Κάλβιν Κούλιτζ

Κάλβιν Κούλιτζ
Calvin Coolidge
30ός Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών
Περίοδος
2 Αυγούστου 1923 – 4 Μαρτίου 1929
ΑντιπρόεδροςΟυδείς (1923–1925)
Τσαρλς Ντόους (1925–1929)
ΠροκάτοχοςΟυόρεν Χάρντινγκ
ΔιάδοχοςΧέρμπερτ Χούβερ
29ος Αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών
Περίοδος
4 Μαρτίου 1921 – 2 Αυγούστου 1923
ΠρόεδροςΟυόρεν Χάρντινγκ
ΔιάδοχοςΤσαρλς Ντόουες
48ος Κυβερνήτης της Μασαχουσέτης
Περίοδος
2 Ιανουαρίου 1919 – 6 Ιανουαρίου 1921
ΠροκάτοχοςΣάμιουελ ΜακΚολ
ΔιάδοχοςΤσάνινγκ Κοξ
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση4 Ιουλίου 1872, Plymouth Notch, Βερμόντ, ΗΠΑ
Θάνατος5 Ιανουαρίου 1933 (60 ετών)
Northampton, Μασαχουσέτη, ΗΠΑ
ΕθνότηταΑμερικανός
Πολιτικό κόμμαΡεπουμπλικανικό Κόμμα
ΣύζυγοςGrace Goodhue
Παιδιά2
ΣπουδέςΚολλέγιο Άμερστ
ΘρήσκευμαCongregational church
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Τζον Κάλβιν Κούλιτζ (αγγλικά: John Calvin Coolidge Jr. 4 Ιουλίου 1872 – 5 Ιανουαρίου 1933) ήταν Αμερικανός πολιτικός και δικηγόρος, που υπηρέτησε ως ο 30ος Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών από το 1923 έως το 1929. Ήταν μέλος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.

Διετέλεσε ως 29ος Αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών επί προεδρίας Χάρντινγκ (1921–1923), αναλαμβάνοντας πρόεδρος με τον θάνατο του προέδρου Ουόρεν Χάρντινγκ. Επίσης, υπηρέτησε ως 48ος Κυβερνήτης της Μασαχουσέτης, από το 1919 έως το 1921.

Ο Κούλιτζ θεωρείται ένας από τους καλύτερους προέδρους στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών από υποστηρικτές του δημοσιονομικού συντηρητισμού και της περιορισμένης κρατικής εξουσίας.[1][2] Σε γενικό επίπεδο από ιστορική άποψη οι γνώμες διίστανται.[3][4] Η προεδρία του Κούλιτζ συνέπεσε σε μία περίοδο σημαντικής οικονομικής ευημερίας, των Roaring Twenties. Ως πρόεδρος, έδωσε σημαντική έμφαση στην laissez-faire πολιτική, στους ισορροπημένους προϋπολογισμούς, στη χαμηλή φορολογία, στη μείωση του δημοσίου χρέους και στην λελογισμένη δημοσιονομική πολιτική.[5]

Ο Κούλιτζ ήταν ένας συντηρητικός πολιτικός με ελευθεριακές τάσεις στα οικονομικά και είχε μετριοπαθή, εσωστρεφή και χαμηλών τόνων χαρακτήρα.[6] Εξαιτίας του χαρακτήρα του έλαβε το προσωνύμιο «Silent Cal» (ήσυχος Καλ).[7][8]

Βιογραφία

Ο Κάλβιν Κούλιτζ γεννήθηκε στις 4 Ιουλίου 1872 στο Πλύμουθ Νοτς, μια μικρή πόλη του Βερμόντ και το πρωτότοκο παιδί του Τζον Κάλβιν Κούλιτζ του πρεσβυτέρου και της Βικτώρια Μουρ. Ήταν ο μοναδικός πρόεδρος που γεννήθηκε την Ημέρα της Ανεξαρτησίας. Μεγάλωσε στο Βερμόντ και φοίτησε στο σχολεία "Black River Academy" και στην ιδιωτική ακαδημία "St. Johnsbury Academy" απ'όπου και αποφοίτησε.

Σπούδασε νομική στο Κολλέγιο Άμερστ της Μασαχουσέτης. Εκεί εντάχθηκε στην μυστικιστική αδελφότητα Phi Gamma Delta (ΦΓΔ). Κατά τα φοιτητικά του χρόνια διακρίθηκε για τις ρητορικές του ικανότητες, την ακαδημαϊκή του επίδοση και την έφεση που είχε στην φιλοσοφία. Αποφοίτησε από το Κολλέγιο, με πτυχίο νομικής (BA) το 1895 με διάκριση.[9]

Ύστερα από την αποφοίτησή του από το Άμερστ και με την προτροπή του πατέρα του, ο Κούλιτζ μετακόμισε στο Νορθάμπτον, μια πόλη στη δυτική Μασαχουσέτη προκειμένου να ασκήσει το επάγγελμα της δικηγορίας. Το 1898 άνοιξε το δικό του δικηγορικό γραφείο στο Νορθάμπτον και ειδικεύτηκε πάνω στο εμπορικό δίκαιο.[10] Με το πέρασμα του χρόνου διακρίθηκε ως σκληρά εργαζόμενος και επιμελής δικηγόρος, με τοπικές επιχειρήσεις και τράπεζες να τον εμπιστεύονται για την νομική τους εκπροσώπηση.[11]

Πολιτική καριέρα

Κατά τα φοιτητικά του χρόνια, ο Κούλιτζ συνδέθηκε ενεργά με το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Ήδη από το 1896 άρχισε να δραστηριοποιείται με εκστρατείες υποψηφίων και δύο χρόνια αργότερα εξελέγη ως δημοτικός σύμβουλος στο τοπικό συμβούλιο του Νορθάμπτον. Μερικά χρόνια αργότερα το 1906, εξελέγη στο πολιτειακό νομοθετικό σώμα της Μασαχουσέτης.

Ο Κούλιτζ αναρριχήθηκε ανοδικά στην πολιτική της Μασαχουσέτης, αναδεικνυόμενος τελικά Αντικυβερνήτης της πολιτείας, το 1915 και Κυβερνήτης της Μασαχουσέτης, το 1918. Η απάντησή του στην απεργία της Αστυνομίας της Βοστώνης το 1919 τον ώθησε στο προσκήνιο της πολιτικής της χώρας και του έδωσε τη φήμη του του ανθρώπου της αποφασιστικής δράσης. Λίγο μετά, το 1920, εξελέγη 29ος αντιπρόεδρος επί προεδρίας Ουόρεν Χάρντινγκ, τον οποίο και διαδέχθηκε στην Προεδρία μετά τον ξαφνικό θάνατό του το 1923. Εξελέγη στο αξίωμα το 1924 και κέρδισε τη φήμη του συντηρητικού που πιστεύει στο μικρό κράτος, καθώς επίσης και του ανθρώπου που μιλούσε λίγο.

Αντιπροεδρία (1921–1923)

Ο Κούλιτζ, όντας κυβερνήτης της Μασαχουσέτης, απροσδόκητα επιλέχθηκε στο Εθνικό Συνέδριο των Ρεπουμπλικανών το 1920 ως υποψήφιος για την αντιπροεδρία και συνυποψήφιος του Ρεπουμπλικανού υποψηφίου Ουόρεν Χάρντινγκ για προεδρικές εκλογές του 1920. Ως συνυποψήφιος του Χάρντινγκ, ο Κούλιτζ εστίασε στις εκλογές στην περιοχή των Βορειοανατολικών πολιτειών. Στις ομιλίες του ήταν συνοπτικός.[12] Στις γενικές εκλογές στις 2 Νοεμβρίου 1920, νικητής αναδείχθηκε με μεγάλη άνεση, ο Χάρντινγκ κέρδισε με μεγάλη διαφορά τον τότε Δημοκρατικό υποψήφιο Τζέιμς Κοξ, και ο Κούλιτζ εξελέγη 29ος Αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.[13]

Ως Αντιπρόεδρος ο Κούλιτζ δεν είχε πολλά επίσημα καθήκοντα, όμως ήταν ο πρώτος αντιπρόεδρος που συμμετείχε σε συνεδριάσεις του υπουργικού συμβουλίου.[14] Πραγματοποίησε ορισμένες ομιλίες με αποτελεσματική ρητορεία ανά τις Ηνωμένες Πολιτείες, χωρίς όμως ιδιαίτερο δημόσιο ενδιαφέρον, και συμμετείχε σε αρκετά πάρτι και συνεστιάσεις, με τον ίδιο να διατηρεί χαμηλό προφίλ και να αυτοσαρκάζεται γι'αυτό, λέγοντας διάφορα ανέκδοτα.[15]

Προεδρία των ΗΠΑ (1923–1929)

Στις 2 Αυγούστου 1921 ο πρόεδρος Χάρντινγκ πέθανε αιφνίδια από καρδιακή προσβολή στο Σαν Φρανσίσκο. Ο Κούλιτζ εκείνη την περίοδο βρισκόταν στο σπίτι του στο Βερμόντ και όταν έλαβε ετεροχρονισμένα την είδηση του θανάτου του, ορκίστηκε τα ξημερώματα της 3 Αυγούστου 1921, στο σαλόνι του σπιτιού του, από τον πατέρα του που ήταν ειρηνοδίκης. Ύστερα από την ορκωμοσία του ο Κούλιτζ επέστρεψε πίσω στο κρεβάτι του.[16][17] Την επόμενη ημέρα, επέστρεψε στην Ουάσινγκτον και έδωσε δεύτερη φορά, μυστικά, όρκο σε ομοσπονδιακό δικαστή.[18]

Προεδρικές εκλογές 1924

Κύριο λήμμα: Προεδρική εκλογή των Ηνωμένων Πολιτειών 1924

Παρά τις εικασίες ορισμένων ότι ο Κούλιτζ θα αντικαθίστατο στις προεδρικές εκλογές του 1824, προτάθηκε από Εθνικό Συνέδριο των Ρεπουμπλικανών του 1924. Ως συνυποψήφιός του και υποψήφιος για την αντιπροεδρία, επιλέχθηκε ο πρώην στρατιωτικός Τσαρλς Ντόους. Στις γενικές εκλογές του Νοεμβρίου 1924, ύστερα από μία ιστορικά υποτονική προεκλογική εκστρατεία, κατάφερε να επικρατήσει και να εκλεγεί για πλήρη θητεία, με σημαντική διαφορά, έναντι του Δημοκρατικού αντιπάλου του, Τζον Ντέιβις, λαμβάνοντας το 54.0% των ψήφων και 382 εκλεκτορικές ψήφους, έναντι 28.8% και 136 εκλεκτορικών ψήφων.[19]

Προεδρία

Ο Κούλιτζ αποκατέστησε την εμπιστοσύνη του κοινού στον Λευκό Οίκο μετά τα σκάνδαλα της κυβέρνησης του προκατόχου του Ουόρεν Χάρντινγκ, και άφησε το αξίωμα με μεγάλη δημοτικότητα[20]. Όπως το έθεσε ένας βιογράφος του, «ενσάρκωσε το πνεύμα και τις ελπίδες της μεσαίας τάξης, μπόρεσε να ερμηνεύσει τις επιθυμίες τους και να εκφράσει τις απόψεις τους. Το ότι αντιπροσώπευσε την λογική του μέσου όρου ήταν η πιο πειστική απόδειξη της δύναμής του».[21] Κάποιοι αργότερα επέκριναν τον Κούλιτζ ως μέρος μιας γενικής αποδοκιμασίας των κυβερνήσεων της πολιτικής του laissez-faire[22]. Η φήμη του γνώρισε αναγέννηση κατά τη διάρκεια της θητείας Ρήγκαν, αλλά η τελική εκτίμηση της προεδρίας του εξακολουθεί να είναι διχασμένη μεταξύ εκείνων που εγκρίνουν τα προγράμματά του για μείωση του μεγέθους του κράτους και των δημοσίων δαπανών και εκείνων που πιστεύουν ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα πρέπει να συμμετέχει περισσότερο στη ρύθμιση και τον έλεγχο της οικονομίας.[23]

Ως Πρόεδρος, ο Κούλιτζ ήταν σθεναρά υπέρμαχος της φυλετικής ισότητας, σε μία ιδιαίτερα τεταμένη περίοδο εντάσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Διόρισε αφροαμερικανούς σε θέσεις της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ και υποστήριξε την προστασία των ατομικών ελευθεριών και των πολιτικών δικαιωμάτων.[24][25][26]

Επί της διακυβέρνησής του, οι Ηνωμένες Πολιτείες, ως προς την εξωτερική πολιτική, ακολούθησαν μάλλον την πολιτική του απομονωτισμού και δεν εμφάνισαν σημαντικές επεκτατικές τάσεις. Ο ίδιος ο Κούλιτζ ήταν υποστηρικτής του δόγματος Μονρόε.[27][28] Η πολιτική αυτή διαφάνηκε και το 1928 με το Σύμφωνο Kellogg-Briand (επίσημα: Γενική Συνθήκη για την Παραίτηση του Πολέμου ως μέσο Εθνικής Πολιτικής) το οποίο είχε στόχο να μην χρησιμοποιούν τα κράτη τον πόλεμο για την επίλυση των διμερών διαφορών.[29][30]

H κριτική πάνω στην κυβέρνηση του Κάλβιν Κούλιτζ, υφίσταται από ορισμένους υποστηρίζοντας ότι η περιορισμένη κυβερνητική παρέμβαση μπορεί να συνέβαλε στις συνθήκες για την μετέπειτα Μεγάλη Ύφεση (1929–1939). Ακόμα οι επιδράσεις του σκανδάλου Teapot Dome για δωροδοκία επί της κυβέρνησης Χάρντινγκ είχαν εισχωρήσει σε στέλεχη της κυβέρνησης του Κούλιτζ.[31]

Παραπομπές

  1. ↑ Graber, John (15 Φεβρουαρίου 2017). «Calvin Coolidge might be the best president you've never heard of». The Badger Herald. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023. 
  2. ↑ «Calvin Coolidge: The Best President You Don't Know | PragerU». www.prageru.com (στα Αγγλικά). 25 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023. 
  3. ↑ Silver, Thomas B. (1981). «Coolidge and the Historians». The American Scholar 50 (4): 501–517. ISSN 0003-0937. https://www.jstor.org/stable/41210767. 
  4. ↑ Schmoke, Kurt L. (8 Μαΐου 2013). «Calvin Coolidge, rights pioneer?». POLITICO (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023. 
  5. ↑ Jr, R. Emmett Tyrrell (1972-07-08). «Calvin Coolidge, ‘the Last Great President’» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/1972/07/08/archives/calvin-coolidge-the-last-great-president.html. Ανακτήθηκε στις 2023-12-24. 
  6. ↑ «Calvin Coolidge: the 30th President (article)». Khan Academy (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023. 
  7. ↑ «The Personality of Calvin Coolidge | Critics Rant». criticsrant.com (στα Αγγλικά). 15 Απριλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023. 
  8. ↑ Coolidge, Frederick L.; Thede, Linda L.; Stewart, Sharon E.; Segal, Daniel L. (2002-09). «The Coolidge Personality and Neuropsychological Inventory for Children (CPNI). Preliminary psychometric characteristics». Behavior Modification 26 (4): 550–566. doi:10.1177/0145445502026004007. ISSN 0145-4455. PMID 12205827. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/12205827/. 
  9. ↑ «This Place in History: U.S. President Calvin Coolidge (Class of 1895) Historic Site | This Place in History: U.S. President Calvin Coolidge (Class of 1895) Historic Site». www.amherst.edu. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023. 
  10. ↑ «Coolidge: Humble Advocate for the Law - TBA Law Blog». www.tba.org. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023. 
  11. ↑ «A Biographical Sketch of Calvin Coolidge». coolidgefoundation.org. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023. 
  12. ↑ «Calvin Coolidge: Silent». Voice of America (στα Αγγλικά). 16 Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023. 
  13. ↑ «The Inauguration of Calvin Coolidge as Vice President of the United States, March 4, 1921: A Centennial Remembrance». coolidgefoundation.org. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023. 
  14. ↑ «The Life and Presidency of Calvin Coolidge». WHHA (en-US) (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023. 
  15. ↑ Katz, Mark (2012-02-20). «Calvin Coolidge’s Bone-Dry Humor Is a Lesson in Laughs for Candidates» (στα αγγλικά). The Daily Beast. https://www.thedailybeast.com/articles/2012/02/20/calvin-coolidge-s-bone-dry-humor-is-a-lesson-in-laughs-for-candidates. Ανακτήθηκε στις 2023-12-24. 
  16. ↑ «THE SWEARING-IN OF CALVIN COOLIDGE». The Joint Congressional Committee on Inaugural Ceremonies (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023. 
  17. ↑ https://www.loc.gov/static/programs/national-recording-preservation-board/documents/Coolidge.pdf
  18. ↑ Stolz, Jonathan L. (19 Ιουλίου 2023). «Presidential history: Calvin Coolidge's unique inauguration a century ago». Daily Press (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023. 
  19. ↑ «United States presidential election of 1924 | Coolidge vs. Davis & Third-Party Candidates | Britannica». www.britannica.com (στα Αγγλικά). 28 Οκτωβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023. 
  20. ↑ McCoy, σελίδες 420–21· Greenberg, σελίδες 49–53.
  21. ↑ Fuess, σελ. 500.
  22. ↑ McCoy, σελ. 418· Greenberg, σελίδες 146–150· Ferrell, σελίδες 66–72.
  23. ↑ Sobel, σελίδες 12–13· Greenberg, σελίδες 1–7.
  24. ↑ «Coolidge and Civil Rights – Forbes Library» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023. 
  25. ↑ «President Calvin Coolidge: Civil Rights Pioneer». coolidgefoundation.org. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023. 
  26. ↑ www.cato.org https://www.cato.org/blog/remembering-calvin-coolidges-record-civil-rights. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023.  Missing or empty |title= (βοήθεια)
  27. ↑ «Calvin Coolidge: Foreign Affairs | Miller Center». millercenter.org (στα Αγγλικά). 4 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023. 
  28. ↑ The Monroe Doctrine. CQ Press. 1927. 
  29. ↑ «President Coolidge Signs the Kellogg-Briand Peace Pact». WHHA (en-US) (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2023. 
  30. ↑ https://history.state.gov/milestones/1921-1936/kellogg
  31. ↑ Bates, J. Leonard (1955). «The Teapot Dome Scandal and the Election of 1924». The American Historical Review 60 (2): 303–322. doi:10.2307/1843188. ISSN 0002-8762. https://www.jstor.org/stable/1843188. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι