געבוירן 1923 אין באגדאד, איראק, דער זון פון אהרן הלל, א קרוב פון הרב אברהם משה הלל (זיידע פון הרב יעקב הלל ראש ישיבה פון אהבת שלום אין ירושלים), הויפט־רב פון באגדאד און חנה (שם-טוב), ער איז אויפגעוואקסן אין א פאמיליע וואס האט געהאנדלט מיט טיי און שטאף. אין 1934 האָט ער אימיגרירט מיט זיין משפּחה קיין ארץ ישראל. גראַדויִר פֿון דער הרצליה גימנאַזיע.
נאך ווען די מדינה איז געווארן אויפגעשטעלט האט ער ארגאניזירט דאס אנטרינען פון די יידן אין איראק קיין איראן, און פון דארט אין עראפלאנען קיין ישראל.