Tipiklik unsuru bağlamlarına göre farklı anlamlar kazanan genel bir hukuk ilkesidir.^[1]

İnsan hareketlerinin soyut kavramlar aracılığıyla tanımlanması olan tipiklik, maddi ve manevi unsur olmak üzere ikiye ayrılır. İlgili ceza kanunu maddesi incelendiğinde fiil ve ölüm gibi dış dünyada görülebilen şeyler suçun maddi unsurunu oluştururken kast ve amaç gibi görülemeyen şeyler manevi unsuru oluşturur.

Tipiklik, her suç için soyut olayı oluşturan esas unsurların tanımlanmasını sağlar ve buna bağlı olarak orantılılık ilkesi yoluyla uygun cezayı belirlemek için gerekli olan olumsuz değeri ortaya koyar.^[2]

Ticaret hukukunda tipiklik unsuru, aynî hakların yasalar tarafından belirli sayıda olacak şekilde önceden belirlenmesi ve özel kişilerin iradesine dayalı olarak daha fazla artırılamayacağı ile ilgilidir.^[3]

İdare hukukunda, tipiklik ilkesi, idari işlemlerin numerus clausus olarak kabul edilmesi gerektiğini ve bu nedenle İtalyan idari sistemi tarafından yasalarca öngörülenlerle sınırlı olduğunu belirtir.^[4]