Ο Άλαν Γουντς (γεννημένος στις 23 Οκτωβρίου 1944) είναι ένας Βρετανός Τροτσκιστήςπολιτικός θεωρητικός και συγγραφέας. Είναι ένα από τα ηγετικά μέλη της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Διεθνούς (ΕΚΔ). Είναι πολιτικός συντάκτης της ιστοσελίδας της ΕΚΔ In Defence of Marxism. Ο Γουντς ήταν ηγετικό μέλος της τάσης του Μαχητή (Militant Tendency) στο εσωτερικό του Εργατικού Κόμματος και της διεθνούς οργάνωσης στην οποία άνηκε, την Επιτροπή για μια Εργατική Διεθνή (ΕΕΔ), μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Μια σειρά από διαφωνίες στην τακτική και τη θεωρία οδήγησαν τον Γουντς και τον Τεντ Γκραντ στο να αποχωρήσουν από την ΕΕΔ, για να σχηματίσουν την Επιτροπή για μια Μαρξιστική Διεθνή το 1992. Συνέχισαν με την πολιτική του εισοδισμού στο Εργατικό Κόμμα. Ο Γουντς εξέφρασε ισχυρή υποστήριξη για την Μπολιβαριανή Επανάσταση στη Βενεζουέλα, και συναντήθηκε πολλές φορές με τον Πρόεδρο της ΒενεζουέλαςΟύγκο Τσάβεζ (κυβέρνησε την περίοδο 1999-2013), κάτι που έκανε πολλούς να πιστεύουν ότι ήταν κοντινός σύμβουλος του προέδρου.[2][3]
Πολιτική ζωή
Τα πρώτα χρόνια
Ο Γουντς γεννήθηκε σε μια εργατική οικογένεια στο Σουόνσι της Νότιας Ουαλίας και μεγάλωσε στις γειτονιές του Τάουνχιλ και Πένλας της πόλης αυτής.[4] Στην ηλικία των 16 ετών εντάχθηκε στους Νέους Σοσιαλιστές και έγινε Μαρξιστής, γίνοντας παράλληλα μέλος της Τροτσκιστικής τάσης του Μαχητή στο εσωτερικό του Εργατικού Κόμματος.[5] Σπούδασε ρωσική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Σάσσεξ και αργότερα στη Σόφια της Βουλγαρίας και στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας (MGU).[6] Η δουλειά του Γουντς στο Μπράιτον για την τάση του Μαχητή εγκαθίδρυσε μια σημαντική βάση υποστήριξης στο πανεπιστήμιο και την πόλη. Αργότερα επέστρεψε στη νότια Ουαλία, και έγινε ο πρώτος περιφερειακός επαγγελματίας για την οργάνωση. Αυτός, η σύζυγός του, και οι δύο μικρές του κόρες μετακόμισαν στην Ισπανία στις αρχές της δεκαετίας του 1970 όπου η γνωστή του πολιτική στάση τον έφεραν ανάμεσα σε αυτούς που πάλευαν ενάντια στη δικτατορία του Φράνκο στην Ισπανία, όπου δούλεψε για την ίδρυση του ισπανικού τμήματος της Επιτροπής για μια Εργατική Διεθνή (ΕΕΔ). Ο Γουντς ομιλεί πολλές γλώσσες, συμπεριλαμβανομένων των ιταλικών, αγγλικών, ισπανικών, γαλλικών, γερμανικών και ρωσικών.
Διάσπαση στην τάση του Μαχητή (Militant)
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990 ο Γουντς και ο μέντοράς του, Τεντ Γκραντ, αποχώρησαν από την τάση του Μαχητή (Militant) και τη διεθνή οργάνωση, την Επιτροπή για μια Εργατική Διεθνή, διότι θεωρούσαν ότι αυτή η οργάνωση είχε πάρει μια αριστερίστικη στροφή όταν αποφάσισε να διασπαστεί από το Εργατικό Κόμμα. Η μειοψηφική ομάδα, η οποία καθοδηγούταν από τον Τεντ Γκραντ, υποστήριζε επίσης ότι η μείωση της έμφασης στην πολιτική εκπαίδευση, μαζί με την ανάπτυξη μιας γραφειοκρατικής κλίκας γύρω από τον Πίτερ Ταφ κατέστρεφε το Militant. Ο Γκραντ, ο Γουντς και οι υποστηρικτές τους διεθνώς σχημάτισαν την Επιτροπή για μια Μαρξιστική Διεθνή το 1992.
Πρόσφατες δραστηριότητες
Σήμερα είναι βασικός θεωρητικός της ΕΚΔ και εκδότης της ιστοσελίδας της In Defence of Marxism. Γράφει για την τρέχουσα πολιτική κατάσταση στη Βενεζουέλα και τα καθήκοντα που πρέπει να ολοκληρωθούν από τους επαναστάτες σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Ο Γουντς συναντήθηκε αρκετές φορές με τον Πρόεδρο της ΒενεζουέλαςΟύγκο Τσάβεζ,[2] και υποστηρίζει την ιδέα ότι η Μπολιβαριανή Επανάσταση αποτελεί το σπέρμα της παγκόσμιας επανάστασης. Ο Γουντς ταξιδεύει και υποστηρίζει επίσης άλλες επαναστατικές διαδικασίες στο Πακιστάν, τη Βολιβία, τη Μέση Ανατολή και την Κούβα. Είναι κοντινός φίλος του εγγονού του Τρότσκι, Βσιέβολοντ Πλατόνοβιτς "Εστεμπάν" Βολκώφ, που θεωρεί τη δουλειά του Γουντς ως την πλησιέστερη στις θεωρίες του Τρότσκι. Ο Πρόεδρος Τσάβεζ δήλωσε δημόσια σε μια τηλεοπτική εκπομπή ότι διάβαζε το βιβλίο του Γουντς με τίτλο Ρεφορμισμός ή Επανάσταση "πολύ λεπτομερώς", κάτι το οποίο δημιούργησε υποψίες ότι ο Γουντς ήταν σύμβουλος του Προέδρου.[2]
Το 2010, ο Γουντς δέχθηκε σκληρή κριτική, αρχικά από κάποιες εφημερίδες της Βενεζουέλας[7] και αντιπολιτευόμενα στον Τσάβεζ πολιτικά κόμματα, όπως η Πρώτα Δικαιοσύνη (Primerio Justicia),[8][9] έπειτα από διεθνή συντηρητικά μέσα μαζικής ενημέρωσης,[10][11] για ένα άρθρο (Που βαδίζει η βενεζουελάνικη επανάσταση;) που έγραψε στην ιστοσελίδα της ΕΚΔ.[12] Το έγραψε μετά από τις βενεζουελάνικες γενικές εκλογές του 2010 υποστηρίζοντας την περαιτέρω ριζοσπαστικοποίηση της Μπολιβαριανής Επανάστασης στην κατεύθυνση της "απαλλοτρίωσης των βασικών μοχλών της οικονομίας". Η απάντησή του σε αυτές τις επιθέσεις έλαβε την ευρεία προσοχή των βενεζουελάνικων μέσων ενημέρωσης.[13]
Τον Νοέμβριο του 2012, ο Γουντς έκανε περιοδεία με σειρά ομιλιών σε ΗΠΑ και Καναδά.[14]
Τον Νοέμβριο του 2015, ο Γουντς εντόπισε "εμβρυακά σπέρματα επαναστατικών εξελίξεων" με την εκλογή του Τζέρεμι Κόρμπιν στην ηγεσία του Εργατικού Κόμματος.[15]
Έργα
Άλαν Γουντς & Ρομπ Σιούελ (1983). Εισαγωγή στις Θεμελιώδεις Ιδέες του Μαρξισμού. Αθήνα: Μαρξιστική Φωνή. Τρίτη ελληνική έκδοση (2014).
Marxism in Our Time (1992).
Τεντ Γκραντ & Άλαν Γουντς (1993). Οι Μαρξιστές και οι Μαζικές Οργανώσεις. Αθήνα: Μαρξιστική Φωνή. Ελληνική έκδοση (2015).
↑Woods, Alan (2008). Reformism or revolution. Marxism and socialism of the 21st Century (Reply to Heinz Dieterich). London: Wellred Books. σελ. 4. ISBN1 900 007 33 9. ALAN WOODS was born in Swansea, South Wales, in 1944 into a working-class family with strong Communist traditions. At the age of 16 he joined the Young Socialists and became a Marxist. He studied Russian in Sussex University and later in Sofia (Bulgaria) and the Moscow State University (MGU). He has a wide experience of the international labour movement and has been involved in the Marxist movement in Spain, where he participated in the struggle against the Franco dictatorship, Latin America and Pakistan. He speaks several languages, including Spanish, French, German and Russian.
