Denizkızı Eftalya Işılay (Atanasia Yeorgiadu, Yunan: Αθανασία Γεωργιάδου,[1] d. 1891, İstanbul - ö. 15 Mart 1939, İstanbul), Osmanlı Rumu ses sanatçısı ve kantocu (yanlış olarak son yıllarda "Eftalya" yerine "Eftelya" denilmektedir).
Yaşam öyküsü
1891 yılında Büyükdere'de doğdu.[2]
Müziksever bir subay olan babası Yorgaki Efendi'nin, konuklarına saz çaldığı zamanlarda şarkılar söyleyerek müzik yaşamına başlayan Eftalya, Galata semtinin çalgılı kahvelerinde sahneye çıktı. İlk dönemlerde, adının kantocular arasında geçmemesinin nedeni, o zamanlarda şarkı ve türkü yorumlamasından kaynaklanmaktadır. Udi Yorgo Bacanos'un ağabeyi müzisyen Aleko Bacanos, Eftalya'nın sesinden etkilenerek Gel ey denizin nazlı kızı nuş-i şarab et adlı dönemin ünlü şarkılarından birini bestelemiştir.
Eftalya Hanım'ın Galata kahvelerinde başlayan müzik yaşamı, Türk müziğinin önemli bestecilerinden kemancı Sadi Işılay ile evliliğinden sonra değişti. Eftalya Hanım, bu evlilik sayesinde 1923’te başlayan mübadelede Yunanistan’a gönderilmekten kurtuldu. Mübadele yıllarını eşi Sadi Bey ile birlikte Fransa'da geçirdi. İlk plaklarını 1923-26 yılları arasında Paris’te Pathé firması için doldurdu. Aynı dönem Avrupa ve Orta Doğu'da konserler verdi.[3]
Yeniden İstanbul’a döndükleri 1927'de Columbia plak şirketi İstanbul’da faaliyete geçmiş, Türkiye’nin ilk resmi müzik okulu olan Dârülelhan’ın Anadolu'dan derlediği halk ezgilerinin kayıt alınması için işbirliği yapmıştı. 100 plaklık çalışmanın 56 tanesini Tamburacı Osman Pehlivan'ın tamburası eşliğinde Denizkızı Eftalya okudu.[2][3] Gayrimüslim sanatçı olmasından dolayı tepki çekmemek amacıyla, doldurduğu 30 kadar plakta kendi adı yerine takma Türk isimleri kullandı.[4]
Atatürk'ün huzuruna çıkıp söylediği şarkılar beğenildikten sonra sanatçı, 1930 yılından sonra doldurduğu plaklarda adını gizlememiş, adı plâk kapaklarında "Deniz Kızı Eftalya Hanım" biçimiyle yer almıştır. Deniz Kızı Eftalya isminin nereden geldiğini kendisi şöyle açıklamıştır:
| “
|
Ben beş-altı yaşımdan beri bu ismi taşırım... Hatta daha garibi “Eftalya” ismini yadırgarım... Asıl ismim “Denizkızı” imiş gibi gelir... Denizkızı ismi bana nasıl verildi? Çok küçüktüm. Babam saza pek meraklı idi. Babamın misafirleri geldiği zaman o saz çalar, ben de şarkı söylerdim. Büyükdere’de otururduk. Mehtaplı gecelerde daima sandal gezileri yapardık... O zaman babam sandalda bütün gece bana şarkı söyletirdi... Sesim az zamanda bütün Boğaziçi’nde meşhur olmuştu. Geceleri mehtapta bizim sandalın arkasına 20-30 sandal takılır, beni dinlerlerdi. Fakat hiç kimse benim kim olduğumu bilmiyordu. Halbuki incecik sesiyle şarkı söyleyen bu gece şarkıcısına bir isim koymak lazımdı. 'Denizkızı' demeye başladılar... İşte Denizkızı, bu beş yaşındaki Eftalya idi. [4]
|
„
|
|
|
1934 yılında, Sahibinin Sesi şirketinin 7 nolu katalogundaki tanırım yazısında Deniz Kızı Eftalya'dan şöyle bahsedilir:[2]
| “
|
Deniz Kızı Bayan Eftelya Sadi'yi musiki âleminde tanımayan hemen hiç kimse yok gibidir, muhteşem ve kudretli sesiyle senelerden beri musikî erbabını peşinden sürükleyen ve hâlâ bugün bile sanat sahasında aynı lezzet ve zevk ile dinlenen Deniz Kızı daima okuyor ve alkışlanıyor, o bı sıfatı çocukken kazanmıştır. Pederi çok musikî meraklısı idi. Mehtaplı gecelerde boğazın binbir gece masallarını yaşatan sahillerinde saz âlemi yapılırdı. Bayan Eftelya o zaman şakrak ve gür sesiyle sakin suları dalgalandırır, kayalara çarpan dalgaların âkisleri dinleyenleri çıldırtırdı. Hayranları ona pek haklı olarak Deniz Kızı unvanını verdiler. Birkaç sene evvel Bayan Eftelya kıymetli sanatkârlarımızdan Bay Kemanî Sadi'yle evlenerek bu suretle sanatını dahi evlendirmiş oldu. .kendilerinden çok daha büyük muvaffakiyetler bekleriz.
|
„
|
|
|
Şirket-i Hayriye 1930’lı yıllarda eski bir geleneği canlandırmak amacıyla Boğaziçi Mehtap Âlemleri (Mehtabiye) düzenledi. Dört Şirket-i Hayriye vapuru süslendi ve 375 kuruşa biletler satışa sunuldu. İlk program 4 Ağustos 1936 tarihinde yapıldı. Bir sal üzerinde sahne hazırlandı, bir zeybek takımı ve Şehir Tiyatrosu aktörlerinden Hâzım Körmükçü bu sahnede Denizkızı Eftalya ile beraber yer aldı.[2]
45 yaşındaki Eftalya Hanım, o geceki performansında çok üşüyerek hastalandı ve bir daha sağlığına kavuşamadı. 15 Mart 1939’da kalp yetmezliği nedeniyle öldü. Naaşı, Aya Triada Kilisesi'nde düzenlenen cenaze törenin ardından Şişli Rum Ortodoks Mezarlığı'na defnedildi.[5]
Diskografi
Taş plak (1930 sonrası)
- Bir Gün Ne Olurdu / İstanbul Yosması (Columbia - 1931)[6]
- Cigaranı Yak Gidelim / Dümtek (Sahibinin Sesi - 1932)
- Dizlerine Kapansam / Karlı Dağlar (Sahibinin Sesi - 1932)
- Ne Olur / Sarı Kızın Ayağında Yemeni (Sahibinin Sesi - 1932)
- Aydın Kızı / Yeşil Ördek (Sahibinin Sesi - 1932)
- Bana Bir Tatlı Haber / Prozit Şerefe (Sahibinin Sesi - 1932)
- Benli / Köylü Kızı (Sahibinin Sesi - 1932)
- Bu Yaz Geçen Günlerimiz / Yalova Şarkısı (Columbia - 1932)
- Zehra / Kadıköylü (Columbia - 1932)
- Daktilo / İsterim Şarkı (Sahibinin Sesi - 1933)
- Beni Baştan Çıkardın / Yozgat’a Gelin Giderken (Sahibinin Sesi - 1933)
- Dilber Zühre / Gel Bana Bu Yaz Ayşem (Sahibinin Sesi - 1933)
- Çalıkuşu - Buzlu Bira (Columbia - 1933)
- Rakı Ver / Ben Seninle Başbaşa (Columbia - 1933)
- Heybeliden Bir Mehtap Hatırası / Saçından Örülü Bir Ağ (Columbia - 1933)
- Zayıf Mı Şişman Mı / Yarım Kalan Şarkı (Columbia - 1933)
- Avare Gönül / Derdinle Çektiğimi (Sahibinin Sesi - 1934)
- Naimem / Oğlan Gel Gel Yanıma (Sahibinin Sesi - 1934)
- Arap Kızı / Züğürt Âşık (Odeon - 1935)
- Kapı Çaldıkça Oynuyor Yüreğim / Unuttum Seni Yüzüme Gülme (Columbia - 1935)
- Şekerim / Biz Heybeli’de Her Gece (Columbia - 1936)
Albüm
Kaynakça
Klasik Türk müziği şarkıcıları |
|---|
|
![[icon]](Dosya:Wiki_letter_w_cropped.svg){kind=small}
