Hırvatistan vatandaşlık yasası 26 Haziran 1991'de kabul edilmiş, 8 Mayıs 1992, 28 Ekim 2011 ve 1 Ocak 2020'de değişikliklere uğramış ve 1993'te Anayasa Mahkemesi tarafından yorumlanmıştır.[1][2][3] Bu yasa Hırvatistan Anayasasına dayanmaktadır (Bölüm II, 9 ve 10. maddeler). Esas olarak jus sanguinis ilkesine dayanır.
Hırvat vatandaşlığının kazanılması
Hırvat vatandaşlığı aşağıdaki şekillerde elde edilebilir:[1][2]
Latince: Jus sanguinis: Ebeveynlerden en az birinin Hırvat vatandaşı olması durumunda soydan
Latince: Jus soli: Hırvatistan'da doğumla (ebeveynlerden biri Hırvat vatandaşlığına sahip olmalıdır) veya ebeveynleri bilinmeyen Hırvatistan'da bulunan bir çocuk ise
Vatandaşlığa kabul yoluyla
Uluslararası anlaşmalarla
Soydan vatandaşlık
Hırvatistan Vatandaşlığı Yasasının 4. maddesi uyarınca, bir çocuk aşağıdaki durumlarda Hırvat vatandaşlığını kazanır:[1]
çocuğun doğumunda her iki ebeveynin de Hırvat vatandaşı olması durumunda;
çocuğun ebeveynlerinden birinin çocuğun doğduğu sırada Hırvat vatandaşı olması ve çocuğun Hırvatistan Cumhuriyeti'nde doğması;
çocuğun anne ve babasından biri çocuğun doğduğu tarihte Hırvat vatandaşı ise, diğer ebeveynin vatandaşlığı yoksa veya vatandaşlığı bilinmiyorsa ve çocuk yurt dışında doğmuşsa.
Yurtdışında doğan bir çocuk, doğum anında anne ve babasından biri Hırvat vatandaşı ise, "çocuk 21 yaşına kadar yurtdışında veya Hırvatistan Cumhuriyeti'nde Hırvatistan Cumhuriyeti'nin yetkili bir makamında Hırvat vatandaşlığı için tescil edilirse veya Hırvatistan Cumhuriyeti'ne yerleşirse" veya çocuk başka bir şekilde herhangi bir vatandaşlık kazanamayacaksa Hırvat vatandaşlığını soy ve tescil yoluyla da elde edilebilir.[1]
Etnik Hırvatlar için vatandaşlık
Göçmenler ve onların soyundan gelenlerin (ve onların eşlerinin) 11. madde uyarınca Hırvat vatandaşlığı talep etmeleri de mümkündür. Bir göçmen ve onun soyundan gelenler, vatandaşlığa kabul yoluyla Hırvat vatandaşlığı alabilirler. Bu yolla vatandaşlık elde etmek isteyenler bu koşulları sağlamak zorunda değiller:
Hırvatistan Cumhuriyeti topraklarında yaşamış olmak
Eski Yugoslavya'nın diğer bölgelerine göç etmiş kişiler muhtemelen 11. madde uyarınca Hırvat vatandaşlığına hak kazanamayacaklardır.[4]
Vatandaşlığa kabul yoluyla vatandaşlık
Hırvatistan Vatandaşlık Yasasının 8. maddesi uyarınca, bir yabancı, talepte bulunması ve aşağıdaki şartları yerine getirmesi halinde, vatandaşlığa kabul yoluyla Hırvat vatandaşlığı kazanabilir:[3]
18 yaşını doldurmuşsa
yabancı vatandaşlığından vazgeçmişse veya Hırvat vatandaşlığı verilirse vazgeçeceğine dair kanıt sunmuşsa;
talebin sunulmasına kadar en az 8 yıl kesintisiz olarak Hırvatistan Cumhuriyeti'nde yaşamış, kayıtlı ikametgâhı bulunmakta ve kendisine süresiz ikamet izni verilmiş yabancı statüsünde ise
Hırvatça ve Latin alfabesi bilgisi varsa ve Hırvat kültürü ve sosyal düzenine aşina ise
Hırvatistan Cumhuriyeti'nin hukuk düzenine saygı duyuyor, kamu katkı payı ödüyor ve Hırvat vatandaşlığı alması önünde herhangi bir güvenlik engeli bulunmuyorsa
Çifte vatandaşlık
Hırvatistan, vatandaşlarının Hırvat vatandaşlığına ek olarak yabancı vatandaşlığa sahip olmalarına izin verir.
Hırvatistan Vatandaşlığı Kanununun 8. maddesi uyarınca, Hırvat vatandaşlığına geçiş, diğer ülke tarafından izin verildiği takdirde, diğer ülkenin vatandaşlığından feragat edilmesini gerektirir. Ancak bu durum, Hırvat göçmenlerin torunları, Hırvatistan'ın ulusal çıkarları ve başka bir ülkede meslek icra etmek için Hırvat vatandaşlığından vazgeçen eski Hırvat vatandaşları için geçerli değildir.[1]
Hırvat vatandaşları için vize gereklilikleri, diğer devletlerin yetkilileri tarafından Hırvatistan vatandaşlarına getirilen idari giriş kısıtlamalarıdır. 2018'de Hırvat vatandaşları 156 ülke ve bölgeye vizesiz veya varışta vize erişimine sahipti ve Henley vize kısıtlamaları indeksine göre Hırvat pasaportu dünyada seyahat özgürlüğü açısından 20. sırada yer aldı.[8]
2017 yılında Hırvatistan vatandaşlığı, Milliyet Kalitesi İndeksi'nde (QNI) yirmi sekizinci sırada yer aldı. Bu indeks, pasaport gücü de dahil olmak üzere birtakım dış faktörlere odaklanan Vize Kısıtlamaları Endeksi'nden farklıdır. QNI, seyahat özgürlüğüne ek olarak barış ve istikrar, ekonomik güç ve insani gelişme gibi iç faktörleri de dikkate almaktadır.[9]