Ο Αμπούλ-Φαντλ Τζαφάρ ιμπν Aχμάντ αλ-Mουταντίντ (αραβικά: أبو الفضل جعفر بن أحمد المعتضد} (895 - Οκτωβρίου 31 τού 932), γνωστός περισσότερο με το βασιλικό του όνομα αλ-Μουκταντίρ μπι-λάχ (αραβικά: المقتدر بالله, "ισχυρός στον Θεό"[2]), ήταν ο 18ος χαλίφης των Αββασιδών από το 908 έως το 932 (295 ΕΕ - 320 ΕΕ), με εξαίρεση μια σύντομη εκτόπισή του από τον Αλ-Καχίρ το 929.
Ήρθε στον θρόνο στην ηλικία των 13 ετών, ο νεότερος χαλίφης στην ιστορία των Αββασιδών, ως αποτέλεσμα των δολοπλοκιών τού παλατιού. Η ανάρρισή του σύντομα αμφισβητήθηκε από τους υποστηρικτές τού μεγαλύτερου και πιο έμπειρου Αμπνταλάχ ιμπν αλ-Μουτάζ (εξάδελφο τού πατέρα του, γιο τού 13ου χαλίφη αλ-Μουτάζ), αλλά η απόπειρα πραξικοπήματός τους τον Δεκέμβριο του 908 καταρρίφθηκε γρήγορα και αποφασιστικά. Ο Αλ-Μουκταντίρ απόλαυσε μεγαλύτερη διάρκεια εξουσίας (24 έτη) από οποιονδήποτε από τους προκατόχους του, αλλά δεν ενδιαφερόταν για τη διακυβέρνηση. Για τις υποθέσεις μεριμνούσαν οι αξιωματούχοι του, αν και η συχνή αλλαγή των βεζίριδων -14 αλλαγές του αρχηγού της κυβέρνησης καταγράφονται για την βασιλεία του- εμπόδισε την αποτελεσματικότητα της διοίκησης. Το χαρέμι των Αββασιδών -όπου η μητέρα του, Σαγκάμπ, ασκούσε πλήρη έλεγχο- ασκούσε επίσης συχνά αποφασιστική επιρροή στις υποθέσεις, και ειδικά στην προώθηση ή την απομάκρυνση των αξιωματούχων. Μετά από μια περίοδο σταθεροποίησης και αποκατάστασης από τον πατέρα του αλ-Μουταντίτ (16ο χαλίφη), και τον μεγαλύτερο ετεροθαλή αδελφό του αλ-Μουκταφί (17ο χαλίφη), η βασιλεία του αλ-Μουταντίρ σηματοδοτεί την έναρξη της ταχείας πτώσης. Το γεμάτο θησαυροφυλάκιο που είχε κληρονομήσει ο αλ-Μουκταντίρ άδειασε γρήγορα, και οι οικονομικές δυσκολίες έγιναν ένα επίμονο χαρακτηριστικό της χαλιφικής διακυβέρνησης. Η Iφρικίγια περιέπεσε στους Φατιμίδες, αν και ο αρχηγός του Mουνίς αλ-Μουζαφάρ ήταν σε θέση να αποτρέψει τις προσπάθειες των χαλιφών να κατακτήσουν την Αίγυπτο. Πιο κοντά στο Ιράκ, οι Χαμδανίδες έγιναν αυτόνομοι κύριοι της Τζαζίρα και οι Καρματιανοί εμφανίστηκαν ξανά ως μεγάλη απειλή, που κορυφώθηκε με την κατάληψη της Μέκκας το 929. Οι δυνάμεις της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, υπό τον Ιωάννη Κουρκούα, άρχισαν την ανάκτηση των εδαφών της, επιτιθέμενες συνεχώς στις μεταξύ τους συνοριακές περιοχές (Τουγκούρ) και την Αρμενία. Ως αποτέλεσμα, τον Φεβρουάριο του 929, μια εξέγερση του παλατιού αντικατέστησε για λίγο τον αλ-Μουκταντίρ με τον αδελφό του τον αλ-Καχίρ (ως 19ο χαλίφη). Ωστόσο το νέο καθεστώς δεν κατάφερε να εδραιωθεί, και μετά από λίγες ημέρες ο αλ-Μουκταντίρ αποκαταστάθηκε. Ο αρχηγός του, Μουνίς αλ-Μουζαφάρ, έγινε από τότε ένας εικονικός δικτάτορας. Με την πίεση των εχθρών τού Μουνίς, ο αλ-Μουκταντίρ προσπάθησε να τον ξεφορτωθεί το 932, αλλά ο Μουνίς πορεύτηκε με τα στρατεύματά του στη Βαγδάτη, και στη συνεχόμενη μάχη στις 31 Οκτωβρίου 932 ο αλ-Μουκταντίρ σκοτώθηκε.
Οικογένεια
Οι γιοι του αλ-Μουκταντίντ είναι:
αλ-Ραντί γεννήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 909 (βασ. 908-932) από μια Ελληνίδα παλλακίδα σκλάβα με το όνομα Ζαλούμ.[5][6] Ο πατέρας του τον όρισε διάδοχο (20ό χαλίφη).
αλ-Μουτακί, γνωστός και ως Αμπού Ισάκ Ιμπραχίμ (21ος χαλίφης).
αλ-Μουτί, 23ος χαλίφης. Γεννήθηκε το 913/14 ως αλ-Φαντλ, γιος του από μια Σλάβα παλλακίδα, τη Μασαλά. [7][8]
Χαρούν ιμπν αλ-Mουκταντίρ, ήταν ο νεότερος γιος του από τη Zαλούμ.
Bonner, Michael (2010). «The waning of empire, 861–945». Στο: Robinson, Chase F., επιμ. The New Cambridge History of Islam, Volume 1: The Formation of the Islamic World, Sixth to Eleventh Centuries. Cambridge: Cambridge University Press. σελίδες 305–359. ISBN978-0-521-83823-8.
Brubaker, L.· Tougher, S. (2016). Approaches to the Byzantine Family. Birmingham Byzantine and Ottoman Studies. Taylor & Francis. ISBN978-1-317-18001-2.
El Cheikh, Nadia Maria (2013). «The Harem». Crisis and Continuity at the Abbasid Court: Formal and Informal Politics in the Caliphate of al-Muqtadir (295–320/908–32). Leiden: Brill. σελίδες 165–185. ISBN978-90-04-25271-4.
Mottahedeh, Roy (1975). «The ʿAbbāsid Caliphate in Iran». Στο: Frye, R. N., επιμ. The Cambridge History of Iran, Volume 4: From the Arab Invasion to the Saljuqs. Cambridge: Cambridge University Press. σελίδες 57–89.
Osti, Letizia (2013). «The Caliph». Crisis and Continuity at the Abbasid Court: Formal and Informal Politics in the Caliphate of al-Muqtadir (295–320/908–32). Leiden: Brill. σελίδες 49–61. ISBN978-90-04-25271-4.
Sourdel, D. (1978). «al-Ḳādir Bi’llāh». Στο: van Donzel, E., επιμ (στα αγγλικά). The Encyclopaedia of Islam, New Edition, Volume IV: Iran–Kha. Λάιντεν: E. J. Brill, σσ. 378–379. ISBN90-04-05745-5.