Michel Baudier (c. 1589-1645), Fransız tarihçi ve oryantalist. XIII. Louis döneminde Languedoc'ta[1] doğdu ve Fransa Sarayı'nda tarih yazarlığı yapmıştır.[1][2]
Yaşamı
Hayatıyla ilgili ayrıntılı bilgi bulunmamakla birlikte, 1590'da Languedoc'da doğduğu ve 1645 civarlarında öldüğü tahmin edilmektedir. Asil bir aileden gelen Baudier, iyi bir öğrenim görerek Grekçe, Latince, İtalyanca, İspanyolca, İbrânîce ve Arapça öğrenmiştir. Önceleri 50 kişilik bir kuvvete kumandanlık yaparken 1620'lerde tarihçiliğe ve vak'anüvisliğe yönelmiş, İslam üzerine Fransızca yazılmış ilk eserlerden biri olan bir risale kaleme almıştır.[2][4][5] Yazıları başlangıçta idari ve askeri tarih üzerine odaklanmıştır. Benzer şekilde, Asya hakkındaki tarih yazımı Fransa'da bir ilkti. "Ina'nın iddia ettiği gibi, Fransızların Osmanlılara ve askeri üstünlüklerine olan hayranlığı Baudier'in tarihi yazılarında kendini göstermiştir.[1]
Histoire de la guerre de Flandre 1559–1609; Histoire de l'administration du cardinal d'Amboise, grand ministre d'état en France, Georges d'Amboise savunması; ve Histoire de l'administration de l'abbé Suger gibi Fransız tarihiyle alakalı kitaplar yazmıştır. Bunun dışında Inventaire général de l'histoire des Turcs (1619); Histoire générale de la religion des Turcs avec la vie de leur prophète Mahomet (Paris, 1626) ve Histoire générale du sérail et de la cour du grand Turc (Paris, 1626) gibi Türk tarihiyle alakalı kitaplar yazmıştır. Bu yazdığı kitapların çeşitli yanlış bilgi ve ithamlar içerdiği de tartışma konusudur.
Çin'den dönen bir Cizvit'in anlattıklarını dinleyen Baudier, Histoire de la cour du roi de Chine (Paris, 1626) adlı kitabı yazdı. Ayrıca, yine E. Baudier tarafından yazarın bir notuyla birlikte yayınlanan Vie du cardinal Ximénès'i (Paris, 1635) ve Histoire de l'incomparable administration de Romieu, grand ministre d'état de Raymond Bérenger, comte de Provence (Paris, 1635) adlı bir romanı yazdı.
Jean-Claude'a göre Baudier birkaç dil biliyordu ve "sadece Fransa hakkında değil, İspanya, İngiltere, İtalya, Çin, İran ve Türkiye hakkında da yazmıştı.”[2]
Eserleri
- Histoire de la guerre de Flandre, 1618;
- Histoire generalle du serrail et de la cour du Grand Seigneur, empereur des Turcs, 1624;
- Histoire générale de la religion des Turcs, avec la vie de Mahomet, et des quatre premiers califes, 1626;
- Histoire de la cour du roy de la Chine, 1626;
- Inventaire de l'histoire générale des Turcs, 1628;
- Histoire du cardinal d'Amboise, 1634;
- Histoire du maréchal de Thoiras, 1644;
- Histoire de Suger ;
- Histoire de Ximenès, 1635, etc.
Kaynakça
Atıf