Finlandiya Savaşı
Rus-İsveç savaşları ve Napolyon Savaşları
Sol üstten sağa: Sveaborg Kuşatması•Revolax Savaşı•Oravais Savaşı•Sven Dufva (epik şiir)•Koljonvirta Savaşı• Sävar ve Ratan Savaşları
Tarih 21 Şubat 1808 – 17 Eylül 1809 (1 yıl, 6 ay, 3 hafta ve 6 gün) Bölge Finlandiya ve İsveç Sonuç Rus zaferi Fredrikshamn Antlaşması
Taraflar
Rus İmparatorluğu Destek: Fransız İmparatorluğu Danimarka-Norveç Krallığı	İsveç Destek:  Büyük Britanya
Komutanlar ve liderler
I. Aleksandr Fyodor Buxhoeveden Bogdan von Knorring Pyotr Bagration Barclay de Tolly Nikolay İvanoviç Demidov	XIII. Karl IV. Gustav Adolf Wilhelm Mauritz Klingspor Carl Johan Adlercreutz Georg Carl von Döbeln Carl Olof Cronstedt (esir)
Güçler
Ağustos 1808'de: 55,000	Ağustos 1808'de: 36,000
Kayıplar
10,000 ölü veya yaralı[1]	7,000 ölü veya yaralı[1] 53.000 kişi hastalık ve diğer zorluklardan öldü[2]

Finlandiya Savaşı (İsveççe: Finska kriget; Fince: Suomen sota), 1808-1809 yılları arasında İsveç ve Rus İmparatorluğu arasında gerçekleşen bir savaştır. Savaşın sonucu olarak Finlandiya İsveç'ten ayrılarak Rus İmparatorluğu'na bağlı özerk bir grandüklük haline geldi. Diğer önemli etkiler ise 1809 İsveç Devrimi'nin patlak vermesi ve buna bağlı olarak İsveç parlamentosunun yeni bir anayasayı kabul etmesi ile 1818'de yeni İsveç kraliyet ailesi olan Bernadotte Hanedanı'nın kurulmasıydı.

Rusya İmparatoru I. Aleksandr'ın Napolyon ile 1807 Tilsit Antlaşması'nı imzalamasının ardından, I. Aleksandr, 24 Eylül 1807'de İsveç Kralı IV. Gustav Adolf'a yazdığı mektupta, krala Rusya ile İsveç arasındaki barışçıl ilişkilerin İsveç'in anlaşmaya uymasına bağlı olduğunu bildirdi. Tilsit Antlaşması'nın sınırlamaları, pratikte İsveç'in Kıta Sistemini takip etmesi gerektiği anlamına geliyordu.^[3] Napolyon'u Deccal ve Britanya'yı Napolyon'un Fransa'sına karşı müttefiki olarak gören kral, sistemin İsveç'in deniz ticareti açısından yıkıcı sonuçlarından endişeliydi. Bunun yerine, Norveç topraklarına imrendiği Danimarka'ya karşı ortak bir saldırı hazırlamak için İngiltere ile müzakerelere başladı.

Bu arada Kraliyet Donanması Kopenhag'a saldırdı ve İngiliz-Rus Savaşı (1807-1812) ilan edildi. İmparator, 1780 ve 1800 anlaşmalarına atıfta bulunarak, Gustav Adolf'un Baltık Denizi'ni tüm yabancı savaş gemilerine kapatmasını talep etti. Talebini 16 Kasım 1807'de yinelemesine rağmen, kralın, Fransızların büyük Baltık limanlarının kontrolü altında olduğu sürece önceki düzenlemelere uymanın imkansız olduğunu söylemesi iki ay sürdü. Kral Gustav Adolf bunu 8 Şubat 1808'de İngiltere ile ittifak sağladıktan sonra yaptı. Bu arada 30 Aralık 1807'de Rusya, İsveç'in net bir cevap vermemesi halinde Rusya'nın harekete geçmek zorunda kalacağını duyurdu. İsveçli subayların çoğu, daha büyük ve daha deneyimli Rus İmparatorluk Ordusu ile savaşma şansları konusunda şüpheci olsa da, Gustav Adolf, İsveç'in kendisini Rusya'ya karşı savunma yeteneği konusunda gerçekçi olmayan bir görüşe sahipti. Saint Petersburg'da inatçılığı, Rusya'nın Finlandiya'yı işgal etmesi için uygun bir bahane olarak görüldü, böylece Rus-İsveç sınırını Rus başkentinin önemli ölçüde batısına itti ve iki güç arasında gelecekte herhangi bir düşmanlık olması durumunda onu korudu. Bu durum İsveç için sorunluydu çünkü bir kez daha hem Danimarka hem de Rusya, İsveçlilerin güçlerini bölmesini gerektiren potansiyel düşmanlar olarak karşı karşıyaydı. Kral, düşmanın kışın saldırması durumunda Finlandiya'yı savunmanın imkansız olduğunu düşünmüştü ve 1808'in başlarında aldığı Rus tehdidine ilişkin tekrarlanan uyarıları büyük ölçüde görmezden gelmeyi seçmişti. İsveç planlarının çoğu, savaşın kış aylarında imkansız olacağını varsayıyordu. son savaşlardan dersler. Buna ek olarak, Finlandiya'da yapılacak herhangi bir büyük operasyon için deniz desteğine olan bağımlılığı büyük ölçüde azaltacak şekilde Finlandiya'ya birkaç yeni iyi yol inşa edildi.^[4]

İsveç'in planı, İsveç Ordusu'nun geri kalanı kuzeye çekilirken, İsveç'in güçlü garnizonlara sahip olduğu Finlandiya'nın güney kıyısındaki tahkimatları ilk olarak pasif bir şekilde savunmak ve elinde tutmaktı. Daha sonra ilkbaharda, İsveç ordusunun deniz desteğine sahip olacağı ve Rus ordusunun Finlandiya'ya yayılacağı ve dolayısıyla uzun ikmal hatlarına sahip olacağı zaman, kuzeyden ve güneyden aynı anda karşı saldırı. Planın temel nedeni, büyük ve belirleyici savaşlardan kaçınmaktı. Derhal daha aktif bir yaklaşımın benimsenmesini savunan bazı savunucular vardı; bunlar arasında acil bir saldırı başlatılmasını savunan Yarbay Samuel Möller (fi) ve güney kıyısındaki garnizonlarla işbirliği yaparak ilerleyen düşmanların aktif olarak geciktirilmesini destekleyen Gustaf Mauritz Armfelt vardı. Sonuçta Finlandiya'daki yeni İsveç]] komutanı General Wilhelm Mauritz Klingspor'un kraldan aldığı talimatlar, bu çok farklı planların başarısız ve açık uçlu fikirlerin bir karışımıydı.^[5] Rusya, casusları ve diğer kaynakları kullanarak Finlandiya'dan zengin miktarda bilgi toplamıştı. Ayrıntı düzeyi o kadar yüksekti ki, Finlandiya'nın Rusya haritaları birçok açıdan İsveçli muadillerinden daha doğruydu. Ruslar planlarını oluştururken General Georg Magnus Sprengtporten'in hizmetlerinden yararlandı. Sprengtporten, Finlandiya'nın denizler donduğunda çoğunlukla izole olacağı için kış aylarında saldırıya geçmeyi önerdi. Onun fikirleri, General Friedrich Wilhelm von Buxhoeveden'in Aralık 1807'de Finlandiya'daki Rus ordusunun komutanlığına atanmasından önce General Jan Pieter van Suchtelen tarafından daha da geliştirildi.^[6]

Plan, 1790'dan sonra inşa edilen bir dizi tahkimatın, Rusya'nın Finlandiya'ya doğru ilerlemesi için hazırlık alanı olarak kullanılmasını içeriyordu. Güney Finlandiya'da ordular, surları izole edecek ve kuzeye doğru ilerlemeden önce ilk olarak güney Finlandiya'nın tamamının kontrolünü ele geçirecekti. Savolax'taki (Fince: Savo) kuvvetler İsveçlilere karşı sert bir baskı uygulayacak ve İsveç ordusunun ana gövdesinin geri çekilmesini kesmek için Bothnia Körfezi'nden Uleåborg (Fince: Oulu) ve Vasa'ya (Fince: Vaasa) doğru ulaşacaktı.^[7]

Pyhäjoki Muharebesi, 16 Nisan 1808'de, 1808-09 Rus-İsveç savaşı sırasında Kuzey Ostrobothnia'daki Pyhäjoki'de yapılan bir geri çekilme eylemiydi. Kış, operasyonları daha da zorlaştırdı ve Pyhäjoki savaşı, İsveç'in geri çekilmesinin durmasının ardından yapılan ilk çatışmalardan biri oldu. Rus ordusu İsveç ordusunu kuzeye doğru takip ediyordu. Aynı zamanda Finlandiya'nın büyük bir bölümünü Rusların işgaline bırakmışlardı. Yakov Petroviç Kulnev 1.300 kişilik bir öncüye komuta etti - ordusu toplamda 4.000 adamdan oluşuyordu - ve geri çekilen İsveç ana ordusunun art muhafızlarına Ypperi köyünde yetişti. Wilhelm Mauritz Klingspor, von Döbeln ve Gripenberg'e orijinal stratejik planı takip ederek geri çekilmeye devam etmeleri emrini vermeden önce İsveçlilerin kısa bir süre direndiği Pyhäjoki'ye kadar çatışmalar yaşandı. İsveçliler Kulnev'in saldırısını yaklaşık 2.000-2.500 adamla (yaklaşık 7.000 kişiden) kontrol etmişlerdi, ancak İsveçliler geri çekilme savaşında savaşırken, savaşın çoğunda Ruslara karşı yalnızca bir tabur çıkabildi. Öldürülen, yaralanan ve esir alınan 183 kişiyi kaybetmişlerdi (ikincisi arasında emir subayı General Gustaf Löwenhielm). Kulnev yalnızca Pyhäjoki'de 71 adam kaybetmişti, ancak Ypperi'deki çatışmanın kayıplarını Pyhäjoki'ye uyguladığımızda muhtemelen bu sayının iki katı civarındaydı.^[8] Sonuç: İsveç zaferi

Siikajoki Muharebesi (Fince: Siikajoen taistelu), 18 Nisan 1808'de İsveç Finlandiya'sının Uleåborg kentinin (bugünkü Oulu, Finlandiya Cumhuriyeti) yaklaşık 60 km güneyindeki Siikajoki'de İsveç ve Rus birlikleri arasında yapıldı. Finlandiya Savaşı'nın ilk aşamasında İsveçli komutan Wilhelm Mauritz Klingspor, İsveçlilerin zaman kazanması ve Tornio üzerinden Finlandiya'ya daha fazla askerin sevk edilebilmesi için güney Finlandiya'dan çekilme kararı almıştı. Geri çekilme aynı zamanda denizler eriyene kadar savaşları ertelemek ve Danimarkalıların İsveç'e saldırma fırsatını yakalaması durumunda asker rezerve etmek amacıyla da yapıldı. Sonuç: İsveç zaferi

Revolax Muharebesi (Fince: Revonlahden taistelu), 27 Nisan 1808'de Finlandiya'nın Kuzey Ostrobothnia kentindeki Revonlahti'de[4] (şu anda Siikajoki'nin bir parçası) İsveç başkomutanı Wilhelm Mauritz Klingspor ve Albay Johan Adam yönetimindeki Savolax tugayı arasında gerçekleşti. Cronstedt'e göre toplam 2.250 İsveçli, Tümgeneral Michail Leontievich Bulatov komutasındaki yaklaşık 1.700 kişiden oluşan izole bir Rus kolunu şaşırttı. Ruslar kuşatıldı ve yollarını kesmeye çalıştılar ama başarısız oldular ve Rus general Bulatov İsveçliler tarafından esir alındı. Sonuç: İsveç zaferi

Pulkkila Muharebesi, Finlandiya Savaşı sırasında 2 Mayıs 1808'de Kuzey Ostrobothnia'daki Pulkkila yakınlarında İsveç ve Rus kuvvetleri arasında yapıldı. 2 Mayıs 1808'deki Pulkkila savaşında Johan August Sandels, Finlandiya'nın Rus kontrolü altındaki kısımlarını kurtarmak için doğuya doğru yürüdü. Yürüyüş sırasında Pulkkila'da bazı Rus birlikleriyle karşılaştılar. Sandels saldırı için yaklaşık 800 adam kullandı; bunların 350'si Västerbotten Alayı'ndan ve 80'i Savolax jägers'tan. Rus birlikleri Albay Obuhov tarafından yönetiliyordu. Ruslar çok geçmeden kuşatıldı ve umutsuzca kaçmaya çalıştılar, ancak şiddetli bir çatışmanın ardından Rusların mağlup edildiği yakındaki bir köye geri dönmek zorunda kaldılar. Rus komutan, saldıran İsveçlilere teslim olmak zorunda kaldı. İsveçliler daha sonra Finlandiya'nın ortasındaki Kuopio kasabasını geri aldılar. Sandels'in saldırısı tüm savaşın en dikkat çekici operasyonlarından biriydi. Barclay de Tolly'nin birliklerine karşı yürüttüğü operasyonlar sırasında Rus depolarını ele geçirdi, onların arka bölgelerini sürekli taciz etti ve hem dostları hem de düşmanları arasında kendisine saygı kazandıracak eylemlerde bulundu. Bununla birlikte, İsveç'in başarısı 1808 Yaz Harekâtı'nda yalnızca geçiciydi ve Rusya'nın karşı saldırısı, 1808 Ağustosunun sonlarında İsveç'in geri çekilmesiyle sonuçlandı.Sonuç: İsveç zaferi

Sveaborg kuşatması, Helsingfors (Helsinki) açıklarındaki Sveaborg deniz kalesinin (Fince: Suomenlinna) Rus İmparatorluk kuvvetleri tarafından kuşatılmasıydı; o zamanlar Finlandiya İsveç Krallığının bir parçasıydı. 1808 baharında Finlandiya Savaşı sırasında gerçekleşti. "Kuzeyin Cebelitarık'ı" olarak müthiş bir üne sahip olmasına rağmen kale, iki aylık kuşatmanın ardından teslim oldu. Teslimiyetin ardından başka yerlerdeki İsveç direnişinin hızla çökmesi ve sonuçta Rusya'nın Finlandiya'yı fethetmesi takip ettiğinden, kuşatma genellikle savaşın belirleyici muharebesi olarak kabul edilir.^[9] Sonuç: Rus zaferi

Kumlinge Muharebesi, Finlandiya Savaşı sırasında İsveç ile Rusya arasında yaşanan Åland isyanlarının doruk noktasıydı. İsyan 19 Mart 1808'de^[10] Sockenstuga'da başladı ve Åland'ın her yerine yayıldı ve sonunda 9^[11] veya 10 Mayıs'ta Kumlinge'de doruğa ulaştı.^[12] Henrik Gummerus liderliğindeki 450 silahlı köylü, Albay Vuitsch komutasındaki eşit derecede güçlü Rus kuvvetini^[13] Kumlinge papaz evinin hemen dışındaki karargahlarında yendi ve ele geçirdi. Köylüler üç kişiyi öldürdü ve üçünü esir aldı, Ruslar ise birini öldürdü ve sekizini yaraladı.^[12] Vuitsch'in teslim olmasının ardından Brändö'de yalnızca 50 kadar Rus askeri kaldı ve bunlar da aynı şekilde kısa bir çatışmanın ardından esir alındı; Åland'ın tamamı böylece Rus işgalinden kurtulmuştu.^[14] Sonuç: İsveç zaferi

Lemo Muharebesi, 19-20 Haziran 1808'de (Jülyen takvimi 7-8 Haziran) İsveç ile Rusya arasındaki Finlandiya Savaşı sırasında yapıldı. 19 Haziran'da yaklaşık 2.500 İsveçli, İsveç Donanması'nın yardımıyla Güneybatı Finlandiya'daki Kaarina'daki (İsveççe: S:t Karins) Lemo'ya (Fince:Lemu) çıktı. Orada İsveçliler, Åbo'yu (Fince: Turku) Ruslardan kurtarmayı amaçlıyordu. İsveç çıkarma kuvvetleri Tümgeneral Eberhard von Vegesack tarafından komuta ediliyordu. Rusların bölgede Korgeneral Karl Gustav von Baggovut komutasındaki yaklaşık 3.600 adamı vardı.

Tümgeneral von Vegesack derhal iniş alanını sağlamlaştırmaya başladı. Ana savunma hattı açık alana bakan arazi boyunca kuruldu. Silahlar Ala-Lemo Malikanesi'nin önüne konuşlandırıldı. Çıkarma filosuna eşlik eden hücumbotlar, boğazı kapatacak ve savaş alanını görecek şekilde boğaza yerleştirildi. Rus birlikleri Turku-Vyborg ana yolu boyunca küçük birimler halinde konuşlandırıldı. Birkaç kilometre ilerlemeyi başaran ve sonunda Turku'yu görünür hale getiren İsveçliler için operasyonun ilk aşamaları oldukça başarılıydı. Ancak Libau Piyade Alayı birlikleri tek silahla ilk Rus karşı saldırısını başlattı ve ilerideki İsveç birliklerini ana savunma hattına geri itti. Von Vegesack hemen Rusya'nın merkezine saldırdı. Rus komutan Baggovut takviye alarak bölünmüş kuvvetlerle saldırdı; Sağda 2 bölük, solda 2 bölük ve ortada da 2 bölük silahla saldırdı. Teğmen von Vegesack (generalin oğlu) Rus sol kanadını açık buldu ve hemen saldırdı. Ruslar savunma amacıyla birkaç kilometre geri çekilmek zorunda kaldı. İsveç birlikleri onu takip etti.

Tümgeneral Nikolay Borozdin daha fazla takviye topladı: Brest Piyade Alayı'ndan 300 adam, iki silah daha ve Finlandiya Dragoon Alayı'ndan bir filo. Sabahın erken saatlerinde Libau Piyade Alayı, İsveç birliklerinin tekrar ana savunma hattına çekilmesini sağladı. Von Vegesack, yakındaki adalardaki tüm adamların Lemo savaş alanına gitmesini emretti ve savunma hattını güçlendirdi.

Baggovut, ek takviye olarak Pernov (Pärnu) Silahşör Alayı'nı aldı. Ruslar tüm ön saldırıyı süngülerle başlattı; sağda Pernov Alayı, merkezde Libau Alayı ve solda Brest Alayı. Rus topçusu Ala-Lemo Malikanesi'nin evini ateşe verdi. İsveçliler geri çekilmek zorunda kaldılar ve sonunda gemilerine tahliye edildiler. Kıyıdaki tahkimatlar ve daha sonra savaş gemileri kaçan İsveçlileri savundu. Rus topçusu kıyıya hareket etti ve İsveç filosuna ateş açtı. Von Vegesack hem kara hem de deniz kuvvetlerini Åland Adaları'na geri çekti.

Savaştan sonra Yli-Lemo'daki Rus yedek kuvvetleri Nevski Alayı'ndan 2 bölük ve Finlandiya Dragoon Alayı'nın ½ filosuydu.

1809 kışında Barclay de Tolly başlığında, Finlandiya Savaşı sürecinde Rus birlikleri Åland Adaları'ndaki İsveçlileri yendi. Diz derinliğinde kar ve şiddetli don olayında, askerler Kvarken Boğazı'nı geçerek adalara saldırdı. 19 yüzyılda yönetim merkezin idare eden Orenburg Guberniyası memurları Kvаrkеn ili'nin merkezin adını Kvarken Boğazı'nda bir zafer onuruna verdiler.^[15] Sonuç: İsveç zaferi

Ratan Muharebesi, Finlandiya Savaşı sırasında İsveç topraklarında yapılan son muharebeydi. 20 Ağustos 1809'da Kvarken Muharebesi'nden bir gün sonra gerçekleşti. Finlandiya'yı İsveç'ten fetheden Ruslar, İsveçlilerin karadan ve denizden ortak bir saldırı yoluyla ortadan kaldırmaya çalıştığı, İsveç'in kuzey bölgelerindeki küçük bir kuvvet. Ruslar, 19 Ağustos'ta Kvarken'de ki Ratan'a çıkan İsveç kuvvetlerini yenerek hızla savunmaya geçti. Ertesi gün, 20 Ağustos'ta İsveçli tüfekçiler saldırıya uğradı ve Ratan'dan itildi, filoya dönüp tahliye başladı. Aynı zamanda İsveç savaş gemilerinden gelen topçu ateşi Rusları uzakta tuttu. Şiddetli çatışmaların ardından barış görüşmeleri geldi.

• Nordling, Carl. "Capturing ‘The Gibraltar of the North:’How Swedish Sveaborg was taken by the Russians in 1808." Journal of Slavic Military Studies 17#4 (2004): 715-725.
• Mattila, Tapani (1983). Meri maamme turvana (Fince). Jyväskylä: K. J. Gummerus Osakeyhtiö. ISBN 951-99487-0-8. 

Wikimedia Commons'ta Finlandiya Savaşı ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

• "The Final War"2 Nisan 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. - The Swedish-Russian War of 1808-09
• "The Union's Last War" 8 Eylül 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. - The Russian-Swedish War of 1808-09 by Göran Frilund