Ο Βασίλης Εφραιμίδης (ή Ευφραιμίδης) (Πόντος, 31 Δεκεμβρίου 1915 - 15 Αυγούστου 2000) ήταν Έλληνας δημοσιογράφος, πολιτικός, βουλευτής με την ΕΔΑ από το 1951 έως το 1964 και ευρωβουλευτής του ΚΚΕ από το 1981 έως το 1999.

Γεννήθηκε στον Πόντο το 1915 και σε ηλικία 7 ετών γνώρισε την προσφυγιά. Εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στην Αθήνα, όπου σπούδασε νομικά (αποφοίτησε το 1939). Την περίοδο των σπουδών του εργάστηκε ως υπάλληλος στον ιδιωτικό τομέα.^[4]

Κατά την διάρκεια της Κατοχής της Ελλάδας (1941-1944) υπηρέτησε ως ανθυπασπιστής στην 8η Μεραρχία, διακρινόμενος για την ηρωική του δράση.^[5]

Εντάχθηκε από πολύ νωρίς στο ΚΚΕ και στη συνέχεια στο ΕΑΜ. Σε συνθήκες σκληρών διώξεων αναλαμβάνει διευθυντής της «Ελεύθερη Ελλάδα», εφημερίδας της ΚΕ του ΕΑΜ και διώκεται για «αδικήματα Τύπου», με αποτέλεσμα να συλληφθεί το 1947 και να φυλακιστεί ως το 1951.

Υπήρξε αρχισυντάκτης και διευθυντής της εφημερίδας Η Αυγή από το 1951 ως το 1956.

Εξελέγη βουλευτής Αθηνών με την ΕΔΑ το 1951 (στις 8 Δεκεμβρίου, αντί του Μιχαήλ Χατζημιχαήλ), επανεξελέγη βουλευτής Θεσσαλονίκης με την ΕΔΑ το 1956, Β΄ Θεσσαλονίκης το 1958 και το 1961 και βουλευτής Σερρών το 1963 και 1964^[6] (με ΕΔΑ), και αργότερα ευρωβουλευτής με το ΚΚΕ το 1981, 1984, 1989 και το 1994.^[7]

Την περίοδο της δικτατορίας κατάφερε να διαφύγει τη σύλληψη, καθώς κατέφυγε στη Δυτική Ευρώπη, από όπου οργάνωσε την αντιδικτατορική δράση. Την ίδια περίοδο τιμωρήθηκε με την αφαίρεση της ελληνικής ιθαγένειας.^[8]

Στις 3 Ιουνίου 1994, μετά το τέλος της ομιλίας του ως υποψήφιου ευρωβουλευτή του ΚΚΕ, στη Πλατεία Αριστοτέλους, στη Θεσσαλονίκη, τόσο ο Εφραιμίδης όσο και ο Γιάννης Θεωνάς και ο Μιχάλης Σπυριδάκης, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, δέχθηκαν επίθεση με μαχαίρι από έναν 54χρονο ακροδεξιό. Ο δράστης συνελήφθη και καταδικάστηκε, σε πρώτο βαθμό, σε 15 χρόνια και τρεις μήνες κάθειρξη, για απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά του Εφραιμίδη και του Θεωνά και πρόκληση επικίνδυνων σωματικών βλαβών κατά του Σπυριδάκη. Σε δεύτερο βαθμό η ποινή μειώθηκε σε 13 χρόνια και 9 μήνες φυλάκιση.^[9]

Ο Βασίλης Εφραιμίδης πέθανε στις 15 Αυγούστου 2000 από ανακοπή καρδιάς, ενώ κολυμπούσε στα Λεγρενά Αττικής και κηδεύτηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.^[5]

Για την πολεμική του δράση τιμήθηκε με το Αριστείο Ανδρείας.^[5] Ήταν πατέρας δύο παιδιών.