Jean Charles Galissard de Marignac

Jean Charles Galissard de Marignac
Jean Charles Galissard de Marignac
DoğumAralık 1817(1817-12-00)
Cenevre, İsviçre
Ölüm15 Nisan 1894 (76 yaşında)
Vatandaşlıkİsviçre Vatansız
ÖdüllerDavy Medal (1886)
Kariyeri
DalıKimya

Jean Charles Galissard de Marignac (24 Nisan 1817 - 15 Nisan 1894) İsviçreli kimyagerdir. Atom ağırlıkları ile yaptığı çalışmalar çekirdeklerin izotoplarının ve paketleme fraksiyonlarının ihtimaline ve nadir toprak elementleri üzerine yaptığı çalışmaları 1878'de iterbiyumu keşfetmesine ve 1880'de gadolinyumun kaşiflerinden biri olmasına yol açtı.[1][2][3]

Hayatı ve işi

İsviçreli kimyager Jean Charles Galissard de Marignac'ın (1817-1894) aile mezarı, solda, eşi Marie Dominicé (1825-1920), orta cephede ve oğulları Edouard (1849-1871) sağda, Cimetière des Rois içinde Cenevre, İsviçre.

Cenevre'de doğdu, Paris'teki École teknik okuluna katıldığında 21 yaşındaydı ve 1837'den 1839'a kadar École des minesde okudu. Daha sonra Liebig'in Gießen'deki laboratuvarında ve Sèvres porselen fabrikasında kısa bir süre bulunduktan sonra, 1841'de Cenevre Akademisi'nde kimya profesörü oldu. 1845'te aynı zamanda mineraloji profesörü olarak atandı ve 1878 yılında sağlıksızlığı istifaya mecbur bırakana kadar her iki konumunu da korudu. Cenevre'de öldü.

Marignac'ın adı, elementlerin elli yedisi için gerçekleştirdiği atomik ağırlıkların dikkatli ve kesin tespitleriyle tanınır. Bu çalışmayı üstlenirken, JS Stas gibi Prout'un hipotezini test etme amacına sahipti, ancak bir dereceye kadar geçerlilik derecesine sahip olabileceği ihtimalini düşünmeye Belçikalı kimyagerlden daha gönüllüydü. Hayatı boyunca, nadir topraklara ve onları ayırma sorununa büyük önem verdi;[1] 1878'de ytterbiumu saf erbia olması beklenen şeyden çıkardı[4] ve iki yıl sonra samarskite toprağında gadolinyum ve samaryum buldu.[5]

1858'de, flüostanatların ve flüosilikatların izomorfizmine dikkat çekti böylece silisik asit kompozisyonunun tartışmalı sorusunu çözdü;[6] ve sonra zirkonyum, bor, tungsten ve diğer elementlerin floritlerini inceledi.[7] Karmaşık inorganik asitlerin ilk örneklerinden biri olan silikotungstik asiti hazırladı.[8] Marignac, niyobyum ve tantalumun, 1950'lerde başlayan aynı flüoritlerin çözücü ile ayrılmasıyla yer değiştirene kadar ticari olarak kullanılan bir işlem olan potasyum heptafluorotantanın potasyum oksipentafluoroniobat monohidrattan fraksiyonel kristalizasyonuyla ayrılmasıyla ayrılabileceğini keşfetti.

Fiziksel kimyada, özellikle tuzlu su çözeltilerinin seyreltilmesi, tuzlu su çözeltilerinin özgül ısısının sıcaklık ve konsantrasyon ile değişmesi ve sıvı difüzyon fenomenleri ile üretilen ısıl etkileri inceleyerek, çözeltilerin doğası ve süreci üzerine kapsamlı araştırmalar yaptı.

Kaynakça

  1. ^ a b Cleve, P. T. (1895). "Marignac Memorial Lecture". Journal of the Chemical Society. London: Gurney & Jackson. 67: 468–489. doi:10.1039/CT8956700468 8 Haziran 2018 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
  2. ^ Weeks, Mary Elvira (1956). The discovery of the elements (6th ed.). Easton, PA: Journal of Chemical Education.
  3. ^ Weeks, Mary Elvira (1932). "The discovery of the elements: XVI. The rare earth elements". Journal of Chemical Education. 9 (10): 1751–1773.
  4. ^ Emsley, John (2003). Nature's Building Blocks: An A–Z Guide to the Elements. Oxford University Press. p. 493. ISBN 978-0-19-850340-8. OCLC 51316128 1 Ocak 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi..
  5. ^ Fontani, Marco; Costa, Mariagrazia; Orna, Mary Virginia (2014). The lost elements : the periodic table's shadow side. Oxford University Press. pp. 119–120. ISBN 9780199383344.
  6. ^ Chisholm, Hugh (1911). "Marignac, Jean Charles Galissard de". Encyclopædia Britannica. 17 (11th ed.). Cambridge University Press. p. 716.
  7. ^ Tressaud, Alain (October 6, 2018). Fluorine : a paradoxical element. 5 (1st ed.). Elsevier. pp. 42–44. ISBN 9780128129906.
  8. ^ Tilden, Sir William Augustus (1913). The Progress of Scientific Chemistry in Our Own Times: With Biographical Noticess (2nd ed.). London, New York: Longmans, Green. p. 51.

Konuyla ilgili yayınlar

  • Ador, E. (1894). "Nekrolog: Jean-Charles Galissard De Marignac. Sein leben und seine werke". Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft. 27 (4): 979–1021. doi:10.1002/cber.18940270495.
  • Weeks, Mary Elvira (1932). "The discovery of the elements: XVI. The rare earth elements". Journal of Chemical Education. 9 (10): 1751– 1773. Bibcode:1932JChEd...9.1751W. doi:10.1021/ed009p1751.
  •  Bu madde artık kamu malı olan bir yayından alınan metni içeriyor: Chisholm, Hugh, (Ed.) (1911). "Marignac, Jean Charles Galissard de". Encyclopædia Britannica. 17 (11. bas.). Cambridge University Press. s. 716.