Το χωριό βρίσκεται σε υψόμετρο 460[1]-481[2] μέτρα και απέχει περίπου 15 χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. Είναι χτισμένο στους πρόποδες της Αγυιάς, της δεύτερης υψηλότερης κορυφής (1.066 μέτρα) της οροσειράς Αιγαλέον. Το Μουζάκι έχει οδικές προσβάσεις από γειτονικά χωριά, όπως ο Πύργος (Πυργάκι), τη Βάλτα, τη Χριστιανούπολη και τη Χώρα.
Ιστορία
Το χωριό αναφέρεται σε διάφορες απογραφές των Βενετών Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, οι οποίες έγιναν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Το Μουζάκι (Musachi) ανήκε το 1689 στην επαρχία της Αρκαδιάς (Κυπαρισσία), η οποία ήταν μια από τις 4 επαρχίες, στις οποίες χωριζόταν το διαμέρισμα της Μεθώνης (επαρχία Φαναριού, επαρχία Αρκαδιάς, επαρχία Ναβαρίνου και επαρχία Μεθώνης).[6] Ο οικισμός του Μουζακίου προσαρτήθηκε στον παλαιό δήμο Κενηρίου το 1835,[7][8] ενώ το 1840 αποσπάται από τον Δήμο Κενηρίου και προσαρτάται στον Δήμο Φλεσσιάδος.[9] Το χωριό αναφέρεται το 1853 στον β΄ τόμο των «Ελληνικών» του Ιάκωβου Ρίζου Ραγκαβή ως χωριό του Δήμου Φλεσιάδος της Επαρχίας Τριφυλίας με πληθυσμό 185 κατοίκων, με βάση την απογραφή του 1851.[10] Το 1899 το χωριό μεταφέρεται από τον Νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στον Νομό Τριφυλίας,[11] για μια περίπου δεκαετία, ως το 1909, που επανέρχεται ξανά στον Νομό Μεσσηνίας.[12] Το 1912 το χωριό αποσπάται από τον Δήμο Φλεσσιάδος και ορίζεται έδρα της κοινότητας Μουζακίου Τριφυλίας.[13] Παρέμεινε έδρα της ομώνυμης κοινότητας, από το 1912 ως και το 1997, όταν τότε, στα πλαίσια των αλλαγών που επήλθαν στη τοπική αυτοδιοίκηση, μέσω του σχεδίου «Καποδίστριας», υπήχθη στον κατηργημένο Δήμο Γαργαλιάνων,[14] ενώ από το 2011, μετά τις νέες αλλαγές του σχεδίου «Καλλικράτης» ανήκει πλέον στον νέο Δήμο Τριφυλίας.[1][15] Ο δήμος αυτός, συστάθηκε με το Πρόγραμμα Καλλικράτης με τη συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αετού, Αυλώνος, Γαργαλιάνων, Κυπαρισσίας, Φιλιατρών και την κοινότητα Τριπύλας.
Κάτοικοι
Ο οικισμός, με βάση την απογραφή του 2011, έχει 321 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι απασχολούνται κυρίως σε διάφορες αγροτικές εργασίες.[1]
Εκτός από τις κατοικίες το χωριό διαθέτει δημοτικό σχολείο. Η εκκλησία του χωριού είναι ο Ιερός Ναός της Αγίας Τριάδας. Στην κεντρική πλατεία του χωριού και γύρω από αυτήν υπάρχουν επίσης, καφενεία, ταβέρνες και διάφορα καταστήματα. Ανάμεσα στα αξιοθέατα του χωριού είναι τα ξωκλήσια της Αναλήψεως του Σωτήρος και της Αγίας Κυριακής, το φαράγγι Μουτσούρι και οι καταρράκτες του.
Οι απογραφές των Προνοητών της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας, Corner (1689), Grimani (1700) Angelo Emo (ίσως το 1708), η αχρονολόγητη απογραφή που αναφέρεται στο χειρόγραφο Querini-Stampalia (ίσως το 1711), είναι τέσσερις από τις διάφορες βενετσιάνικες απογραφές, οι οποίες επιχειρήθηκαν στο χρονικό διάστημα της τριακονταετίας (1683/84-1715), κατά την οποία οι Βενετοί κατείχαν την Πελοπόννησο. Μέχρι σήμερα πλήρως έχει δημοσιευθεί μόνο η απογραφή Grimani, από τον ιστορικό και ομότιμο διευθυντή ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος ΕρευνώνΒασίλη Παναγιωτόπουλο, στο έργο του Πληθυσμός και οικισμοί της Πελοποννήσου. 13ος - 18ος αιώνας (1985).
