Ουίλαρντ βαν Όρμαν Κουίν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	25  Ιουνίου 1908[1][2][3] Άκρον
Θάνατος	25  Δεκεμβρίου 2000[1][2][3] Βοστώνη[4]
Τόπος ταφής	Καύση των νεκρών[5]
Χώρα πολιτογράφησης	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Θρησκεία	αθεϊσμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά[1][6]
Σπουδές	Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ (1930–1932)[7] Κολέγιο Όμπερλιν (1926–1930)[7]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	μαθηματικός αναλυτικός φιλόσοφος φιλόσοφος της γλώσσας Επιστημολόγος φιλόσοφος της επιστήμης διδάσκων πανεπιστημίου φιλόσοφος λογικολόγος γλωσσολόγος[8]
Εργοδότης	Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ (1933–1978)[9][7] Πανεπιστήμιο Γουέσλιαν (1964–1965) Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ (1942–1945)[7]
Αξιοσημείωτο έργο	Word and Object The Roots of Reference Two Dogmas of Empiricism Quine–McCluskey algorithm Duhem–Quine thesis Quine's paradox Quine–Putnam indispensability argument
Οικογένεια
Τέκνα	Douglas Boynton Quine
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχες	Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Βραβείο Σοκ (1993) βραβείο Κιότο για τις Τέχνες και τη Φιλοσοφία (1996) Εταίρος της Επιτροπής Σκεπτικιστικής Έρευνας επίτιμος διδάκτωρ του πανεπιστημίου Χάρβαρντ (Ιουνίου 1979)[10] Carus Lectures (1971)[11]
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Ουίλαρντ βαν Όρμαν Κουίν (αγγλικά: Willard Van Orman Quine‎‎, προφέρεται και ως Κουάιν/Κουέιν, γνωστός και ως Βαν στους οικείους του, ^[12] 25 Ιουνίου 1908 - 25 Δεκεμβρίου 2000) ήταν Αμερικανός φιλόσοφος και λογικολόγος της αναλυτικής παράδοσης, ο οποίος θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους φιλοσόφους του 20ού αιώνα.^[13]

Γεννήθηκε στο Άκρον του Οχάιο, και μεγαλώνοντας έλαβε το πτυχίο του στα μαθηματικά από το κολλέγιο Όμπερλιν το 1930, και το διδακτορικό του στη φιλοσοφία από το πανεπιστήμιο Χάρβαρντ το 1932. Έκτοτε και έως τον θάνατο του το 2000, ο Κουίν ήταν συνεχώς συνδεδεμένος με το Χάρβαρντ με τον ένα ή άλλο τρόπο. Αρχικά ως φοιτητής, κατόπιν ως καθηγητής φιλοσοφίας, λογικής και θεωρίας ομάδων, και κατόπιν ως επίτιμος καθηγητής όπου ασχολήθηκε με την έκδοση και επιμέλεια αρκετών βιβλίων κατά τη συνταξιοδότηση του.

Υπήρξε ο κύριος εκφραστής της άποψης πως η φιλοσοφία δεν αποτελεί εννοιολογική ανάλυση, αλλά γενικά τον κλάδο των εμπειρικών επιστημών. Τα διασημότερα γραπτά του είναι τα:

• Δύο δόγματα του εμπειρισμού (1951), στο οποίο αμφισβητεί τη διάκριση ανάμεσα στις αναλυτικές και συνθετικές προτάσεις και προκρίνει μια μορφή σημασιολογικού ολισμού.
• Λέξη και αντικείμενο (1960), όπου συνέχισε τις ιδέες που διατύπωσε στο δύο δόγματα του εμπειρισμού, και επιπλέον εισήγαγε τη θεωρία του σχετικά με την απροσδιοριστία της μετάφρασης προωθώντας μια συμπεριφοριστική θεωρία της φιλοσοφικής έννοιας.

Ανέπτυξε επίσης ένα σύστημα επιστημολογίας όπου προσπάθησε να παρέχει μια βελτιωμένη επιστημονική εξήγηση για το πως ο άνθρωπος είναι σε θέση να αναπτύσσει σύνθετες φιλοσοφικές θεωρίες βασιζόμενος μόνο στις ελάχιστες πληροφορίες που λαμβάνει μέσω των αισθητηρίων οργάνων του.^[14] Το έργο του στη φιλοσοφία της επιστήμης είναι επίσης σημαντικό για τη συστηματική προσπάθεια της κατανόησης της επιστήμης βάσει εργαλείων της ίδιας της επιστήμης,^[14] και για τη θεώρηση του πως η επιστήμη και η φιλοσοφία είναι άμεσα συνδεδεμένοι χώροι, ιδέα που συνόψισε ως η φιλοσοφία της επιστήμης είναι αρκετή φιλοσοφία (philosophy of science is philosophy enough).^[15] Σε ότι αφορά τη φιλοσοφία των μαθηματικών, υπήρξε ένας από τους κύριους υποστηρικτές επιχειρημάτων υπέρ της πραγματικότητας των μαθηματικών οντοτήτων.^[16]

Απεβίωσε το 2000 στη Βοστώνη στην ηλικία των 92 ετών, έχοντας αποκτήσει 4 παιδιά από 2 γάμους.^[17]

Από τις πιο σημαντικές βραβεύσεις του Κουίν ως φιλοσόφου ήταν οι:

• Βραβείο Σοκ για τη λογική και φιλοσοφία (Schock Prize in Logic and Philosophy) το 1993 για τη συστηματική και διεισδυτική εξέταση του πως η εκμάθηση της γλώσσας και της επικοινωνίας βασίζονται σε κοινά διαθέσιμα στοιχεία και τις συνέπειες της θέσης αυτής γενικότερα ως προς τις θεωρίες για τη γνώση και τη γλωσσολογική έννοια.^[18]
• Βραβείο Κυότο για τις τέχνες και φιλοσοφία (Kyoto Prize in Arts and Philosophy) το 1996 για τις εξαιρετικές συνεισφορές του στην πρόοδο της φιλοσοφίας κατά τον 20ό αιώνα.^[19]

Επίσης ως κουίν ονομάζεται το πρόγραμμα ηλεκτρονικού υπολογιστή το οποίο ως αποτέλεσμα επιστρέφει τον ίδιο τον πηγαίο κώδικα του. Ο όρος αυτός εισήχθη από τον φιλόσοφο Ντάγκλας Χόφσταντερ το 1979 στο βιβλίο του με τίτλο Gödel, Escher, Bach: An Eternal Golden Braid.

• 1934 A System of Logistic. Harvard Univ. Press.^[20]
• 1951 (1940). Mathematical Logic. Harvard Univ. Press. (ISBN 0-674-55451-5).
• 1966. Selected Logic Papers. New York: Random House.
• 1970 (2nd ed., 1978). With J. S. Ullian. The Web of Belief. New York: Random House.
• 1980 (1941). Elementary Logic. Harvard Univ. Press. (ISBN 0-674-24451-6).
• 1982 (1950). Methods of Logic. Harvard Univ. Press.
• 1980 (1953). From a Logical Point of View. Harvard Univ. Press. (ISBN 0-674-32351-3). Εντός του περιέχεται το Δύο δόγματα του εμπειρισμού.
• 1960 Word and Object (Λέξη και αντικείμενο). MIT Press (ISBN 0-262-67001-1). Εντός του περιέχεται η θεωρία για την απροσδιοριστία της μετάφρασης.
• 1974 (1971) The Roots of Reference. Open Court Publishing Company (ISBN 0-8126-9101-6)
• 1976 (1966). The Ways of Paradox. Harvard Univ. Press.
• 1969 Ontological Relativity and Other Essays. Columbia Univ. Press. (ISBN 0-231-08357-2).
• 1969 (1963). Set Theory and Its Logic. Harvard Univ. Press.
• 1985 The Time of My Life: An Autobiography. Cambridge, The MIT Press. (ISBN 0-262-17003-5). 1986: Harvard Univ. Press.
• 1986 (1970). The Philosophy of Logic. Harvard Univ. Press.
• 1987 Quiddities: An Intermittently Philosophical Dictionary. Harvard Univ. Press. (ISBN 0-14-012522-1). Κυρίως χιουμοριστικό.
• 1992 (1990). Pursuit of Truth. Harvard Univ. Press. (ISBN 0-674-73951-5).
• 1995, From Stimulus to Science. Harvard Univ. Press. (ISBN 0-674-32635-0).

• 1946, "Concatenation as a basis for arithmetic." Reprinted in his Selected Logic Papers. Harvard Univ. Press.
• 1948, "On What There Is", Review of Metaphysics. Reprinted in his 1953 From a Logical Point of View. Harvard University Press.
• 1951, "Two Dogmas of Empiricism (Δύο δόγματα του εμπειρισμού)", The Philosophical Review 60: 20–43. Reprinted in his 1953 From a Logical Point of View. Harvard University Press.
• 1956, "Quantifiers and Propositional Attitudes," Journal of Philosophy 53. Reprinted in his 1976 Ways of Paradox. Harvard Univ. Press: 185–96.
• 1969, "Epistemology Naturalized" in Ontological Relativity and Other Essays. New York: Columbia University Press: 69–90.
• "Truth by Convention," first published in 1936. Reprinted in the book, Readings in Philosophical Analysis, edited by Herbert Feigl and Wilfrid Sellars, pp. 250–273, Appleton-Century-Crofts, 1949.

• Gibson, Roger F., επιμ. (2004). The Cambridge companion to Quine. Cambridge University Press. ISBN 0521639492. 
• Gibson, Roger F. (2004). Quintessence: Basic Readings from the Philosophy of W. V. Quine. Harvard University Press. 
• Gibson, Roger F.· Barrett, R., επιμ. (1990). Perspectives on Quine. Oxford: Blackwell Publishing. 
• Godfrey-Smith, Peter, 2003. Theory and Reality: An Introduction to the Philosophy of Science.
• Hahn, L. E., and Schilpp, P. A., eds., 1986. The Philosophy of W. V. O. Quine (The Library of Living Philosophers). Open Court.

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Ουίλαρντ βαν Όρμαν Κουίν

• Willard Van Orman Quine—Philosopher and Mathematician, προσωπικός ιστότοπος
• Willard Van Orman Quine. βιογραφικό στην Εγκυκλοπαίδεια Φιλοσοφίας του Στάνφορντ