Жан-Поль Бельмандо
фр.: Jean-Paul Belmondo
Дата нараджэння	9 красавіка 1933(1933-04-09)[1][2][…]
Месца нараджэння	Нёі-сюр-Сен, Францыя[3][4][…]
Дата смерці	6 верасня 2021(2021-09-06)[5][6][…] (88 гадоў)
Месца смерці	VII акруга Парыжа, Францыя[7]
Грамадзянства	Францыя[8]
Бацька	Paul Belmondo[d][9]
Жонка	Élodie Constantin[d] і Natty Tardivel[d]
Дзеці	Patricia Belmondo[d], Florence Belmondo[d], Поль Бельмандо (аўтагоншчык) і Stella Belmondo[d]
Адукацыя	Эльзаская школа[d] Вышэйшая нацыянальная кансерваторыя драматычнага мастацтва Ліцэй Людовіка Вялікага[d]
Прафесія	кінапрадзюсар, кінаакцёр, каскадзёр, тэатральны акцёр, акцёр, тэатральны рэжысёр
Кар’ера	1957—2008
Узнагароды	Ганаровая пальмовая галіна[d] (2011) прэмія «Сезар» за лепшую мужчынскую ролю (1989) Prix Citron, Orange et Bourgeon[d] (1972) Prix du Brigadier[d] (1987) Q3404498? (2012)
IMDb	ID 0000901
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Жан-Поль Бельмандо (фр.: Jean-Paul Belmondo; 9 красавіка 1933(1933-04-09)^[1][2][…], Нёі-сюр-Сен, Францыя^[3][4][…] — 6 верасня 2021(2021-09-06)^[5][6][…], VII акруга Парыжа, Францыя^[7]) — французскі акцёр, славу якому прынесла роля амаральнага прыхільніка Гамфры Богарта ў маніфесце «французскай новай хвалі» — фільме «На апошнім дыханні» (1960).

У першых сваіх карцінах ён стварыў вобраз маладога бунтара з захапляльнай усмешкай і стаў адным з любімых акцёраў еўрапейскай моладзі. Часцей за ўсё гуляў вострахарактарныя ролі ў камедыях і баевіках.

Нарадзіўся 9 красавіка 1933 года ў Нёі-сюр-Сен.

Вучыўся на курсах драматычнага мастацтва ў П. Дзюкса і Р. Жырара. Працаваў y парыжскіх тэатрах.

З 1956 года — у кіно. Глыбіня драматычнага даравання і здольнасць да пераўвасаблення найбольш выявіліся ў фільмах «На апошнім дыханні», «Пісьмы паслушніцы», «Чачара», «Жанчына ёсць жанчына» (усе 1960), «Леон Марэн, свяшчэннік» (1961), «Шалёны П’еро» (1965), «Злодзей» (1967), «Славутыя любоўныя гісторыі», «Адвержаныя» (паводле В.Гюго) і інш. Пазней пачаў здымацца пераважна ў прыгодніцкіх фільмах і баевіках («Сто тысяч долараў на сонцы», 1964; «Цудоўны», 1973; «Труп майго ворага», 1976; «Хто ёсць хто», 1979; «Прафесіянал» і «Ас з асаў», 1982; «Авантурысты», 1984; «Вясёлы Вялікдзень», 1985). Выступаў як прадзюсар («Ставіскі», 1974, выканаў галоўную ролю). Уладальнік кампаніі «Серыта-фільм». Аўтабіяграфія «30 гадоў і 25 фільмаў» (1963).

Памёр 6 верасня 2021 года^[10].

• «Анёл на зямлі» (1959) — Мішэль
• «На апошнім дыханні» (1960),
• «Пісьмы паслушніцы» (1960),
• «Чачара» (1960),
• «Жанчына ёсць жанчына» (1960),
• «Леон Марэн, свяшчэннік» (1961),
• «Славутыя любоўныя гісторыі» (1961),
• «Картуш» (1962),
• «Дражэ з перцам» (1963) — Раймон, легіянер
• «Сто тысяч долараў на сонцы» (1964),
• «Чалавек з Рыа» (1964),
• «Шалёны П’еро» (1965),
• «Злодзей» (1967),
• «Барсаліна» (1969) — Франсуа Капэла
• «Цудоўны» (1973)
• «Ставіскі» (1974)
• «Труп майго ворага» (1976),
• «Хто ёсць хто» (1979),
• «Прафесіянал» (1981),
• «Ас з асаў» (1982),
• «Авантурысты» (1984),
• «Вясёлы Вялікдзень» (1985)
• «Адвержаныя» (1995).
• «Адзін шанец на дваіх» (1998) (Леа Брасак)
• «Чалавек і яго сабака» (2021) (Шарль)

• Кінапрэмія «Сезар» (1989) за фільм «Пястунок лёсу»

• Камандор ордэна Ганаровага легіёна
• Камандор ордэна мастацтваў і літаратуры

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.3: Беларусы — Варанец / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1996. — Т. 3. — 511 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0068-4 (т. 3).

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Жан-Поль Бельмандо
• Жан-Поль Бельмандо на сайце «Internet Movie Database» (англ.)