Клод Рыш
Дата нараджэння	8 лютага 1929(1929-02-08)[1][2][…]
Месца нараджэння	Страсбур, дэпартамент Ніжні Рэйн, Эльзас[d], Метраполія Францыі, Францыя[2][3]
Дата смерці	20 ліпеня 2017(2017-07-20)[1][2][…] (88 гадоў)
Месца смерці	Orgeval[d], дэпартамент Івелін, рэгіён Іль-дэ-Франс, Метраполія Францыі, Францыя[4][3]
Месца пахавання	Q110360114?
Грамадзянства	Францыя
Жонка	Catherine Rich[d]
Дзеці	Delphine Rich[d] і Natalie Rich-Fernandez[d]
Адукацыя	Вышэйшая нацыянальная кансерваторыя драматычнага мастацтва курсы Сімона[d]
Прафесія	акцёр, сцэнарыст, тэатральны акцёр, кінаакцёр, тэлеакцёр, драматург
Узнагароды	прэмія «Сезар» за лепшую мужчынскую ролю (1993) прэмія «Сезар» за выдатныя заслугі ў кінематографе[d] (2002) Prize for the best actor of the Union of criticism[d] (1971) Henri-Langlois award[d]
IMDb	ID 0723623
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Клод Рабер Рыш (фр.: Claude Robert Rich; 8 лютага 1929, Страсбур, Францыя — 20 ліпеня 2017, Парыж, Францыя) — французскі акцёр, вядомы, пераважна, дзякуючы яркім эпізадычным ролям. Лаўрэат прэміі «Сезар» за найлепшую мужчынскую ролю (1993).

Клод Рыш запісаўся на акцёрскія курсы Шарля Дзюлена насуперак жаданню бацькоў, якія хацелі, каб ён стаў страхавым агентам. Пасля курсаў Дзюлена ён з лёгкасцю паступіў у кансерваторыю. Кінадэбют акцёра адбыўся ў фільме Рэнэ Клера «Вялікія манеўры». Да пачатку 1960-х гадоў Рыш быў заняты ў ролях другога плана, пакуль Жан Рэнуар не даверыў яму буйную ролю ў фільме «Прышпілены капрал», дзе яго партнёрамі па здымках былі такія маладыя зоркі, як Жан-П’ер Касель і Клод Брасёр.

У 1963 годзе Клод Рыш быў запрошаны Жоржам Лотнерам карціну «Дзядзечкі-гангстары». Пасля былі працы «Сягоння вечарам ці ніколі» Мішэля Дэвіля, «Д’ябал і дзесяць запаведзяў» Жульена Дзювіўе, «Паплечнікі стакроткі» Жан-П’ера Макі.

У той жа час Рыш працягваў граць і ў тэатральных пастаноўках, у тым ліку і па ўласных п’есах. У 1980-я гады акцёр пачаў выбарачна ставіцца да прапаноў і ў 1992 годзе атрымаў прэмію «Сезар» за ролю ў карціне «Вячэра» Эдуара Малінаро.

Далей ролі другога плана зрабіліся асноўнымі ў яго кінабіяграфіі. Ён з’яўляўся ў карцінах «Дочкі д’Артаньяна», «Калядны пірог», у «Астэрыкс і Абелікс: місія Клеапатра» і ў іншых фільмах.

У 2008 годзе за працу ў фільме «На Бога спадзявайся, але і сам старайся» акцёр ізноў быў намінаваны на «Сезар».