PROFILPELAJAR.COM

Sergey Kirov
Sergey Kirov
Azerbaycan Komünist Partisi Birinci Sekreteri
	Görev süresi; 24 Temmuz 1921 - Ocak 1925
Yerine geldiği	Grigori Kaminski
Yerine gelen	Ruhullah Ahundov
Rusya Komünist Partisi Leningrad Birinci Sekreteri
Kişisel bilgiler
Doğum	27 Mart 1886; Urjum / Kirov Oblastı, Rusya
Ölüm	1 Aralık 1934 (48 yaşında); Leningrad, Sovyetler Birliği
Milliyeti	Rus
Partisi	Rusya Komünist Partisi
İmzası

Sergey Mironoviç Kirov, (Rusça: Серге́й Миро́нович Ки́ров), (27 Mart 1886 – 1 Aralık 1934), Bolşevik lider.

Kostrikov olan gerçek soyadını daha sonra Kirov olarak değiştirdi. Vyatsk guberniyasının Urjum kentinde yoksul bir ailenin çocuğu olarak doğdu. Babası doğumundan sonra aileyi terk etti. Büyükannesi tarafından büyütüldü ve 7 yaşındayken bir yetimhaneye gönderildi. 1901'de varlıklı bir grup hayırseverler tarafından, Kazan'da endüstriyel bir okula katılması için burs sağlandı. Daha sonra mühendislik derecesi kazanmak için Tomsk'a gitti. Rus toplumunun krize girdiği bir dönemde Marksizmi benimsedi ve 1904'te Rusya Sosyal Demokrat İşçi Partisi'ne katıldı.

Kirov, 1905 Rus Devrimi'nde yer aldı; tutuklandı ve sonra bırakıldı. Çıktıktan sonra Bolşeviklerle aynı safta yer almaya başladı. 1906'da bir daha tutuklandı ama bu sefer üç yıl boyunca hapsedildi. Yasa dışı yayın basmakla suçlandı. Tahliyesinden sonra yeniden devrimci faaliyetlerle ilgilendi. Tekrar yasa dışı yayın basmakla suçlandı bir yıllık gözetimin ardından II. Nikola'nın tahtan indirilmesine kadar Kafkasya'ya gitti.

Bu zamana kadar Sergei Kostrikov olan ismini Kirov olarak değiştirdi. "Kir", İranlı bir savaşçı kralından gelmekteydi, Astrahan'da Bolşevik askeri idarenin lideri olmak amacındaydı. 1917 Rusya Devriminden sonra 1920'ye kadar Rusya'da iç savaşa katıldı. Tarihçi Simon Sebag Montefiore'ye göre Kirov burada Sergo Orconikidze ve Anastas Mikoyan'ın alt rütbesiydi. Kirov, burada dört binden fazla burjuvanın öldürülmesine sebep olmuştu. 1921'de Azerbaycan parti organizasyonunun başı oldu. Kirov, Vladimir Lenin'in ölümünden sonra sadık bir şekilde Josef Stalin'i destekledi ve 1926'da Leningrad parti liderliğiyle ödüllendirildi.^{[kaynak belirtilmeli]}

Ölümü

1 Aralık 1934 günü, Leningrad Komünist Partisi Merkezi’nde, Leonid Nikolayev tarafından tabanca ile öldürüldü. Kirov'un ölümü daha sonra Stalin'in Sovyetler Birliği'nde siyasi baskıların artması ve Büyük Temizlik olayları için bir bahane olarak kullanıldı. Moskova Davalarında yargılananlar için ortak bir suç olarak suçlandı. Nikolayev'in dönemin NKVD komiseri Genrih Yagoda'nın azmettirdiği söylendi. Aleksandr Orlov'a göre Yagoda'nın aklına Stalin girmişti. Çünkü Kirov, Stalin için gelecekte ciddi bir tehlike oluşturabilirdi. Nikolayev mevcut suçlarının temizlenmesi sözü karşılığında 15 Ekim 1934 tarihinde Kirov vurmak için binaya geldi.^[1] Fakat binanın güvenlik tarafından silahlı olduğu fark edildi. Güvenlik görevlisi Nikolayev'i tutuklamadı ve bina dışına çıkarttı. Suikastten 1 hafta önce Kirov'a Stalin tarafından atanan 4 koruma memuru görevlerinden alındı. Kirov bina içerisindeyken Nikolayev tarafından boynunun arkasından vurularak öldürüldü. Kirov'un naaşı Kremlin Duvarı Mezarlığına defnedildi. Cenazesinde Stalin, Kliment Voroşilov ve Mihail Kalinin tabutunu taşıyanlar arasındaydı. Leonid Nikolayev 29 Aralık 1934'te kurşuna dizilerek idam edildi. Nikolayev'in annesi, erkek kardeşi, kız kardeşleri ve kuzeni ve ona yakın diğer bazı insanlar tutuklandı, daha sonra ise öldürüldü.^[2]

Alexander Barmine, Stalin'in bu cinayeti Kirov'u kıskandığı için organize ettiğini iddia etti. Yazar ve Marksist bilim adamı Boris Nikolaevsky olayla ilgili: "Kesin olan bir şey var: Kirov suikastından yararlanan tek adam Stalin." dedi.^[3]

Kirov'un suikastı halen tartışmalı ve çözümsüzdür ve Stalin ve NKVD'nin karmaşıklığına dair yaygın ancak kanıtlanmamış bir inanç vardır

Kaynakça

^ Orlov, Alexander,Stalin'in Suçlarının Gizli Tarihi, New York: Rastgele Ev (1953).
^ Şövalye, Amy,Kirov'u Kim Öldürdü? Kremlin'in En Büyük Gizemi, New York: Hill ve Wang (1999). s. 190.
^ Barmine, Alexander,HayattaKalanKişi, New York: GP Putnam (1945), s. 247-252. ss. 247-252.