Фіна-пермскія мовы

Фіна-пермская
Таксон падгаліна
Арэал Расія, Фінляндыя, Эстонія, Швецыя, Нарвегія
Класіфікацыя
Катэгорыя Мовы Еўразіі

Уральская сям'я

Фіна-ўгорская галіна
Склад
пермская група, фіна-волжская група
Коды моўнай групы
ISO 639-2 —
ISO 639-5 —

Фі́на-пе́рмскія мовы — група роднасных моў у складзе фіна-ўгорскай галіны ўральскай моўнай сям'і. Уключае ў свой склад балта-фінскія, саамскія, мардвінскія, пермскія мовы, а таксама марыйскую мову і, верагодна, шэраг вымерлых моў.

Варта адзначыць, што нярэдка ўнутры групы фіна-пермскіх моў вылучаюць асобную галіну — фіна-волжскую, праз якую ў фіна-пермскія мовы ўваходзяць марыйская мова, мардвінскія, прыбалтыйска-фінскія і саамскія мовы.

Паводле традыцыйнай таксанаміі ўральскіх моў прынята лічыць, што фіна-пермскія мовы вылучыліся са складу фіна-ўгорскіх каля 3000-2500 гадоў да н.э., а каля 2000 гадоў да н.э. фіна-пермскія мовы ўжо падзяліліся на галіны пермскіх і фіна-волжскіх моў[1].

За сённяшнім часам рэальнасць існавання групы ставіцца пад пытанне[2].

Часта для пазначэння фіна-пермскіх моў выкарыстоўваецца тэрмін «фінскія мовы»[3][4]. Гэтая кропка зору засноўваецца на перакананні, што раней пермскія мовы былі значна больш цесна звязаны з прыбалтыйска-фінскімі мовамі, ніж з венгерскімі[1] (між тым, у фінскіх навуковых школах пад тэрмінам «фінскія мовы» часцей за ўсё лічаць адно прыбалтыйска-фінскія мовы[5]).

Інтэрпрэтацыя групы фінскіх/фіна-пермскіх моў можа адрознівацца ў залежнасці ад вучоных, хоць усе варыянты трактавання прызнаюць пермскія мовы ў якасці галіны першаснага падзелу. Ніжэйшыя прапановы па класіфікацыі пералічаны паводле Мерыта Рулэна[3] і Ангелы Маркантоніа (2002)[6]:

Коліндэр, 1965 Аўстэрліц, 1968 Саважо, Менж, 1973 Гармз, 1974 Вогелін, 1977

Гл. таксама

Зноскі

  1. ↑ а б Taagepera, Rein. The Finno-Ugric republics and the Russian state. — 1999. — С. 32–33. — ISBN 0-415-91977-0.
  2. ↑ Salminen, Tapani. Problems in the taxonomy of the Uralic languages in the light of modern comparative studies (14 жніўня 2013).
  3. ↑ а б Ruhlen, Merritt. A Guide to the World's Languages: Volume I, Classification. — Stanford University Press, 1987. — С. 69. — ISBN 0-8047-1250-6.
  4. ↑ Finno-Ugric languages. Encyclopædia Britannica Online (14 жніўня 2013).
  5. ↑ See "The Finnic languages" by Johanna Laakso in The Circum-Baltic languages: typology and contact, p. 180.
  6. ↑ Marcantonio, Angela. The Uralic Language Family: Facts, Myths and Statistics. — 2002. — С. 57. — ISBN 0-631-23170-6.

Літаратура

  • Abondolo, Daniel, ed. The Uralic Languages. — London and New York, 1998. — ISBN 0-415-08198-X.