Генадзь Сцяпанавіч Аўсяннікаў
Дата нараджэння	19 лютага 1935(1935-02-19) (89 гадоў)
Месца нараджэння	Магілёў, БССР, СССР
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Адукацыя	акцёрскі факультэт Беларускага дзяржаўнага тэатральна-мастацкага інстытута (1957)
Прафесія	акцёр
Гады актыўнасці	з 1957
Тэатр	Нацыянальны акадэмічны тэатр імя Янкі Купалы
Прэміі	Прэмія «За духоўнае адраджэнне» (2008) Спецыяльная прэмія Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь дзеячам культуры і мастацтва (2008)
Узнагароды	Крыштальная Паўлінка (2006)
IMDb	ID 0654037

Генадзь Сцяпанавіч Аўсяннікаў (нар. 19 лютага 1935(1935-02-19), Магілёў) — беларускі акцёр. Народны артыст Беларусі (1974). Народны артыст СССР (1991). Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Беларусі (1988)

У 1957 годзе скончыў акцёрскі факультэт Беларускага тэатральна-мастацкага інстытута па спецыяльнасці «Акцёр драматычнага тэатра» (курс народнага артыста БССР Канстанціна Саннікава). З 1957 года працуе ў Нацыянальным акадэмічным тэатры імя Янкі Купалы.

Напачатку выконваў эпізадычныя ролі і набыў у іх папулярнасць як майстар эпізода. Вызначаўся таксама на ролі, якія раней іграў Глеб Глебаў: Пустарэвіч («Паўлінка» Я. Купалы), Максім («Лявоніха на арбіце» А. Макаёнка), Кропля («Канстанцін Заслонаў» А. Маўзона).

Як пісала А. Савіцкая, народнасць, сакавітасць гумару і моўнай пластыкі, дакладнасць псіхалагічнага і пластычнага малюнка, выразная міміка найбольш ярка выявілііся ў нацыянальным рэпертуары і перш за ўсё ў п’есах Макаёнка: Дзед Цыбулька («Таблетку пад язык»), Стары («Святая прастата»), а ўпершыню з выключнай сілай у ролі Цярэшкі Калабка («Трыбунал»), якая прынесла акцёру сапраўднае прызнанне і вядомасць.

Таксама здымаўся ў тэлевізійных пастаноўках «Тэатр купца Япішкіна» (купец Япішкін), «Плач перапёлкі» (Брава-Жыватоўскі), тэлевізійным фільме-спектаклі «Трыбунал», серыяле «Каменская», камедыі «Свежына з салютам» і інш.

У 2020 годзе застаўся сярод 13 акцёраў трупы, якія не сышлі ў жніўні з тэатра ў знак пратэсту супраць фальсіфікацыі прэзідэнцкіх выбараў, жорсткага разгону пратэстоўцаў, катаванняў затрыманых, ціску на тэатр і звальнення дырэктара Паўла Латушкі. У інтэрв’ю «Камсамольскай праўдзе ў Беларусі» Аўсяннікаў асудзіў пратэсты, калег, якія звольніліся, і вывешванне на будынку тэатра бела-чырвона-белых сцягоў^[1]:

Калі міністр у Купалаўскі прыязджаў, на фасад вывесілі бел-чырвона-белы сцяг. Ведаеце, я калі бачу яго… Вось вы памятаеце, як яўрэяў пад ім расстрэльвалі? А я памятаю, сам бачыў. Бо гэты сцяг прыдуманы ў 1918 годзе, калі была Беларуская Рэспубліка абвешчаная. Потым яго прыбралі, межы перанеслі, потым у акупацыю з'явіўся зноў…

• Заслужаны артыст Беларускай ССР (1972)
• Народны артыст Беларускай ССР (1974)
• Народны артыст СССР (1991)
• Спецыяльная прэмія Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь (2008) — за яркія сцэнічныя выявы ў спектаклях тэатральнага сезона 2007/2008 года^[2]
• Дзяржаўная прэмія Беларускай ССР (1988) — за ролю Мурашкі ў спектаклі «Мудрамер» М. Матукоўскага
• Ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга
• Ордэн «Знак Пашаны»
• Медаль Францыска Скарыны (1995)^[3]
• Ордэн Францыска Скарыны (2006)^[4]
• Сярэбраны медаль імя А. Папова
• Дыплом пераможца фестывалю «Артыст канца XX стагоддзя» (Масква, 2000) — за ролю Аўдзея ў спектаклі «Страсці па Аўдзею» («Крык на хутары») У. Бутрамеева
• Спецыяльны прыз Беларускага цэнтра UNIMA на Міжнародным тэатральным фестывалі «Белая Вежа» (2003) — за монаспектакль «Беларусь у фантастычных апавяданнях»
• Прыз «Нацыянальны здабытак» IV Міжнароднага фестывалю монаспектакляў «Манокль» (Санкт-Пецярбург, 2003) — за спектакль «Беларусь у фантастычных апавяданнях»
• Прыз «Крыштальная Паўлінка» (Саюз тэатральных дзеячаў Беларусі, 2006)

• Дзед Цыбулька, Стары, Цярэшка Калабок, Антон Бусько («Таблетку пад язык», «Святая прастата», «Трыбунал», «Пагарэльцы» А. Макаёнка),
• Пустарэвіч («Паўлінка» Я. Купалы),
• Бобчынскі («Рэвізор» М. Гогаля),
• Дармядонт, Юсаў («Позняе каханне», «Даходнае месца» А. Астроўскага),
• Сорын, Чэбутыкін («Чайка», «Тры сястры» А. Чэхава),
• Язэп Карыта («Ажаніцца — не журыцца» бр. Далецкіх, М. Чарота),
• Караўкін («Брама неўміручасці» К. Крапівы),
• Кічкайла («Амністыя» М. Матукоўскага),
• Дубадзел («Людзі на балоце» паводле І. Мележа),
• Кропля («Канстанцін Заслонаў» А. Маўзона),
• Брава-Жыватоўскі («Плач перапёлкі» паводле І. Чыгрынава),
• Блазан («Канец — справе вянец» У. Шэкспіра),
• Фама Апіскін («Вечны Фама» У. Бутрамеева паводле Ф. Дастаеўскага),
• Навум Прыгаворка («Ідылія» В. Дуніна-Марцінкевіча),
• Старшыня («Паехалі!..» М. Захаранкі паводле твораў М. Крапіўніцкага),
• Янка («Там і тут» Д. Кавачэвіча),
• Пісана («Валенсіянскія вар’яты» Лопэ дэ Вэгі),
• Стэфана («Бура» У. Шэкспіра),
• Мурашка («Мудрамер» М. Матукоўскага, Дзяржаўная прэмія Беларусі),
• Аўдзей («Страсці па Аўдзею» У. Бутрамеева),
• Ермалаеў («Апошняе спатканне» А. Галіна),
• Пірам («Ромул Вялікі» Ф. Дзюрэнмата),
• Рамеснік («Князь Вітаўт» А. Дударава),
• Скрыпач Мілер («Каварства і любоў» Ф. Шылера),
• Гарошка («Тутэйшыя» Я. Купалы).

• Пранцысь Пустарэвіч («Паўлінка» Я.Купалы)
• Ураднік («Памінальная малітва» Р.Горына паводле твораў Шолам-Алейхема)
• Завальня («Беларусь у фантастычных апавяданнях» Я.Баршчэўскага)
• Сабакевіч («Чычыкаў» паводле М.Гогаля)
• Дзед Курыла («Сымон-музыка» Я.Коласа)
• Васіль («Вечар» А.Дударава)
• Ванюшын («Дзеці Ванюшына» С.Найдзёнава)
• Равуноў-Каравулаў («Вяселле» паводле А.Чэхава)
• Ураднік («Хам» Э.Ажэшкі)
• Кучэра («Не мой» паводле А.Адамовіча)
• Ванюшын («Дзеці Ванюшына» С.Найдзёнава)

• Аўсяннікаў Генадзь Сцяпанавіч Архівавана 21 кастрычніка 2011. // сайт Нацыянальнага акадэмічнага тэатра імя Янкі Купалы — Эл.рэсурс kupalauski.by
• Орлова Т. Неглазированный артист/ Орлова Т. Театральная критика нового времени. — Мн.: Літаратура і мастацтва, 2010. — С. 41-43.
• Савіцкая А. А. Аўсяннікаў Генадзь Сцяпанавіч// Тэатральная Беларусь: энцыклапедыя. У 2 т. Т. 1. — Мн., БелЭН, 2002. — С. 67-68.

• «Шляхціц Завальня, або Беларусь у фантастычных апавяданнях» паводле Яна Баршчэўскага. Генадзь Аўсяннікаў (Завальня). Архівавана 3 сакавіка 2022.