Όταν οι Νορμανδοί συνέλαβαν τον πατέρα του ζήτησαν από τη Γερβέργα να τους παραδώσει τους δύο της γιους σαν εγγύηση για την απελευθέρωση του συζύγου της.[5] Η βασίλισσα έστειλε μονάχα τον μικρότερο γιο της Κάρολο, τον Λουδοβίκο Δ΄ παρέλαβε στη συνοδεία του ο Ούγος ο Μέγας. Ο Κάρολος κατηγόρησε τη σύζυγο του αδελφού του Έμμα της Ιταλίας κόρη του Λοθάριου Β΄ της Ιταλίας για μοιχεία με τον επίσκοπο Αντάλμπερο του Λον.[6] Το βασιλικό Συμβούλιο που συνεκλήθη στη Φιμ κοντά στη Ρενς αθώωσε τον επίσκοπο και τη βασίλισσα, ο Κάρολος που τους κατηγόρησε άδικα εξορίστηκε, δραπέτευσε στον ξάδελφο του Όθων Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Ο αυτοκράτορας υποσχέθηκε στον Κάρολο να ανατρέψει τον αδελφό του, να τον ορκίσει βασιλιά των Δυτικών Φράγκων και του έδωσε δώρο την Κάτω Λοθαριγγία.[6] Ο Λοθάριος επιτέθηκε τον Αύγουστο του 978 στη Γερμανία, κατέλαβε τα ανάκτορα στην αυτοκρατορική πρωτεύουσα Άαχεν αλλά απέτυχε να αιχμαλωτίσει τον Κάρολο ή τον Όθων Β΄. Ο Όθων Β΄ και ο Κάρολος απάντησαν με επίθεση στη Γαλλία, κατέλαβαν τη Ρενς, τη Σουασσόν και τη Λαν. Στη Λαν η οποία ήταν έδρα των Φράγκων βασιλέων ο αυτοκράτορας έστεψε τον Κάρολο βασιλιά από τον Θεοδώριχο Α΄, επίσκοπο του Μετς. Ο Λοθάριος δραπέτευσε στο Παρίσι όπου πολιορκήθηκε αλλά κατέφθασε με βοήθεια ο Ούγος ο Μέγας με τον στρατό του, ανάγκασε τον Κάρολο και τον Όθων Β΄ να δραπετεύσουν (30 Νοεμβρίου 978). Ο Λοθάριος και ο Ούγος ο Μέγας ανακατέλαβαν τη Λαν, ο αυτοκράτορας με τον βασιλιά μαριονέτα επέστρεψαν στο Άαχεν.
Αποκλεισμός από τον θρόνο των Φράγκων
Οι προδοτικές ενέργειες του Καρόλου και η συμμαχία του με τον Γερμανό αυτοκράτορα Όθων είχαν σαν αποτέλεσμα τον αποκλεισμό του από τον θρόνο, τον Λοθάριο διαδέχθηκε ο γιος του Λουδοβίκος Ε΄ της Γαλλίας (986) και αυτόν ο γιος του Ούγου του Μέγα Ούγος Καπέτος (987). Ο Οίκος των Καπετιδών ανέβηκε στον θρόνο των Δυτικών Φράγκων αγνοώντας τον Κάρολο.[7] Ο ανεπιθύμητος γάμος του Καρόλου και η έλλειψη πλούτου είχαν σαν αποτέλεσμα τον αποκλεισμό του από τον θρόνο.[7] Ο Κάρολος ξεκίνησε πόλεμο με τον Ούγο Καπέτο, κατέλαβε τη Ρενς και τη Λαν αλλά συνελήφθη από τον επίσκοπο Αντάλμπερο (26 Μαρτίου 991) και φυλακίστηκε από τον Ούγο στην Ορλεάνη όπου και πέθανε λίγο αργότερα.[8][9] Τον Κάρολο διαδέχθηκε σαν δούκας της Κάτω Λωρραίνης ο γιος του Όθων.[9] Η Φραγκική Ιστορία που έγραψαν την περίοδο 1015-1034 αναφέρει ότι ο Κάρολος ήταν ο νόμιμος βασιλιάς και ο Ούγος Καπέτος ένας σφετεριστής.[10] Η σορός του Καρόλου ανακαλύφτηκε στη Βασιλική του Αγίου Σερβάτιου στο Μάαστριχτ, μεταφέρθηκε εκεί το 1001 αλλά πρέπει να είχε πεθάνει παλιότερα. Ο Κάρολος κυβέρνησε μόνο την Κάτω Λοθαριγγία αλλά καταγράφεται ως Κάρολος Α΄ της Λωρραίνης.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε το 970 την Αδελαΐδα του Τρουά, και είχε τέκνα:
↑Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band II (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984), σ. 1
↑Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band I (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1980), σ. 2
↑The Annals of Flodoard of Reims, 919–966, eds. & trans. Stephen Fanning; Bernard S. Bachrach (Toronto: University of Toronto Press, 2004), σ. 44
↑ 6,06,1Pierre Riché, The Carolingians; A Family Who Forged Europe, trans. Michael Idomir Allen (Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 1983), σ. 276
↑ 7,07,1Pierre Riché, The Carolingians; A Family Who Forged Europe, trans. Michael Idomir Allen (Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 1983), σ. 278
↑ 9,09,1Pierre Riché, The Carolingians; A Family Who Forged Europe, trans. Michael Idomir Allen (Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 1983), σ. 279
↑Fraser McNair, "A Post-Carolingian Voice of Dissent: The Historia Francorum Senonensis", Journal of Medieval Latin 28 (2018): 15–47
Πηγές
Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band II (Marburg, Germany: J. A. Stargardt, 1984)
Fraser McNair, "A Post-Carolingian Voice of Dissent: The Historia Francorum Senonensis", Journal of Medieval Latin 28 (2018)
Gwatkin, H. M., Whitney, J. P. (ed.) et al. The Cambridge Medieval History: Volume III. Cambridge University Press, 1926.
Pierre Riché, The Carolingians; A Family Who Forged Europe, trans. Michael Idomir Allen (Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 1983)