Ян Самуэль Бекер

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Бекер.
Ян Самуэль Бекер
Дата нараджэння 1730-я
Месца нараджэння
Месца смерці
Грамадзянства
Працы і дасягненні
Працаваў у гарадах Ружаны, Няміраў  (польск.) (бел.
Найважнейшыя пабудовы Дзярэчынскі палац, касцёл Св. Станіслава ў Няміраве  (літ.) (бел., Троіцкі касцёл у Ружанах, Ружанскі палац
Уплыў Ян Зыгмунт Дэйбель
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ян Самуэль Бекер — саксонскі архітэктар 2-й паловы XVIII стагоддзя[1], вучань Яна Зігмунта Дэйбля. Працаваў у князёў Сапегаў.

Біяграфія

Нарадзіўся на пачатку 1730-х у Саксоніі. Магчыма, навучаўся ў майстэрні дрэздэнскага архітэктара І. К. Кнёфеля  (ням.) (бел., пасля якой быў прыняты ў Саксонскі будаўнічы дэпартамент.

У сярэдзіне XVIII стагоддзя з'явіўся ў ВКЛ. З 60-х гадоў працаваў у князёў Сапегаў[2].

Паводле інвентара 1793 года вядома, што за Бекерам лічылася аднапавярховая драўляная хата ў Ружанах, а апошняе дакументальнае пацверджанне яго пражывання тут датавана 1808 годам. Апошнія пенсійныя выплаты здзейсненыя ў Мінску, дзе, магчыма, і памёр дойлід.

Творчасць

Пабудаваў палац у в. Дзярэчын Зэльвенскага раёна (1786—87, сумесна з архітэктарам Л. Гуцэвічам), займаўся перабудовай палацавага комплексу (1784-86), Ружанскага Троіцкага касцёла дамініканцаў, Ружанскай Петрапаўлаўскай царквы базыльянаў і пабудова корпуса кляштара пры ёй (усе ў г. п. Ружаны Пружанскага раёна)[1][3]. За сваю працу над палацам архітэктар атрымаў ад Сапегаў пажыццёвую пенсію ў 2160, а пасля ў 2520 злотых[4].

Сярод яго іншых прац касцёл Св. Станіслава  (літ.) (бел. ў Няміраве  (польск.) (бел.. Акрамя праекта перабудовы ружанскіх уладанняў Сапегаў, захаваліся таксама і праекты для іх уладанняў у Вільні, Высокім, Дзярэчыне, Крыстыянпалі[5]. Дзякуючы Самуэлю Бекеру палацава-паркавае мастацтва на Беларусі дасягнула якаснага еўрапейскага ўзроўня, а яго творы сталі ўзорам беларускага класіцызму[6].

Зноскі

  1. ↑ а б Беккер Ян Самуэль // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 48. — 737 с.
  2. ↑ Dzien trzeci w Rozanach. Białoruś. Instrukcja Obsługi (31 мая 2012).
  3. ↑ БЕКЕР Ян Самуэль(недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 18 кастрычніка 2021. Праверана 21 ліпеня 2012.
  4. ↑ История Ружан (XVIII в.) (руск.). Всё о Ружанах (31 мая 2012).
  5. ↑ Вёска Крыстыянпаль знаходзілася, па словах былога дырэктара Пружанскага палацыка Руслана Кнігі, кіламетрах у двух ад Ружан і была спаленая падчас Вялікай Айчыннай вайны гітлераўцамі ў ліку іншых вёсак Пружаншчыны. - В поисках Юзефа Крашевского. Записки журналиста Руслана Гусева (руск.)
  6. ↑ Ірына Мароз. Прыдворны архітэктар // Дзедзіч. — люты 2012. — № 2, 71. — С. 9.

Літаратура