Bir manto (eski Fransızcamantelden, mantellumdan, Latince bir pelerin terimi), bir palto ile aynı amaca hizmet etmek için genellikle kapalı giysi üzerine giyilen bir tür gevşek giysidir. Teknik olarak terim, 12. yüzyıldan 16. yüzyıla kadar her iki cinsiyet tarafından giyilen uzun, bol pelerin benzeri bir pelerini tanımlar, ancak 19. yüzyılda pelerine benzer herhangi bir bol, şekilli dış giysiyi tanımlamak için kullanılmıştır.[1] Örneğin, 19. yüzyıldan kalma pelerin benzeri, kısmi kollu bir kadın giysisi olan dolman genellikle manto olarak tanımlanır.[2]
İngilizcede "to take up/pick up/assume the mantle" deyimi İncil'den gelmektedir ve belirli bir alanda, özellikle de önceki bir figürü devam ettirmek anlamında, otorite, liderlik veya sorumluluk pozisyonu almak anlamına gelmektedir.[3] İncil'deki en kayda değer görünüm 2 Krallar 2:13'te Elişa'nın İlyas'ın mantosunu (İbranice: אדרת 'addereṯ) aldığı yerdir.
Manteletler
Mantonun bir çeşidi de mantelet (mantelot ve mantlet olarak da yazılır) olup, tipik olarak mantonun kısa bir versiyonunu tanımlar. Bu terim 1386 gibi erken bir tarihte Geoffrey Chaucer'ın "Şövalye Masalı" adlı eserinde geçmektedir. 18. yüzyılda manto, bir kadının kısa peleriniydi ve 19. yüzyılın başlarında, göğsün üzerinden geçen ve arkadan bağlanan, genellikle kürk veya dantel'den yapılmış süslü bir eşarp idi.