Унук гарбара, выпісанага ў Расію Імператарам Паўлам I з Браўншвайга, нарадзіўся на млыне свайго бацькі, блізу Гатчыне, 22 лютага 1802 года і ў трынаццаць гадоў паступіў сваякоштным выхаванцам у Імператарскую акадэмію мастацтваў. Не выявілі пры праходжанні курса асабліва бліскучых поспехаў, ён адразу ж пасля яго заканчэння, у 1821 годзе, атрымаў месца чарцёжнікам у Камітэце будаванняў і гідраўлічных работ(руск.) (бел., з якога, чатыры гады праз перайшоў на службу архітэктарам-малявальшчыкам ў камісію па ўзвядзенню Ісакіеўскага сабора. Прыцягнуты Агюстам Манферанам да работ у Зімовым палацы. У 1831 у Штакеншнейдэра пакінуў службу ў вышэйзгаданай камісіі для таго, каб вальней заняцца прыватнымі пабудовамі, пераважна ж пабудовай панскага дома для графа А. Х. Бенкендорфа ў яго маёнтку Фаль, у ваколіцах Рэвеля (Кейла-Ёа). Задаволены сваім архітэктарам, граф рэкамендаваў яго імператару, і з гэтага часу кар’ера архітэктара пайшла ўгору.
Архітэктар хутка набыў упадабанне Мікалая I і стаў атрымліваць ад яго адно за адным важныя даручэнні і неўзабаве зрабіўся прывілеяваным будаўніком царскіх і велікакняжацкіх палацаў. Пачаўшы прыдворную службу ў званні архітэктара пры двары вялікага князя Міхаіла Паўлавіча, ён пад канец свайго жыцця быў галоўным архітэктарам дэпартамента надзелаў, архітэктарам Уласнага Яго Вялікасці палаца і загадчыкам пабудовамі па загарадных палацах гаспадарыні імператрыцы.
У 1834 годзе, за складзены Штакеншнейдэрам па зададзенай праграме праект «невялікага імператарскага палаца», Акадэмія прысудзіла яму званне акадэміка. У 1837—1838 гадах ён зрабіў паездку для свайго ўдасканалення ў замежжа з дапаможнікам ад урада, і наведаў Італію, Францыю і Англію. У 1844 годзе Акадэмія ўзвяла яго ў званне прафесара 2-й ступені Санкт-Пецярбургскай Акадэміі мастацтваў без выканання з яго боку праграмнай задачы, як мастака, які ўжо мае гучную вядомасць.
Дом Штакеншнейдэра ў Санкт-Пецярбургу на Мільённай вуліцы(руск.) (бел., 10 (другі фасад выходзіў на наб. Мойкі, 9) быў цэнтрам культурнага і грамадскага жыцця мастацкай інтэлігенцыі сталіцы. Архітэктар набыў яго ў тытулярных саветнікаў М. Я. і Д. Я. Пятровых і перабудаваў для сваёй сям’і ў 1852—1854 гадах[2]. У асабняку праходзілі штакеншнейдэраўскія «суботы», на якіх збіраліся паэты, пісьменнікі, артысты і мастакі, ставіліся аматарскія спектаклі. Тут бывалі У. Р. Бенедыктаў(руск.) (бел., І. А. Ганчароў, Ф. М. Дастаеўскі, І. С. Тургенеў, Я. П. Палонскі(руск.) (бел. і іншыя. У 1865 Штакеншнейдэры прадалі гэты дом у сувязі з хваробай гаспадара. Будынак быў перабудаваны ў прыбытковы дом.
У Штакеншнейдэра таксама быў і загарадны маёнтак — мыза Іванаўка[3], які знаходзіўся непадалёку ад Гатчыны і быў атрыманы ў спадчыну ад бацькі ў канцы 1850-х гадоў.
.jpg)
