| Ovaj članak ili neki od njegovih odlomaka nije dovoljno potkrijepljen izvorima (literatura, veb-sajtovi ili drugi izvori). Ako se pravilno ne potkrijepe pouzdanim izvorima, sporne rečenice i navodi mogli bi biti izbrisani. Pomozite Wikipediji tako što ćete navesti validne izvore putem referenci te nakon toga možete ukloniti ovaj šablon. |
Karlo III (20. januar 1716 - 14. decembar 1788) je bio kralj Španije. Također je bio kralj Napulja (kao Karlo VII) i Sicilije (kao Karlo V) i vojvoda Parme (kao Karlo I).
Bio je najstariji sin iz braka španskog kralja Filipa V i Elizabete od Parme. Sa šesnaest godina majka ga je poslala u parmu, njenu domovinu, gdje je vladao kao vojvoda. Tu je došao pod uticaj prosvijetljenog apsolutizma. Godine 1375. Parmu prepušta Karlu VI, caru Svetog Rimskog Carstva, kako bi bio priznat kao kralj Napulja i Sicilije. Svoju vladavinu u Napulju i Siciliji započeo je provođenjem reformi koje je kasnije nastavio u Španiji. Strani ministri su nakon susreta sa njim izjavljavali kako on nije imao urođenog talenta za politiku, ali da je izvršavao svoje dužnosti kralja, te da je znao izabrati dobre ministre. Ti su ministri imali i značaj uticaj na njega.
Tokom Karlove vladavine ponovo su otkriveni Pompeji (1738. godine) i Herkulanum (1748. godine).
Godine 1759. umire njegov stariji polubrat, španski kralj Ferdinand VI, i on ga naslijeđuje kao kralj Španije. Tri mjeseca nakon novog ustoličnja prijestolja Napulja i Sicilije prepušta sinu, Ferdinandu I.
Karlova vladavina u Španiji obilježena je savezništvom sa Francuskom i konfliktom sa Velikom Britanijom oko američkih kolonija. Nakon sukoba sa Britancima Karlo je podržavao revolucionare u Američkom ratu za nezavisnost, ne znajući da će to uticati na ustanke i u španskim kolonijama. Tokom ovog rata Španija je povratila Menorcu i Floridu, ali nije uspjela vratiti poželjan Gibraltar.
Karlo kao kralj Napulja nije bio u najboljim odnosima sa Papom, te je nastojao smanjiti autoritet Crkve u Španiji. Protjerao je Jezuite, smanjio broj manastira i trudio se ukinuti Inkviziciju.
Karlo IV oženio je Mariju Amaliju Saksonsku i sa njom dobio trinaestero djece, od kojih je sedmero doživjelo punoljetnost. Najstariju kćerku udao je za cara Svetog Rimskog Carstva. Najstariji sin je izbačen iz nasljedne linije zbog psihičke nestablinosti, a najmlađi je oženio kćerku portugalske kraljice Marije I.
Umro je 14. decembra 1788. godine, a tron je naslijedio njegov sin, Karlo IV.
