Mevlânzâde'nin dedesinin adı Mehmed Bey olup, Süleymaniye'nin ileri gelenlerinden olup, Hâlid Bağdâdî soyundandır, Mevlânzâde'nin babası Süleymaniye'nin Şehrizor semtinde dünyaya gelen Abdurrahman Nacim Efendi'dir. Diyarbakır Eyalet Mahkemesi ve daha sonra Beyrut İstinaf Mahkemesi başkanı, aynı zamanda şairdi ve 1895'te Harput'ta öldü.[2] Mevlânzâde'nin eşi Nuriye Ulviye Mevlan Civelek'tir.[3]
Gazetecilik ve sürgün
Mevlânzâde Rifat Bey, Osmanlı İmparatorluğu'nun en önemli ve en çok okunan gazetecilerinden biriydi. Serbestî gazetesinin sahibi ve yazı işleri müdürü ve öldürülen gazeteci Hasan Fehmi Bey'in arkadaşıydı. Hayatının büyük bölümünü Fransa, Yemen, Mısır, Suriye ve Yunanistan da dahil olmak üzere sürgünde geçirdi.[4]II. Abdülhamid'in bir muhalifi olarak, başlangıçta Jön Türk merkez komitesinin bir üyesiydi, ancak daha sonra onun en ateşli eleştirmenlerinden biri[5] ve daha sonra Hürriyet ve İtilaf Fırkası'nın bir üyesi oldu.[6] Osmanlı devletinin Ermenilere yönelik politikalarını kınayan az sayıdaki isimden biriydi ve gerçekleştirilen tehcirlerin Ermeni sorununu soykırım yoluyla çözmenin bir yolu olarak Jön Türkler tarafından sistematik olarak planlandığını belirtti.[kaynak belirtilmeli]
Bağımsız bir Kürdistan'ın kurulmasına destek için İngiliz, Fransız ve Yunanlarla yoğun bir şekilde lobi yaptı. Bu amaçla Dimitrios Gunaris ile görüştü. Mevlânzâde aynı zamanda Kürdistan Teali Cemiyeti'nin önde gelen bir üyesiydi ve Woodrow Wilson tarafından Osmanlı İmparatorluğu'ndaki tüm milliyetlerin haklarının dikkate alınması gereken On Dört Madde'yi savundu.[7]
Mevlânzâde Rifat, Hoybun'daki Kürtler ile Ermeniler arasında da köprü vazifesi görüyordu. Yazılarını yayımladığı Celadet Ali Bedirhan ve Süreyya Bedirhan'ın yakın arkadaşıydı.
Kürdistan Teali Cemiyeti başkanı Seyyid Abdülkadir'in resmi sözcüsüydü.
Mevlânzâde Rifat, 1930'da geçirdiği bir kalp krizi sonucunda ölmüştür.[8]
Kaynakça
^Henning, Barbara (2018). Narratives of the History of the Ottoman-Kurdish Bedirhani Family in Imperial and Post-Imperial Contexts: Continuities and Changes. University of Bamberg Press. s. 394. ISBN978-3863095512.
^Ozoglu, Hakan (2011). From Caliphate to Secular State: Power Struggle in the Early Turkish Republic: Power Struggle in the Early Turkish Republic. ABC-CLIO. s. 68. ISBN978-0313379574.
^Chalabian, Antranig (1988). General Andranik and the Armenian Revolutionary Movement. University of Michigan. s. 226.
^Yelbasi, Caner (2019). The Circassians of Turkey: War, Violence and Nationalism from the Ottomans to Atatürk. Bloomsbury Publishing. s. 52. ISBN978-1838600181.
^Özoğlu, Hakan (12 Şubat 2004). Kurdish Notables and the Ottoman State: Evolving Identities, Competing Loyalties, and Shifting Boundaries (İngilizce). SUNY Press. ISBN978-0-7914-5993-5.