Μικτή οικονομία

 Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 10/06/2019.

Μια μικτή οικονομία (αγγλικά: mixed economy), ορίζεται ποικιλοτρόπως ως ένα οικονομικό σύστημα που συνδυάζει στοιχεία οικονομίας της αγοράς με στοιχεία σχεδιαζόμενων οικονομιών, ελεύθερες αγορές με κρατικό παρεμβατισμό ή ιδιωτικές επιχειρήσεις με δημόσιες επιχειρήσεις.[1] Δεν υπάρχει καθορισμένος ορισμός για μια μικτή οικονομία, αλλά υπάρχουν δύο σημαντικοί ορισμοί. Ο πρώτος από αυτούς τους ορισμούς αναφέρεται σε ένα μείγμα οικονομίας της αγοράς με κρατικό παρεμβατισμό, αναφερόμενος στις καπιταλιστικές οικονομίες της αγοράς με ισχυρή ρυθμιστική εποπτεία, παρεμβατικές πολιτικές και κυβερνητική παροχή δημόσιων υπηρεσιών. Ο δεύτερος ορισμός είναι απολιτικής φύσης και αναφέρεται αυστηρά σε μια οικονομία που περιέχει ένα μείγμα ιδιωτικών επιχειρήσεων με δημόσιες επιχειρήσεις.[2]

Στις περισσότερες περιπτώσεις και ιδιαίτερα σε σχέση με τις δυτικές οικονομίες, ο όρος «μικτή οικονομία» αναφέρεται σε μια καπιταλιστική οικονομία που χαρακτηρίζεται από την υπεροχή της ιδιωτικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής με κερδοσκοπική επιχείρηση και τη συσσώρευση κεφαλαίου ως θεμελιώδη κινητήρια δύναμη. Σε ένα τέτοιο σύστημα, οι αγορές υπόκεινται σε ποικίλους βαθμούς ρυθμιστικού ελέγχου και οι κυβερνήσεις ασκούν έμμεση μακροοικονομική επιρροή μέσω φορολογικών και νομισματικών πολιτικών με σκοπό την αντιμετώπιση της ιστορίας του καπιταλισμού όσον αφορά τους κύκλους άνθησης / αποτυχίας, την ανεργία και τις ανισότητες εισοδήματος. Στο πλαίσιο αυτό, οι κυβερνητικές υπηρεσίες παρέχουν ποικίλους βαθμούς δημόσιας υπηρεσίας και βασικές υπηρεσίες, με κρατική δραστηριότητα συχνά περιορισμένη στην παροχή δημόσιων αγαθών και καθολικών πολιτικών απαιτήσεων - όπως η υγειονομική περίθαλψη, η υλική υποδομή και η διαχείριση δημόσιων εκτάσεων.[3] Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τον laissez-faire καπιταλισμό, όπου η κρατική δραστηριότητα περιορίζεται στην παροχή δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών, καθώς και στην υποδομή και το νομικό πλαίσιο για την προστασία των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας και την επιβολή των συμβάσεων.[4]

Αναφορικά με τα δυτικοευρωπαϊκά οικονομικά μοντέλα μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως υποστηρίζονται από τους χριστιανοδημοκράτες και τους σοσιαλδημοκράτες, η μικτή οικονομία είναι μια μορφή καπιταλισμού όπου οι περισσότεροι κλάδοι ανήκουν στον ιδιωτικό τομέα, με μόνο ένα μικρό αριθμό δημόσιων υπηρεσιών κοινής ωφέλειας και βασικών δημόσιων υπηρεσιών. Στη μεταπολεμική εποχή, η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία συνδέθηκε με αυτό το οικονομικό μοντέλο, όπως αποδεικνύεται από την εφαρμογή του κράτους πρόνοιας.[5]

Ως οικονομικό ιδανικό, οι μικτές οικονομίες υποστηρίζονται από ανθρώπους με διάφορες πολιτικές επιφυλάξεις, συνήθως κεντροαριστερά και κεντροδεξιά, όπως οι σοσιαλδημοκράτες[6] ή οι χριστιανοδημοκράτες.

Ιστορία

Ο όρος «μικτή οικονομία» προέκυψε στο πλαίσιο των πολιτικών συζητήσεων στο Ηνωμένο Βασίλειο κατά τη μεταπολεμική περίοδο, αν και το σύνολο των πολιτικών που συνδέονται αργότερα με τον όρο είχε υποστηριχθεί τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1930.[7] Οι υποστηρικτές της μικτής οικονομίας, μεταξύ των οποίων και οι R. H. Tawney,[8] Anthony Crosland[9] και Andrew Shonfield σχετίζονταν κυρίως με το βρετανικό Εργατικό Κόμμα, αν και παρόμοιες απόψεις εκφράστηκαν από τους συντηρητικούς, συμπεριλαμβανομένου του Χάρολντ Μακμίλαν. Οι επικριτές της μικτής οικονομίας, όπως οι Λούντβιχ φον Μίζες και Φρίντριχ Χάγιεκ, ισχυρίστηκαν ότι δεν μπορεί να υπάρξει διαρκής συμβιβασμός ανάμεσα στον οικονομικό σχεδιασμό και την οικονομία της αγοράς και κάθε κίνηση προς την κατεύθυνση του σοσιαλιστικού σχεδιασμού είναι μια ακούσια κίνηση προς αυτό που ο Χιλέρ Μπέλεκ ονομάζει "κατάσταση σε σεβασμό".[10]

Πολιτική φιλοσοφία

Από την απολιτική έννοια, ο όρος "μικτή οικονομία" χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα οικονομικά συστήματα που συνδυάζουν διάφορα στοιχεία οικονομιών της αγοράς και προγραμματισμένων οικονομιών. Καθώς οι περισσότερες πολιτικοοικονομικές ιδεολογίες ορίζονται με εξιδανικευμένη έννοια, αυτό που περιγράφεται σπάνια - αν υπάρχει πάντα στην πράξη. Οι περισσότεροι δεν θα θεωρούσαν παράλογο να χαρακτηρίζουν μια οικονομία που, παρόλο που δεν είναι τέλεια εκπροσώπηση, μοιάζει πολύ με ένα ιδεώδες, εφαρμόζοντας τον τίτλο που εκφράζει αυτό το ιδεώδες. Όταν ένα εν λόγω σύστημα, ωστόσο, αποκλίνει σε σημαντικό βαθμό από ένα εξιδανικευμένο οικονομικό μοντέλο ή ιδεολογία, το έργο του εντοπισμού του μπορεί να γίνει προβληματικό. Ως εκ τούτου, επινοήθηκε ο όρος "μικτή οικονομία". Δεδομένου ότι είναι απίθανο η οικονομία να περιέχει ένα απόλυτα ομοιόμορφο μίγμα, οι μικτές οικονομίες σημειώνονται συνήθως ως επικίνδυνες είτε προς την ιδιωτική είτε προς την δημόσια ιδιοκτησία, προς τον καπιταλισμό ή τον σοσιαλισμό ή προς μια οικονομία της αγοράς ή οικονομία διοίκησης σε διάφορους βαθμούς.[11]

Καθολική κοινωνική διδασκαλία

Ο Ιησουίτης συγγραφέας David Hollenbach, S.J. υποστήριξε ότι η καθολική κοινωνική διδασκαλία απαιτεί μια «νέα μορφή» μικτής οικονομίας. Αναφέρεται στον ισχυρισμό του πάπα Πίου ΙΑ' ότι το κράτος "πρέπει να προσφέρει βοήθεια στα μέλη του κοινωνικού σώματος, αλλά δεν μπορεί ποτέ να τα καταστρέψει ή να τα απορροφήσει".[12] Ο Hollenbach γράφει ότι μια κοινωνικά δίκαιη μικτή οικονομία συνεπάγεται την εργασία, τη διαχείριση και το κράτος να συνεργάζονται μέσω ενός πλουραλιστικού συστήματος που διανέμει ευρέως την οικονομική δύναμη.[13]

Ωστόσο, μετέπειτα μελετητές σημείωσαν ότι η σύλληψη της επικουρικότητας ως «πολιτική καθοδήγηση από την κορυφή προς την κατεύθυνση της κυβέρνησης» απαιτεί επιλεκτική ανάγνωση των εγκυκλίων της δεκαετίας του 1960. Μια πληρέστερη ανάγνωση της καθολικής κοινωνικής διδασκαλίας υποδεικνύει ότι η έννοια της επικουρικότητας θεωρείται ως μια έννοια "από κάτω προς τα πάνω", η οποία είναι "ριζωμένη ως αναγνώριση μιας κοινής ανθρωπότητας, όχι στο πολιτικό ισοδύναμο ευγενούς υποχρέωσης".[14]

Ευρωπαϊκή κοινωνική δημοκρατία

Μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου στη Δυτική Ευρώπη, τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα απέρριψαν το σταλινικό πολιτικό και οικονομικό μοντέλο, το οποίο στη πορεία θα έβρισκε εφαρμογή στη Σοβιετική Ένωση, δεσμεύοντάς το είτε με μια εναλλακτική πορεία προς τον σοσιαλισμό είτε με έναν συμβιβασμό μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού.[15] Την περίοδο αυτή, οι σοσιαλδημοκράτες αγκάλιασαν μια μικτή οικονομία με βάση την κυριαρχία της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, με μόνο μια μειοψηφία βασικών υπηρεσιών κοινής ωφέλειας και δημόσιες υπηρεσίες υπό δημόσια ιδιοκτησία. Ως αποτέλεσμα, η κοινωνική δημοκρατία συνδέθηκε με την κεϋνσιανή οικονομία, τον κρατικό παρεμβατισμό και το κράτος πρόνοιας, ενώ εγκατέλειψε τον προηγούμενο στόχο της αντικατάστασης του καπιταλιστικού συστήματος (αγορές παραγόντων, ιδιωτική περιουσία και μισθωτή εργασία) με ένα ποιοτικά διαφορετικό σοσιαλιστικό οικονομικό σύστημα.[16][17]

Φασισμός

Αν και ο φασισμός είναι πρωτίστως μια πολιτική ιδεολογία που υπογραμμίζει τη σημασία των πολιτισμικών και κοινωνικών θεμάτων για την οικονομία, ο φασισμός γενικά στηρίζει μια ευρέως καπιταλιστική μικτή οικονομία. Ο φασισμός υποστηρίζει κρατικό παρεμβατισμό στις αγορές και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, παράλληλα με ένα εταιρικό πλαίσιο που αναφέρεται ως η «τρίτη θέση» που φαινομενικά επιδιώκει να αποτελέσει μια μεσαία βάση ανάμεσα στον σοσιαλισμό και τον καπιταλισμό, με τη μεσολάβηση εργασιακών και επιχειρηματικών διαφορών για την προώθηση της εθνικής ενότητας. Τα φασιστικά καθεστώτα του 20ού αιώνα στην Ιταλία και στη Γερμανία υιοθέτησαν μεγάλα προγράμματα δημόσιων έργων για την τόνωση των οικονομιών τους, κρατικό παρεμβατισμό σε οικονομίες που κυριαρχούσαν σε μεγάλο βαθμό από τον ιδιωτικό τομέα για την προώθηση των εξοπλισμών και των εθνικών συμφερόντων. Οι μελετητές έχουν συντάξει παραλληλισμούς μεταξύ των προγραμμάτων American New Deal και των δημοσίων έργων που προωθούνται από τον φασισμό, υποστηρίζοντας ότι ο φασισμός επίσης προέκυψε ως απάντηση στην απειλή της σοσιαλιστικής επανάστασης και στοχεύει επίσης να «σώσει τον καπιταλισμό» και την ιδιωτική ιδιοκτησία.

Σοσιαλισμός

Οι "μικτές οικονομίες" ως μείγμα κοινωνικών και ιδιωτικών επιχειρήσεων έχουν προβλεφθεί και υποστηριχθεί από διάφορους σοσιαλιστές ως αναγκαία μεταβατική μορφή μεταξύ του καπιταλισμού και του σοσιαλισμού. Επιπλέον, μια σειρά προτάσεων για τα σοσιαλιστικά συστήματα απαιτούν ένα συνδυασμό διαφορετικών μορφών ιδιοκτησίας επιχειρήσεων, συμπεριλαμβανομένου ενός ρόλου για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Για παράδειγμα, η αντίληψη του Alexander Nove σχετικά με τον «εφικτό σοσιαλισμό» περιγράφει ένα οικονομικό σύστημα που βασίζεται σε ένα συνδυασμό κρατικών επιχειρήσεων για μεγάλες βιομηχανίες, συνεταιρισμούς εργαζομένων και καταναλωτών, ιδιωτικές επιχειρήσεις για μικρής κλίμακας επιχειρήσεις και μεμονωμένες επιχειρήσεις.[18]

Ο σοσιαλδημοκρατικός θεωρητικός Έντουαρντ Μπέρνσταϊν υποστήριξε μια μορφή μικτής οικονομίας, πιστεύοντας ότι ένα μικτό σύστημα δημόσιων, συνεταιριστικών και ιδιωτικών επιχειρήσεων θα ήταν απαραίτητο για μεγάλο χρονικό διάστημα πριν ο καπιταλισμός εξελιχθεί από μόνος του στο σοσιαλισμό.[19]

Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας υιοθέτησε μια σοσιαλιστική οικονομία της αγοράς, η οποία αντιπροσωπεύει ένα πρώιμο στάδιο της σοσιαλιστικής ανάπτυξης σύμφωνα με το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας. Το Κομμουνιστικό Κόμμα υιοθετεί τη μαρξιστική θέση ότι ένα οικονομικό σύστημα που περιέχει ποικίλες μορφές ιδιοκτησίας - αλλά με τον δημόσιο τομέα να διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο - είναι ένα απαραίτητο χαρακτηριστικό μιας οικονομίας στο προκαταρκτικό στάδιο της ανάπτυξης του σοσιαλισμού.[20]

Η Σοσιαλιστική Δημοκρατία του Βιετνάμ περιγράφει την οικονομία της ως «σοσιαλιστική οικονομία της αγοράς» που αποτελείται από ένα μίγμα δημόσιων, ιδιωτικών και συνεργατικών επιχειρήσεων - μια μικτή οικονομία που προσανατολίζεται προς τη μακροπρόθεσμη ανάπτυξη μιας σοσιαλιστικής οικονομίας.

Τυπολογία

Αυτή η έννοια μιας μικτής οικονομίας αναφέρεται σε ένα συνδυασμό δυνάμεων της αγοράς με κρατική παρέμβαση υπό μορφή κανονισμών, μακροοικονομικών πολιτικών και παρεμβάσεων κοινωνικής πρόνοιας με στόχο τη βελτίωση των αποτελεσμάτων της αγοράς. Ως εκ τούτου, αυτός ο τύπος μικτής οικονομίας εμπίπτει στο πλαίσιο μιας καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς, με μακροοικονομικές παρεμβάσεις που στοχεύουν στην προώθηση της σταθερότητας του καπιταλισμού.[21] Άλλα παραδείγματα δραστηριοτήτων κοινής διοίκησης σε αυτή τη μορφή μικτής οικονομίας περιλαμβάνουν προστασία του περιβάλλοντος, διατήρηση των προτύπων απασχόλησης, τυποποιημένο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας και διατήρηση του ανταγωνισμού.

Οι περισσότερες σύγχρονες οικονομίες με γνώμονα την οικονομία εμπίπτουν στην κατηγορία αυτή, συμπεριλαμβανομένης της οικονομίας των Ηνωμένων Πολιτειών.[22] Ο όρος χρησιμοποιείται επίσης για να περιγράψει τις οικονομίες των χωρών που διαθέτουν εκτεταμένα κράτη πρόνοιας, όπως το σκανδιναβικό μοντέλο που εφαρμόζουν οι σκανδιναβικές χώρες, το οποίο συνδυάζει τον καπιταλισμό της ελεύθερης αγοράς με ένα εκτεταμένο κράτος πρόνοιας.[23][24]

Η γερμανική κοινωνική οικονομία της αγοράς είναι η οικονομική πολιτική της σύγχρονης Γερμανίας που κατευθύνει μια ενδιάμεση πορεία μεταξύ των στόχων της σοσιαλδημοκρατίας και του καπιταλισμού στο πλαίσιο της ιδιωτικής οικονομίας της αγοράς και αποσκοπεί στη διατήρηση της ισορροπίας μεταξύ υψηλού ρυθμού οικονομικής ανάπτυξης, χαμηλών επιπέδων ανεργίας, καλών συνθηκών εργασίας, δημόσιας πρόνοιας και κοινωνικών υπηρεσιών, χρησιμοποιώντας κρατική παρέμβαση. Κάτω από την επιρροή της, η Γερμανία ανέκαμψε από την ερήμωση και την ήττα για να γίνει βιομηχανικός γίγαντας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.[25]

Η Αμερικανική Σχολή (επίσης γνωστή ως Εθνικό Σύστημα) είναι η οικονομική φιλοσοφία που κυριαρχούσε στις εθνικές πολιτικές των Ηνωμένων Πολιτειών από την εποχή του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου μέχρι τα μέσα του εικοστού αιώνα.[26] Αποτελούσε από τρεις βασικές πολιτικές πρωτοβουλίες: την προστασία της βιομηχανίας μέσω υψηλών τιμολογίων (1861-1932, μετάβαση σε επιδοτήσεις και αμοιβαιότητα από το 1932-1970), οι κρατικές επενδύσεις σε υποδομές μέσω εσωτερικών βελτιώσεων και μια ομοσπονδιακή τράπεζα για την προώθηση της ανάπτυξης των παραγωγικών επιχειρήσεων. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι Ηνωμένες Πολιτείες έγιναν η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου, ξεπερνώντας το Ηνωμένο Βασίλειο (αν και όχι τη Βρετανική Αυτοκρατορία) μέχρι το 1880.[27][28][29]

Μίγμα ιδιωτικών και δημόσιων επιχειρήσεων

Αυτός ο τύπος μικτής οικονομίας αναφέρεται συγκεκριμένα σε ένα μείγμα ιδιωτικής και δημόσιας ιδιοκτησίας της βιομηχανίας και των μέσων παραγωγής. Ως εκ τούτου, περιγράφεται μερικές φορές ως «μέση οδός» ή μεταβατικό κράτος μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού, αλλά μπορεί επίσης να αναφέρεται σε ένα μείγμα κρατικού καπιταλισμού με ιδιωτικό καπιταλισμό. Στα παραδείγματα περιλαμβάνονται οι οικονομίες της Σιγκαπούρης, της Νορβηγίας, του Βιετνάμ και της Κίνας - οι οποίες διαθέτουν μεγάλους κρατικούς επιχειρηματικούς τομείς που λειτουργούν παράλληλα με μεγάλους ιδιωτικούς τομείς. Η γαλλική οικονομία χαρακτηριζόταν από μεγάλο κρατικό τομέα από το 1945 έως το 1986, αναμειγνύοντας σημαντικό αριθμό κρατικών επιχειρήσεων και εθνικοποιημένων επιχειρήσεων με ιδιωτικές επιχειρήσεις.[30] Μετά τις κινεζικές οικονομικές μεταρρυθμίσεις που ξεκίνησαν το 1978, η κινεζική οικονομία έχει μεταρρυθμίσει τις κρατικές της επιχειρήσεις και επέτρεψε μεγαλύτερες δυνατότητες ιδιωτικών επιχειρήσεων να λειτουργούν παράλληλα με τον κρατικό και συλλογικό τομέα. Στη δεκαετία του 1990, η κεντρική κυβέρνηση συγκέντρωσε στην ιδιοκτησία στρατηγικούς τομείς της οικονομίας, αλλά οι τοπικές και επαρχιακές κρατικές επιχειρήσεις συνεχίζουν να λειτουργούν σε όλες σχεδόν τις βιομηχανίες, συμπεριλαμβανομένης της τεχνολογίας των πληροφοριών, των αυτοκινήτων, των μηχανημάτων και της φιλοξενίας. Ο τελευταίος γύρος μεταρρύθμισης των κρατικών επιχειρήσεων που ξεκίνησε το 2013 έδωσε βάρος στην αύξηση των πληρωμών μερίσματος κρατικών επιχειρήσεων στην κεντρική κυβέρνηση και τη "μεικτή μεταρρύθμιση της ιδιοκτησίας", η οποία περιλαμβάνει μερικές ιδιωτικές επενδύσεις σε κρατικές επιχειρήσεις. Ως αποτέλεσμα, πολλές επιχειρήσεις ονομαστικώς ιδιωτικού τομέα είναι στην πραγματικότητα μερικώς κρατικές από διάφορα επίπεδα κρατικών και κρατικών θεσμικών επενδυτών. και πολλές κρατικές επιχειρήσεις είναι εν μέρει ιδιωτικές, με αποτέλεσμα μια οικονομία "μικτής ιδιοκτησίας".[31]

Μίγμα αγορών και οικονομικός σχεδιασμός

Αυτός ο τύπος μικτής οικονομίας αναφέρεται σε ένα συνδυασμό οικονομικού σχεδιασμού με τις δυνάμεις της αγοράς για την καθοδήγηση της παραγωγής σε μια οικονομία και μπορεί να συμπίπτει με ένα μείγμα ιδιωτικών και δημόσιων επιχειρήσεων. Μπορεί να περιλαμβάνει τις καπιταλιστικές οικονομίες με ενδεικτικές πολιτικές μακροοικονομικού σχεδιασμού και σοσιαλιστικές προγραμματισμένες οικονομίες που εισήγαγαν τις δυνάμεις της αγοράς στις οικονομίες τους, όπως στην Ουγγαρία.

Η Dirigisme ήταν μια οικονομική πολιτική που ξεκίνησε κάτω από τον Σαρλ ντε Γκολ στη Γαλλία, χαρακτηρίζοντας μια οικονομία στην οποία η κυβέρνηση χαράζει κατεύθυνση μέσω ενός ενδεικτικού οικονομικού σχεδιασμού. Κατά την περίοδο του Dirigisme, το γαλλικό κράτος χρησιμοποίησε ενδεικτικό οικονομικό σχεδιασμό για να συμπληρώσει τις δυνάμεις της αγοράς για την καθοδήγηση της οικονομίας της αγοράς. Περιλάμβανε τον κρατικό έλεγχο βιομηχανιών όπως οι υποδομές μεταφορών, ενέργειας και τηλεπικοινωνιών καθώς και διάφορα κίνητρα προς ιδιωτικές εταιρείες για να συγχωνευθούν ή να συμμετάσχουν σε συγκεκριμένα έργα. Κάτω από την επιρροή της η Γαλλία γνώρισε το λεγόμενο "τριάντα ένδοξων χρόνων" βαθιάς οικονομικής ανάπτυξης.[25]

Η Ουγγαρία εγκαινίασε τις μεταρρυθμίσεις του Νέου Οικονομικού Μηχανισμού το 1968, οι οποίες εισήγαγαν τις διαδικασίες της αγοράς στην προγραμματισμένη οικονομία της. Στο πλαίσιο του συστήματος αυτού, οι επιχειρήσεις εξακολουθούσαν να ανήκουν στο δημόσιο, αλλά δεν υπόκεινται σε φυσικούς στόχους παραγωγής και ποσοστώσεις παραγωγής που καθορίζονται από εθνικό σχέδιο. Οι επιχειρήσεις συνδέονταν με κρατικά υπουργεία που είχαν εξουσία να συγχωνεύουν, να διαλύουν και να τους αναδιοργανώνουν και να εγκαθιστούν τον επιχειρησιακό τομέα της επιχείρησης. Οι επιχειρήσεις έπρεπε να αποκτήσουν τις εισροές τους και να πουλήσουν τα προϊόντα τους στις αγορές, τελικά εξαλείφοντας τη σοβιετική οικονομία.

Το 2010, ο Αυστραλός οικονομολόγος John Quiggin έγραψε: "Η εμπειρία του εικοστού αιώνα υποδηλώνει ότι μια μικτή οικονομία θα ξεπεράσει τόσο τον κεντρικό σχεδιασμό όσο και το laissez-faire. Το πραγματικό ερώτημα για πολιτικές συζητήσεις είναι να προσδιοριστεί ο κατάλληλος συνδυασμός και ο τρόπος με τον οποίο ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας πρέπει να αλληλεπιδρούν».[32]

Κριτική

Στην Ανθρώπινη Δράση, ο Λούντβιχ φον Μίζες ισχυρίστηκε ότι δεν μπορεί να υπάρξει συνδυασμός καπιταλισμού και σοσιαλισμού - είτε η λογική της αγοράς είτε ο οικονομικός σχεδιασμός πρέπει να κυριαρχήσει σε μια οικονομία. Ο Μίζες ανέπτυξε το ζήτημα αυτό υποστηρίζοντας ότι ακόμη και αν μια οικονομία της αγοράς περιείχε πολλές κρατικές ή εθνικοποιημένες επιχειρήσεις, αυτό δεν θα έκανε την οικονομία «μικτή», διότι η ύπαρξη τέτοιων οργανισμών δεν μεταβάλλει τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά της οικονομίας της αγοράς. Αυτές οι δημόσιες επιχειρήσεις θα εξακολουθούσαν να υπόκεινται στην κυριαρχία της αγοράς, θα έπρεπε να αποκτούν κεφαλαιουχικά αγαθά μέσω αγορών, να προσπαθούν να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη (ή τουλάχιστον προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν το κόστος) και να χρησιμοποιήσουν τη νομισματική λογιστική για τον οικονομικό υπολογισμό.[33] Οι κλασικοί και ορθόδοξοι μαρξιστές θεωρητικοί αμφισβητούν επίσης τη βιωσιμότητα μιας μικτής οικονομίας ως «μέσης οδού» μεταξύ σοσιαλισμού και καπιταλισμού. Ανεξάρτητα από την ιδιοκτησία της επιχείρησης, είτε ο καπιταλιστικός νόμος της αξίας και η συσσώρευση κεφαλαίων οδηγεί την οικονομία, είτε ο συνειδητός προγραμματισμός και οι μη νομισματικές μορφές αποτίμησης οδηγούν τελικά την οικονομία. Ως εκ τούτου, από τη την εποχή του Μεγάλου Κραχ και έπειτα οι υπάρχουσες "μικτές οικονομίες" στον δυτικό κόσμο εξακολουθούν να είναι λειτουργικά καπιταλιστικές επειδή λειτουργούν με βάση τη συσσώρευση κεφαλαίου.[34]

Παραπομπές

  1. ↑ Stilwell, Frank J. B. (2006). Political economy: the contest of economic ideas. South Melbourne, Vic.: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-555127-3. 
  2. ↑ Brown, Douglas (2011). Towards a Radical Democracy (Routledge Revivals): The Political Economy of the Budapest School. Routledge. σελ. 10–11. ISBN 978-0415608794. The apolitical definition of 'mixed economy' generally refers to the mix of public and private ownership forms. ... Here 'mixed economy' itself does not specify a political form. it means an economy characterized by a combination of public and private ownership as well as planning and markets. 
  3. ↑ Rees, Merlyn. The Public Sector in the Mixed Economy. Bratsford. σελ. 240. ISBN 978-0713413724. 
  4. ↑ «Wayback Machine» (PDF). web.archive.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2023. CS1 maint: Unfit url (link)
  5. ↑ Encyclopedia of political economy. 2: L - Z (Repr έκδοση). London: Routledge. 2001. ISBN 978-0-415-24187-8. 
  6. ↑ "Social democracy". Jason P. Abbot. Routledge Encyclopedia of International Political Economy. Ed. R. J. Barry Jones. Taylor & Francis, 2001. 1410
  7. ↑ Tawney, Richard H. (1994). Equality. Theories of the mixed economy / ed. by David Reisman (New ed. of the 4. (1952) ed έκδοση). London: Pickering. ISBN 978-1-85196-214-3. CS1 maint: Extra text (link)
  8. ↑ Tawney, Richard H.· Titmuss, Richard Morris (1979). Equality (4. impr έκδοση). London: Allen & Unwin. ISBN 978-0-04-323014-5. 
  9. ↑ «ISBN 9780837195865 > The Future of Socialism. by Anthony Crosland, Charles A. Crosland > Compare Discount Book Prices & Save up to 90% > ISBNS.net». www.isbns.net. Ανακτήθηκε στις 26 Ιουνίου 2023. 
  10. ↑ Gardner, Martin (1990). «Excerpt from "The Whys of a Philosophical Scrivener"». The Chesterton Review 16 (2): 113–114. doi:10.5840/chesterton199016230. ISSN 0317-0500. http://dx.doi.org/10.5840/chesterton199016230. 
  11. ↑ Vuong, Quan-Hoang. Financial Markets in Vietnam's Transition Economy: Facts, Insights, Implications Archived 10 January 2020 at the Wayback Machine. ISBN 978-3-639-23383-4, VDM Verlag, February 2010, 66123 Saarbrücken, Germany
  12. ↑ Archiv für katholisches Kirchenrech, Editors (1931-10-15). «Rundsthreiben Plus’ XI. „Quadragesimo anno“ über die gesellschaftliche Ordnung, ihre Wiederherstellung und ihre Vollendung nach dem Heilsplan der Frohbotschaft zum 40. Jahrestag des Rundschreibens Leos XIII. „Rerum novarum“ vom 15. Mai 1931.». Archiv für katholisches Kirchenrecht 111 (3-4): 525–581. doi:10.30965/2589045x-11103007. ISSN 0003-9160. http://dx.doi.org/10.30965/2589045x-11103007. 
  13. ↑ Shannon, Thomas A. (1986). «Toward a Christian Economic Ethic. Stewardship and Social Power. By Prentiss L. Pemberton and Daniel Rush Finn. Minneapolis, MN: Winston Press, 1985. vi + 256 pages. $11.95 (paper). - Catholic Social Teaching and the U.S. Economy. Working Papers for a Bishops' Pastoral. Edited by John W. Houck and Oliver F. Williams. Washington, DC: University Press of America, 1984. xv + 457 pages. $32.50 (paper $13.50).». Horizons 13 (1): 202–203. doi:10.1017/s0360966900036161. ISSN 0360-9669. http://dx.doi.org/10.1017/s0360966900036161. 
  14. ↑ Vanney, Alejandra (1970-01-01). «Philip BOOTH (ed.) (2007), Catholic Social Teaching and the Market Economy, The Institute of Economic Affairs, Londres». Revista Empresa y Humanismo: 333–340. doi:10.15581/015.11.33521. ISSN 2254-6413. http://dx.doi.org/10.15581/015.11.33521. 
  15. ↑ Adams 1993, pp. 102–103: "The emergence of social democracy was partly a result of the Cold War. People argued that if the Stalinist Soviet empire, where the state-controlled everything, showed socialism in action, then socialism was not worth having. ... The consensus policies of a mixed and managed economy and the welfare state, developed by the post-war Labour government, seemed in themselves to provide a basis for viable socialism that would combine prosperity and freedom with social justice and the possibility of a full life for everyone. They could be seen as a compromise between socialism and capitalism."
  16. ↑ Miller 1998, p. 827: "In the second, mainly post-war, phase, social democrats came to believe that their ideals and values could be achieved by reforming capitalism rather than abolishing it. They favored a mixed economy in which most industries would be privately owned, with only a small number of utilities and other essential services in public ownership."
  17. ↑ Jones 2001, p. 1410: "In addition, particularly since World War II, distinctions have sometimes been made between social democrats and socialists on the basis that the former have accepted the permanence of the mixed economy and have abandoned the idea of replacing the capitalist system with a qualitatively different socialist society."
  18. ↑ Nove, Alec (2013-11-05). The Economics of Feasible Socialism. doi:10.4324/9781315016399. http://dx.doi.org/10.4324/9781315016399. 
  19. ↑ «Manfred B. Steger. <italic>The Quest for Evolutionary Socialism: Eduard Bernstein and Social Democracy</italic>. New York: Cambridge University Press. 1997. Pp. xiv, 287. $64.95». The American Historical Review. 1998-12. doi:10.1086/ahr/103.5.1624. ISSN 1937-5239. http://dx.doi.org/10.1086/ahr/103.5.1624. 
  20. ↑ "Socialist Market Economic System". Ministry of Commerce of the People's Republic of China. 25 June 2004. Retrieved 8 February 2018. The development of the economic system with public ownership playing a dominant role and diverse forms of ownership developing side by side is a basic characteristic of the socialist economic system at the preliminary stage. This is decided by the quality of socialism and the national situation in the preliminary stage: first, China, as a socialist country, should persist in public ownership as the base of the socialist economy; second, China, as in its preliminary stage, should develop diverse forms of ownership on condition that the public ownership plays a dominant role
  21. ↑ Pollin, Robert (2007). "Resurrection of the Rentier" Archived 12 April 2019 at the Wayback Machine (July–August). Book review of Andrew Glyn's Capitalism Unleashed: Finance, Globalization, and Welfare. In New Left Review (46): 141–142. "The underlying premise behind the mixed economy was straightforward. Keynes and like-minded reformers were not willing to give up on capitalism, and in particular, two of its basic features: that ownership and control of the economy's means of production would remain primarily in the hands of private capitalists; and that most economic activity would be guided by 'market forces', that is, the dynamic combination of material self-seeking and competition. More specifically, the driving force of the mixed economy, as with free-market capitalism, should continue to be capitalists trying to make as much profit as they can. At the same time, Keynes was clear that in maintaining a profit-driven marketplace, it was also imperative to introduce policy interventions to counteract capitalism's inherent tendencies—demonstrated to devastating effect during the 1930s calamity—toward financial breakdowns, depressions, and mass unemployment. Keynes's framework also showed how full employment and social welfare interventions could be justified not simply on grounds of social uplift, but could also promote the stability of capitalism."
  22. ↑ "U.S. Economy - Basic Conditions & Resources" Archived 20 October 2017 at the Wayback Machine. U.S. Diplomatic Mission to Germany. "The United States is said to have a mixed economy because privately owned businesses and government both play important roles." Retrieved 24 October 2011.
  23. ↑ Lahti, Arto. Globalization & the Nordic Success Model: Part II. 2010. Arto Lahti & Ventus Publishing ApS. p 60. ISBN 978-87-7681-550-9.
  24. ↑ Kautto, Mikko, επιμ. (2001). Nordic welfare states in the European context. London: Routledge. ISBN 978-0-415-24161-8. 
  25. ↑ 25,0 25,1 Gardner, Martin (1990). «Excerpt from "The Whys of a Philosophical Scrivener"». The Chesterton Review 16 (2): 113–114. doi:10.5840/chesterton199016230. ISSN 0317-0500. http://dx.doi.org/10.5840/chesterton199016230. 
  26. ↑ "The Progressive Movement" Archived 23 May 2011 at the Wayback Machine. United States History. Retrieved 12 February 2011.
  27. ↑ Gill: "By 1880 the United States of America had overtaken and surpassed the UK as industrial leader of the world.: (from Trade Wars Against America: A History of United States Trade and Monetary Policy Chapter 6 titled "America becomes Number 1" pg. 39–49 – published 1990 by Praeger Publishers in the USA – ISBN 0-275-93316-4)
  28. ↑ Lind: "Lincoln and his successors in the Republican party of 1865–1932, by presiding over the industrialization of the United States, foreclosed the option that the United States would remain a rural society with an agrarian economy, as so many Jeffersonians had hoped. ... Hamiltonian side ... the Federalists; the National Republicans; the Whigs, the Republicans; the Progressives ... ." (from Hamilton's Republic Introduction pg. xiv-xv – published 1997 by Free Press, Simon & Schuster division in the USA – ISBN 0-684-83160-0)
  29. ↑ Lind: "During the nineteenth century the dominant school of American political economy was the 'American School' of developmental economic nationalism. ... The patron saint of the American School was Alexander Hamilton, whose Report on Manufactures (1791) had called for federal government activism in sponsoring infrastructure development and industrialization behind tariff walls that would keep out British manufactured goods. ... The American School, elaborated in the nineteenth century by economists like Henry Carey (who advised President Lincoln), inspired the 'American System' of Henry Clay and the protectionist import-substitution policies of Lincoln and his successors in the Republican party well into the twentieth century." (from Hamilton's Republic Part III "The American School of National Economy" pg. 229–230 published 1997 by Free Press, Simon & Schuster division in the USA – ISBN 0-684-83160-0)
  30. ↑ Rosser, John Barkley· Rosser, Marina V. (2004). Comparative economics in a transforming world economy (2. ed έκδοση). Cambridge, Mass.: MIT Press. ISBN 978-0-262-18234-8. CS1 maint: Extra text (link)
  31. ↑ East Asia Forum Quarterly 7 (3). 2015-09-25. doi:10.22459/eafq.07.03.2015. ISSN 1837-5081. http://dx.doi.org/10.22459/eafq.07.03.2015. 
  32. ↑ Quiggin, John (21 Μαΐου 2012). Zombie Economics. Princeton University Press. ISBN 978-1-4008-4208-7. 
  33. ↑ Mises, Ludwig (2007). Human Action: A Treatise on Economics. Liberty Fund. p. 259. ISBN 978-0-8659-7631-3. The fact that the state or municipalities own and operate some plants does not alter the characteristic features of a market economy. These publicly owned and operated enterprises are subject to the sovereignty of the market. They must fit themselves, as buyers of raw materials, equipment, and labor, and as sellers of goods and services, into the scheme of the market economy. They are subject to the laws of the market and thereby depend on the consumers who may or may not patronize them. They must strive for profits, or at least, to avoid losses.
  34. ↑ Mattick, Paul (1969). "State-Capitalism and The Mixed Economi". The Limits of the Mixed Economy. Boston, Massachusetts: Extending Horizons Books/Porter Sargent Publisher. Retrieved 17 January 2014 – via Marxists Internet Archive. To be sure, 'orthodox Marxism' maintains that the mixed economy is still the capitalism of old, just as 'orthodox' bourgeois theory insists that the mixed economy is a camouflaged form of socialism. Generally, however, both the state-capitalist and mixed economies are recognized as economic systems adhering to the principle of progress by way of capital accumulation.