Βασιλική Υψηλότητα Αλίκη του Ηνωμένου Βασιλείου
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Alice of Saxe-Coburg and Gotha (Αγγλικά)
Γέννηση	25  Απριλίου 1843[1][2][3] Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ
Θάνατος	14  Δεκεμβρίου 1878[1][2][3] Ντάρμστατ[4]
Αιτία θανάτου	Διφθερίτιδα
Συνθήκες θανάτου	φυσικά αίτια
Τόπος ταφής	Ντάρμστατ
Χώρα πολιτογράφησης	Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Βρετανικά αγγλικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά Γαλλικά Γερμανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	νοσηλεύτρια πολιτικός ζωγράφος αριστοκράτης
Οικογένεια
Σύζυγος	Λουδοβίκος Δ´, Μέγας Δούκας της Έσσης (1862–1878)[5][6]
Τέκνα	Πριγκίπισσα Βικτώρια της Έσσης και του Ρήνου[5] Ειρήνη της Έσσης και του Ρήνου Ερνέστος Λουδοβίκος της Έσσης Φρειδερίκος Γουλιέλμος της Έσσης και του Ρήνου[7] Αλεξάνδρα Φιόντροβνα Μαρία της Έσσης και του Ρήνου[7] Ελισάβετ Φεοντόροβνα[7]
Γονείς	Αλβέρτος της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα[5] και Βασίλισσα Βικτωρία[5]
Αδέλφια	Βικτώρια του Ηνωμένου Βασιλείου (1840-1901) (μεγαλύτερη αδερφή)[5] Εδουάρδος Ζ΄ του Ηνωμένου Βασιλείου (μεγαλύτερος αδελφός) Αλφρέδος της Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα (1844-1900) (νεότερος αδερφός) Έλενα του Ηνωμένου Βασιλείου (νεότερη αδελφή)[5] Πριγκίπισσα Λουίζα Καρολίνα Αλβέρτα (νεότερη αδελφή)[5] Αρθούρος του Κόννωτ & Στράθερν (νεότερος αδερφός) Λεοπόλδος του Όλμπανι (νεότερος αδερφός)[5] Βεατρίκη του Ηνωμένου Βασιλείου (νεότερη αδελφή)[5]
Οικογένεια	House of Saxe-Coburg and Gotha
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Order of the Star of India Τάγμα της Αγίας Αικατερίνης, Α΄ Τάξη Τάξη της Λουίζ Cross of Merit for Women and Girls
Υπογραφή
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Αλίκη (αγγλ. Alice of the United Kingdom, 25 Απριλίου 1843 - 14 Δεκεμβρίου 1878) του Οίκου της Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα ήταν πριγκίπισσα του Ηνωμένου Βασιλείου και έπειτα μεγάλη δούκισσα της Έσσης.

Η Αλίκη Ματθίλδη Μαρία γεννήθηκε στις 25 Απριλίου 1843 στα Ανάκτορα του Μπάκιγχαμ στο Λονδίνο. Ήταν το τρίτο παιδί και η δεύτερη κόρη της Βικτωρίας του Ηνωμένου Βασιλείου και του Αλβέρτου της Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα.^[8] Βαπτίσθηκε στις 2 Ιουνίου 1843 από τον Αρχιεπίσκοπο του Κάντερμπερυ, Ουίλλιαμ Χάουλεϋ.^[8] Ανάδοχοί της ήταν ο Ερνέστος Αύγουστος Α΄ του Αννοβέρου, η Θεοδώρα του Λάινινγκεν, ο Ερνέστος Β΄ της Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα και η Σοφία, Δούκισσα του Γκλώστερ.^[9][10] Έλαβε το όνομα Αλίκη προς τιμήν του πρώην πρωθυπουργού και στενού φίλου της μητέρας της, λόρδου Μέλμπορν, ο οποίος είχε πει ότι είναι το αγαπημένο του όνομα.^[11]

Η γέννησή της ώθησε τους γονείς της να βρουν μεγαλύτερη οικία για την αυξανόμενη οικογένειά τους και το 1844 αγόρασαν την Οικία Όσμπορν της Νήσου Ουάιτ ως εξοχικό.

Η Αλίκη πέρασε τα πρώτα της παιδικά χρόνια κοντά στους γονείς και τα αδέλφια της, διαμένοντας στις διάφορες βρετανικές βασιλικές κατοικίες.^[8] Είχε στενή σχέση με τα μεγαλύτερα αδέλφια της, Βικτωρία και Αλβέρτο Εδουάρδο. Η εκπαίδευσή της, όπως και των αδελφών της, είχε σχεδιαστεί από τον πατέρα της και το στενό του φίλο, βαρόνο Στόκμαρ, και περιλάμβανε πρακτικές δραστηριότητες, όπως μαγειρική, κηπουρική, δημιουργία κεντημάτων και ξυλόγλυπτων, καθώς και εκμάθηση γαλλικών και γερμανικών.

Θεωρείτο η πιο ευαίσθητη και συναισθηματική από τα παιδιά της Βικτωρίας και όταν η οικογένεια βρισκόταν στο Μπαλμόραλ, επισκεπτόταν τα σπίτια των ενοίκων του κτήματος. Κατά τον Πόλεμο της Κριμαίας, έκανε επισκέψεις σε στρατιώτες σε νοσοκομεία του Λονδίνου μαζί με τη μητέρα της και την αδελφή της, Βικτωρία.

Ήταν στο πλευρό της εκ μητρός γιαγιάς της, Δούκισσας του Κεντ, κατά τη διάρκεια της ασθένειάς της και, μετά το θάνατό της το 1861, στάθηκε στο πλευρό της μητέρας της. Λίγους μήνες μετά, όταν ο πατέρας της, Αλβέρτος, διαγνώστηκε με τυφοειδή πυρετό τον Δεκέμβριο 1861 η Αλίκη τον φρόντιζε μέχρι το θάνατό του στις 14 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους.^[8] Μετά το θάνατό του, η βασίλισσα Βικτωρία εισήλθε σε μια περίοδο έντονου πένθους και η Αλίκη πέρασε τους επόμενους έξι μήνες ενεργώντας ως ανεπίσημη γραμματέας της μητέρας της μαζί με τη νεότερη αδελφή της, Λουίζα.^[8]

Ήδη από το 1860 η βασίλισσα Βικτωρία έψαχνε για σύζυγο για την Αλίκη και ζήτησε από τη μεγαλύτερη κόρη της -πλέον Πριγκίπισσα Διαδόχου της Πρωσίας- να βρει κάποιον κατάλληλο. Οι δύο υποψήφιοι ήταν ο Γουλιέλμος, Πρίγκιπας της Οράγγης, και ο Αλβέρτος της Πρωσίας, όμως η Αλίκη δεν ήθελε κανέναν από τους δύο. Έπειτα, η πριγκίπισσα Βικτωρία πρότεινε τον εικοσιπεντάχρονο Γερμανό πρίγκιπα Λουδοβίκο της Έσσης, διάδοχο του Μεγάλου Δουκάτου της Έσσης.τον οποίο είχε γνωρίσει κατά την επίσκεψή της στην Έσση για να γνωρίσει την αδελφή του, Άννα, υποψήφια νύφη του αδελφού της, Αλβέρτου Εδουάρδου, Πρίγκιπα της Ουαλίας. Ο Λουδοβίκος και ο αδελφός του, Ερρίκος, έλαβαν πρόσκληση να επισκεφθούν το Ουίνδσορ και το υποψήφιο ζεύγος ένιωσε έλξη ο ένας για τον άλλο. Τόσο η Βασίλισσα όσο και ο πρίγκιπας Αλβέρτος έκριναν κατάλληλο το Λουδοβίκο για την κόρη τους και οι δύο νέοι αρραβωνιάστηκαν επίσημα τον Απρίλιο του 1861. Υπήρχε η προσδοκία για ανέγερση νέου παλατιού στην Έσση για το νέο ζεύγος, αλλά ο λαός της Έσσης αντέδρασε και το εγχείρημα δεν προσχώρησε, ενώ έβλαψε τη δημοφιλία της Αλίκης στη μελλοντική της πατρίδα.

Ο θάνατος του πρίγκιπα Αλβέρτου το Δεκέμβριο του 1861 έφερε μεγάλη οδύνη, αλλά τα σχέδια του γάμου ακολούθησαν την πορεία τους με διαταγή της Βασίλισσας. Την 1^η Ιουλίου 1862, κι ενώ η βασιλική οικογένεια ήταν ακόμα σε πένθος, η δεκαεννιάχρονη Αλίκη παντρεύτηκε το Λουδοβίκο της Έσσης.^[8][12] Η τελετή που διεξήχθη κεκλεισμένων των θυρών στην Οικία Όσμπορν, περιγράφηκε από τη βασίλισσα Βικτωρία ότι έμοιαζε περισσότερο σαν κηδεία αντί για γάμο.^[8]

Έφτασαν στο Μπίνγκεν επί του Ρήνου στις 12 Ιουλίου και συνέχισαν το ταξίδι τους προς το Ντάρμστατ, όπου έλαβαν πολύ θερμή υποδοχή. Αρχικά, νοσταλγούσε την πατρίδα της και άργησε να προσαρμοστεί στο νέο περιβάλλον. Το Μάρτιο του 1863 η Αλίκη και ο Λουδοβίκος ταξίδεψε στην Αγγλία για το γάμου του αδελφού της, Αλβέρτου Εδουάρδου, με την Αλεξάνδρα της Δανίας και λιγότερο από ένα μήνα μετά η Αλίκη γέννησε το πρώτο της παιδί στο Ουίνδσορ παρουσία της μητέρας της. Όταν επέστρεψαν στην Έσση, έλαβαν νέα κατοικία στο Κράνιχσταϊν. Η σχέση της με τη μητέρα της άλλαζε προς το χειρότερο λόγω της απόφασης της Αλίκης να θηλάσει τη δεύτερη κόρη της, Ελισάβετ, -απόφαση που εξόργισε τη Βικτωρία- και των λιγότερο συχνών επισκέψεων στην Αγγλία.

Η Αλίκη υπήρξε προστάτης των γυναικών και έδειξε ενδιαφέρον για τη νοσηλευτική, και ιδιαίτερα για το έργο της Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ.^[8] Το 1869 ίδρυσε το Νοσοκομείο Αλίκη στο Ντάρμστατ, καθώς και το Ίδρυμα Αλίκη για την Εκπαίδευση και Επιχειρηματικότητα των Γυναικών και το Σωματείο Γυναικών Πριγκίπισσα Αλίκη.

Όταν η Έσση ενεπλάκη στον Αυστροπρωσικό Πόλεμο, η Αλίκη αφιέρωσε μεγάλο μέρος του χρόνου της στη διαχείριση των νοσοκομείων.^[13] Κατά τον πόλεμο βρέθηκε σε αντίπαλα στρατόπεδα με την αδελφή της, Βικτωρία, ενώ ο σύζυγός της έφυγε για να διοικήσει το στρατό της Έσσης. Εν μέσω εχθροπραξιών, γέννησε την τρίτη κόρη της, ενώ παρακάλεσε το Λουδοβίκο Γ΄ της Έσσης, θείο του συζύγου της, να παραδοθεί στους όρους της Πρωσίας, ελπίζοντας σε ένωση των γερμανικών κρατιδίων, όπως και η αδελφή της. Τελικά, έγινε ανακωχή αφήνοντας την Έσση σε δύσκολη κατάσταση.

Με το πέρας των χρόνων η δημοφιλία της μειώθηκε, ενώ οι σχέσεις της με το σύζυγο και τη μητέρα της χειροτέρευαν. Η σχέση της επίσης με τους συγγενείς της δυσκόλεψε, όπως με την Αυτοκράτειρα της Γερμανίας, πεθερά της αδελφής της, λόγω της φιλίας της με το θεολόγο Ντάβιντ Φρήντριχ Στράους και των απόψεών του που παρέκκλιναν από το Προτεσταντικό δόγμα.

Το 1873 ο μικρότερος και αγαπημένος γιος της Φρειδερίκος, γνωστός στην οικογένεια ως Φρίττι, ο οποίος έπασχε από αιμορροφιλία, πέθανε από αιμορραγία μετά από πτώση από παράθυρο. Δε συνήλθε ποτέ από το θάνατό του και προσκολλήθηκε στο γιο της, Ερνέστο, και τη νεογέννητη της κόρη της, Μαρία, και αφοσιώθηκε ξανά στις φιλανθρωπίες, την κοινωνική εργασία και τη στήριξη των νοσοκομείων που πάντοτε αγαπούσε. Εκείνη την περίοδο αλληλογραφούσε με τη Βρετανή ακτιβίστρια Οκτέιβια Χιλ που ήταν ήδη γνωστή για το έργο της στην κοινωνική αναμόρφωση. Το 1876 επισκέφθηκε την Αγγλία για μια γυναικολογική εγχείρηση. Εκείνο το διάστημα η σχέση της με το Λουδοβίκο περνούσε κρίση, όμως συνέχισε να τον υποστηρίζει.

Το 1877 ο πατέρας του Λουδοβίκου, Κάρολος, πέθανε και εκείνος έγινε πλέον διάδοχος. Λίγους μήνες μετά ο Δούκας της Έσσης απεβίωσε και η Αλίκη έγινε μεγάλη δούκισσα μετά την άνοδο του συζύγου της στο Δουκάτο της Έσσης.^[14] Όμως, η αντιδημοφιλία που είχε αποκτήσει στην Έσση και η ανεπιθύμητη -από τη μητέρα της- επίσκεψή της στην Αγγλία, την ώθησε να ταξιδέψει με τα παιδιά της στο Ουλγκάτ της Νορμανδίας, όπου τους επισκεπτόταν ο Λουδοβίκος.

Όταν επέστρεψε στο Ντάρμστατ -πλέον ως μεγάλη δούκισσα- έλαβε αναπάντεχα θετική υποδοχή. Σύντομα, όμως, βρήκε τα καθήκοντά της εξουθενωτικά, όπως έγραφε στη μητέρα της. Το φθινόπωρο του 1878 η βασίλισσα Βικτωρία νοίκιασε σπίτι για την οικογένεια στο Ήστμπορν και η Αλίκη την επισκέθηκε στο Όσμπορν πριν επιστρέψει στο Ντάρμστατ. Ήταν η τελευταία φορά που θα επισκεπτόταν την Αγγλία.

Το Νοέμβριο του 1878, η διφθερίτιδα μόλυνε την Αυλή της Έσσης. Πρώτα, αρρώστησε το μεγαλύτερο παιδί, η Βικτωρία, και σύντομα αρρώστησαν και η μικρή Αλίκη, η Μαρία, η Ειρήνη, ο Ερνέστος αλλά και ο Λουδοβίκος. Η δευτερότοκη Ελισάβετ είχε σταλεί από την Αλίκη στην πεθερά της, Ελισάβετ. Το μικρότερο παιδί της, η Μαρία, πέθανε στις 16 Νοεμβρίου καταρρακώνοντας την Αλίκη. Τα υπόλοιπα παιδιά και ο Λουδοβίκος ανέρρωσαν. Αρχικά, έκρυψε το θάνατο της Μαρίας από τα παιδιά της, αλλά το Δεκέμβριο το είπε στο γιο της και εκείνος αρνήθηκε να το πιστέψει. Για να τον ηρεμήσει, τον φίλησε στο μάγουλο και έτσι μολύνθηκε και η ίδια. Παρότι δεν εμφάνισε αμέσως σημάδια της αρρώστιας, στα μέσα Δεκεμβρίου άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα συμπτώματα.

Η Αλίκη απεβίωσε στις 14 Δεκεμβρίου 1878, ακριβώς δεκαεπτά χρόνια μετά το θάνατο του πατέρα της, σε ηλικία 35 ετών. Ήταν το πρώτο από τα τρία παιδιά της βασίλισσας Βικτωρίας που πέθαναν πριν από εκείνη. Ενταφιάστηκε στις 18 Δεκεμβρίου στο Μεγάλο Δουκικό Μαυσωλείο του Ρόζενχοε, έξω από το Ντάρμστατ.^[8][15] Ο θάνατός τη βύθισε σε θλίψη ολόκληρη την οικογένειά της. Η βασίλισσα Βικτωρία ανέλαβε την εξ αποστάσεως ανατροφή των παιδιών της και διέταξε την ανέγερση μνημείων προς τιμήν της στο Ουίπιγχαμ της Νήσου Ουάιτ, στο Βασιλικό Μαυσωλείο του Φρόγκμορ στο Ουίνδσορ και στο Μπαλμόραλ.

Το γονίδιο της αιμορροφιλίας που είχε κληρονομήσει η Αλίκη και τα αδέλφια της, Λεοπόλδος και Βεατρίκη, πέρασε και σε μερικά από τα παιδιά και εγγόνια της, όπως στην κόρη της, Αλίκη, και το γιο εκείνης, Αλέξιο.

Η Αλίκη και ο Λουδοβίκος Δ΄ της Έσσης απέκτησαν πέντε κόρες και δυο γιους:

• Βικτωρία (1863 - 1950), παντρεύτηκε το 1884 τον Λουδοβίκο του Μπάττενμπεργκ, Μαρκήσιο του Μίλφορντ Χέιβεν. Απέκτησαν 4 παιδιά.^[16][17]
• Ελισάβετ (μετέπειτα Ελισάβετ Φεοντόροβνα) (1864 - 1918), παντρεύτηκε το 1884 το Σέργιο Αλεξάνδροβιτς της Ρωσίας. Δεν απέκτησαν παιδιά, αλλά υιοθέτησαν δύο ανίψια τους. Δολοφονήθηκε από τους Μπολσεβίκους.^[17][18][19]
• Ειρήνη (1866 - 1953), παντρεύτηκε το 1888 τον Ερρίκο της Πρωσίας. Απέκτησαν 3 παιδιά.^[17][20]
• Ερνέστος Λουδοβίκος (1868 - 1937), Μέγας Δούκας της Έσσης & παρά τω Ρήνω, νυμφεύτηκε: (1) Το 1894 την Βικτωρία Μελίτα της Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα· απέκτησαν 1 παιδί και χώρισαν το 1901. (2) Το 1905 την Ελεωνόρα του Ζολμς-Χόενζολμς-Λιχ· απέκτησαν 2 παιδιά.^[17]
• Φρειδερίκος (1870 - 1873), αιμοφιλικός, απεβίωσε από εσωτερική αιμορραγία.^[17][21]
• Αλίκη (μετέπειτα Αλεξάνδρα Φιόντοροβνα) (1872 - 1918), παντρεύτηκε το 1894 το Νικόλαο Αλεξάνδροβιτς της Ρωσίας (μετέπειτα Νικόλαο Β΄). Απέκτησαν 5 παιδιά. Δολοφονήθηκε μαζί με την οικογένειά της από τους Μπολσεβίκους.^[17][19][22]
• Μαρία (1874 - 1878), απεβίωσε από διφθερίτιδα.^[17][23]

• 25 Απριλίου 1843 - 1 Ιουλίου 1862: Η Αυτής Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Αλίκη
• 1 Ιουλίου 1862 - 13 Ιουνίου 1877: Η Αυτής Βασιλική Υψηλότητα Πριγκίπισσα Λουδοβίκου της Έσσης και παρά τω Ρήνω
• 13 Ιουνίου 1877 – 14 Δεκεμβρίου 1878: Η Αυτής Βασιλική Υψηλότητα Η Μεγάλη Δούκισσα της Έσσης και παρά τω Ρήνω

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Αλίκη του Ηνωμένου Βασιλείου

• Alice, Grand Duchess of Hesse (1885). Letters to Her Majesty the Queen. London: John Murray. 
• Longford, Elizabeth (1964). Victoria R.I. London: Weidenfeld & Nicolson. ISBN 0-297-17001-5. 
• Mager, Hugo (1998). Elizabeth: Grand Duchess of Russia. New York, USA: Carroll and Graf Publishers, Inc. ISBN 0-7867-0678-3. 
• Noel, Gerard (1985). Princess Alice: Queen Victoria's forgotten daughter. London: Constable and Company Limited. ISBN 0-09-465980-X. 
• Packard, Jerrold M. (1998). Victoria's Daughters. New York: St. Martin's Griffin. ISBN 0-312-24496-7. 
• Martin, Theodore (1908). Queen Victoria as I knew her. W. Blackwood. 
• Pakula, Hannah (1995). An Uncommon Woman: The Empress Frederick. London: Phoenix Press. ISBN 1-84212-623-7. 
• Van der Kiste, John (2003) [1986]. Queen Victoria's Children. Gloucestershire, England: Sutton Publishing Limited. ISBN 0-7509-3476-X. 

• Alexander Palace Time Machine – Princess Alice of Hesse and by Rhine
• Historical Images of Princess Alice Monument at Frogmore Mausoleum