Alman Reich Anayasası (Almancaː Die Verfassung des Deutschen Reichs), genellikle Weimar Anayasası (Weimarer Verfassung) olarak bilinen, Weimar Cumhuriyeti döneminde (1919–1933) Almanya'yı yöneten anayasaydı Anayasa, Almanya'nın nisbi temsil ile seçilen bir yasama organı ile demokratik bir parlamenter cumhuriyet olduğunu ilan etti. Asgari oy verme yaşı 20 olacak şekilde genel oy hakkı tesis edildi. Anayasa teknik olarak 1933'ten 1945'e kadar Nazi dönemi boyunca yürürlükte kaldı, ancak pratikte 1933 Yetkilendirme Yasası ile yürürlükten kaldırıldı ve bu nedenle çeşitli hükümleri ve korumaları Nazi yönetimi süresince uygulanmadı.
Anayasa, o zamanlar İçişleri Bakanlığı'nda devlet sekreteri olan ve daha sonra İçişleri Bakanı olan avukat ve liberal politikacı Hugo Preuss tarafından hazırlandı. Preuss, Üçlü İtilaf'ınAvusturya-Macaristan'ın dağılmasından sonra Alman-Avusturya Cumhuriyeti'nin Alman Cumhuriyeti'ne dahil edilmesini yasaklama kararını eleştirdi ve bunun Wilson'ın halkların kendi kaderini tayin etme ilkesine aykırı olduğunu söyledi[2]
Ulusal bayrak, gençler için din eğitimi ve Reich'ı oluşturan eyaletlerin (Länder) hakları gibi konularda delegeler arasında anlaşmazlıklar çıktı. Anlaşmazlıklar Ağustos 1919'da çözüldü, ancak 65 delege Weimar Anayasasını kabul etmek için oylamada çekimser kaldı.
İlk CumhurbaşkanıFriedrich Ebert, yeni Alman anayasasını 11 Ağustos 1919'da yasalaştırdı. Anayasa, Weimar'ın adını taşıyordu, ancak Ebert tarafından Schwarzburg'da imzalanmış olmasına rağmen, Ebert, anayasayı hazırlayan parlamento Weimar'da toplanırken, Ebert Schwarzburg'da tatildeydi.
Almanya'da Weimar Anayasası'na uygun olarak 6 Haziran 1920'de federal seçimler yapıldı.[1]
Tanınmış bir Alman anayasa hukuku öğretmeni olan Gerhard Anschütz (1867–1948), Weimar Anayasası'nın önde gelen yorumcularından biriydi.
Kaynakça
^abNohlen, D & Stöver, P (2010) Elections in Europe: A data handbook, p. 762 978-3832956097Kaynak hatası:Geçersiz <ref> etiketi: "NS" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)