Zacharias Johannes de Beer
Suid-Afrika se ambassadeur in Nederland
Ampstermyn 10 Mei 1994 – 27 Mei 1999
President	Nelson Mandela
Mede-leier van die Demokratiese Alliansie
Ampstermyn 1989 – 1994
Opgevolg deur	Tony Leon
Persoonlike besonderhede
Gebore	11 Oktober 1928 Kaapstad
Sterf	27 Mei 1999 (op 70)
Politieke party	Progressiewe Federale Party Demokratiese Alliansie
Eggenoot/-note	Maureen Strauss
Religie	Universiteit van Kaapstad

Zacharias Johannes de Beer (Woodstock, Kaapstad, 11 Oktober 1928 – Clifton, Kaapstad, 27 Mei 1999) was 'n leier van die Progressiewe Federale Party en Demokratiese Party.

Hy ontvang sy skoolopleiding aan die Diocesan College School (Biskoppe) in Rondebosch, Kaapstad waarna hy hom as dokter aan die Universiteit van Kaapstad bekwaam. Hy begin sy loopbaan as huisarts in die Groote Schuur-hospitaal in 1952 en is in privaat praktyk van 1953 tot 1959. Hy is op 29 Maart 1953 met Maureen, dogter van die VP-leier, Koos Strauss, getroud. 'n Seun en 'n dogter is uit dié huwelik gebore.

De Beer se openbare loopbaan begin met die verkiesing van 1953 waarin hy lid van die Parlement vir die Verenigde Party word vir Maitland in die Kaapse Skiereiland. Hy stig saam met ander progressiewes die Progressiewe Party in 1959, maar verloor sy setel, Maitland in die daaropvolgende verkiesing in 1961 toe hy slegs die derde meeste stemme kry: A. Hickman van die V.P. 4 610, die onafhanklike Frank Waring (wat hom later by die Nasionale Party aansluit en 'n minister in dr. H.F. Verwoerd se kabinet word) 3 703 en De Beer 1 688.

Hy wend hom tot die privaat sektor en word direkteur van P.N. Barrrett Co. (Suid-Afrikaanse reklamekontrakteurs) waar hy bly van 1962 tot 1967. Die volgende jaar sluit hy aan by die Anglo-American Corporation, waar hy bestuurder is van 1970 tot 1972 en raadslid van 1974. Hy was 'n tyd lank besturende direkteur van die Anglo American-myn Nchanga Consolidated Copper Mines in Zambië.

Colin Eglin is met die bedanking van Frederik van Zyl Slabbert in 1986 eenparig as partyleier verkies, maar hy is in 1988 opgevolg deur De Beer. Die verkiesing van 1987 is gekenmerk deur die onafhanklike kandidate Wynand Malan, dr. Denis Worrall en dr. Esther Lategan, wat die N.P. die stryd aangesê het in onderskeidelik Randburg, Helderberg en Stellenbosch. Malan het gewen en Worrall het met net 39 stemme verloor. Lategan het met 1 781 verloor op Stellenbosch, tradisioneel die hartland van Nasionalisme.

Ná die verkiesing stig Worrall die Onafhanklike Party en Malan en Lategan die Nasionale Demokratiese Beweging. Dié twee partye smelt op 8 April 1989 saam met die P.F.P. as die Demokratiese Party waarvan De Beer, wat destyds Volksraadslid vir Parktown was, saam met Worrall en Malan medeleier word. De Beer word later alleenleier en uiteindelik opgevolg deur Tony Leon. Hy bedank in 1994 en word Suid-Afrika se ambassadeur in Nederland.

De Beer sterf by sy huis in Kaapstad aan beroerte. Op sy begrafnis het Colin Eglin, wat die Verenigde Party saam met De Beer verlaat het om die Progressiewe Party te stig, gesê: "Sy verbintenis tot 'n eenvoudige, maar fundamentele liberale filosofie het soos 'n goue draad deur Zach se veelsydige loopbaan geloop."

• Multi-Racial South Africa: the Reconciliation of Forces (1960).