Пётр Іванавіч Брыгадзін
Дата нараджэння	24 жніўня 1949(1949-08-24)
Месца нараджэння	Моладава, Моладаўскі сельсавет, Іванаўскі раён, Пінская вобласць, БССР, СССР
Дата смерці	12 снежня 2021(2021-12-12) (72 гады)
Месца смерці	Мінск, Беларусь
Месца пахавання	Заходнія могілкі (Мінск)
Грамадзянства	СССР  Беларусь
Род дзейнасці	навуковец
Навуковая сфера	гісторыя Беларусі
Месца працы	БДУ Дзяржаўны інстытут кіравання і сацыяльных тэхналогій БДУ[d]
Навуковая ступень	доктар гістарычных навук
Альма-матар	гістарычны факультэт БДУ (1971)
Узнагароды	Ганаровая грамата Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь (1998) ганаровая грамата Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь (2001)

Пё́тр Іва́навіч Брыга́дзін (24 жніўня 1949, в. Моладава, Іванаўскі раён, Брэсцкая вобласць, БССР — 12 снежня 2021, Мінск, Беларусь) — беларускі гісторык, міністр адукацыі Рэспублікі Беларусь (2001—2003), рэктар Акадэміі кіравання пры прэзідэнце Рэспублікі Беларусь (2000—2001).

У 1971 скончыў гістарычны факультэт БДУ, навучаўся ў аспірантуры БДУ (1975—1978). У 1978 абараніў кандыдацкую дысертацыю «Камсамол Беларусі — актыўны памочнік партыі ў культурным будаўніцтве (1966—1970)». У 1995 абараніў доктарскую дысертацыю «Эсэры ў Беларусі (канец XIX ст. — люты 1917)». Прафесар (1996).

Выкладчык кафедры гісторыі КПСС гуманітарных факультэтаў, сакратар камітэту камсамола, намеснік сакратара парткама БДУ, загадчык аддзела ЦК ЛКСМБ, інструктар аддзела навукі і навучальных устаноў ЦК КПБ. Прарэктар па вучэбнай працы (1988—1994), загадчык кафедры гісторыі Беларусі новага і найноўшага часу (1994—1996), першы прарэктар БДУ (1996—2000), адначасна рэктар Рэспубліканскага інстытута вышэйшай школы. Рэктар Акадэміі кіравання пры прэзідэнце Рэспублікі Беларусь (2000—2001), міністр адукацыі Рэспублікі Беларусь (2001—2003). З 2003 па красавік 2018 года працаваў дырэктарам Дзяржаўнага інстытута кіравання і сацыяльных тэхналогій БДУ.

Быў членам Савета Рэспублікі Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь і Парламенцкага сходу Саюза Беларусі і Расіі, Прэзідыума НАН Беларусі, ВАК Рэспублікі Беларусь. Узначальваў Савет па абароне доктарскіх дысертацый.

Памёр 12 снежня 2021 года^[1].

Палітычная гісторыя Беларусі новага і найноўшага часу. Аўтар больш за 70 прац.

Падрыхтаваў двух дактароў і сем кандыдатаў навук.

• Эсэры в Беларуси (конец XIX в. — февраль 1917 г.). — Мн., 1994;
• Усевалад Ігнатоўскі: палітычны дзеяч, вучоны. — Мн., 1998 (у сааўт.);
• На пераломе эпох: станаўленне беларускай дзяржаўнасці (1917—1920 гг.). — Мн., 1999 (у сааўт.);
• Паміж Усходам і Захадам: станаўленне дзяржаўнасці і тэрытарыяльнай цэласнасці Беларусі (1917—1939 гг.). — Мн., 2003 (у сааўт.);
• Военная школа в Беларуси (XIII в. — перв. четв. XIX в.). — Мн., 2004;
• Мятежный корпус: из истории Александровского Брестского кадетского корпуса (1842—1863). — Мн., 2007;
• Гісторыя Беларусі. Курс лекцый: У 2 т. — Мн., 2000, 2002 (у сааўт.);
• Беларусазнаўства: Вучэб. дапам. — Мн., 2000 (у сааўт.);
• История Беларуси в контексте европейской истории: Курс лекций. — Мн., 2007.

• Медаль «За працоўную доблесць» (1980)
• Ганаровая грамата Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь (1998)
• Ганаровая грамата Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь (2001)
• Заслужаны работнік адукацыі Рэспублікі Беларусь (1999)