντία, που είχε γίνει μοναχή, απεβίωσε τον Απρίλιο του 1302.[7]
Εμφάνιση στην Θεία Κωμωδία
Σύμφωνα με τις περισσότερες ιστορικές αναφορές η Κωνσταντία εμφανίζεται στο έργο του ΔάντηΘεία Κωμωδία σαν σκιά στο Θεία Κωμωδία, άκουγε τις εκκλήσεις του πατέρα της που πέθανε αφορισμένος. Ο Μανφρέδος παρακαλάει τον ποιητή να γράψει στο έργο του μια άλλη ιστορία για την "σπουδαία κόρη του, μητέρα της Αραγωνίας και της Σικελίας".[8] Ο Μανφρέδος συνεχίζει να αφηγείται στον Δάντη ότι σώθηκε την τελευταία στιγμή από την Κόλαση επειδή λίγο πριν πεθάνει εξομολογήθηκε για τις αμαρτίες του, για αυτό έπρεπε να πει σε όλους τους συγγενείς του ιδιαίτερα στην κόρη του "να προσεύχονται συνέχεια για την ψυχή του".[8]
Οικογένεια
Η Κωνσταντία παντρεύτηκε το 1262 τον Πέτρο Γ΄ της Αραγωνίας (1276-85) και της Σικελίας (1282-85) και είχε τέκνα:
Αλφόνσος Γ΄ 1265 - 1291, βασιλιάς της Αραγωνίας (1285-91).
Ιάκωβος Β΄ 1267 - 1327, βασιλιάς της Αραγωνίας (1291-1327) και της Σικελίας (1285-96).