Batan Güneş[1] 1962 İtalya-Fransa ortak yapımı psikolojik dramatik filmdir. Özgün adı L'Eclisse olan filmi Michelangelo Antonioni yönetmiş, başrollerinde Alain Delon ve Monica Vitti oynamışlardır. "Batan Güneş" bir Raymond ve Robert Hakim yapımıdır.
Film, gayriresmî olarak "Michelangelo Antonioni'nin İletişimsizlik Üçlemesi" de denen üçlemesinin son filmidir. Üçlemenin diğer iki filmi L'Avventura (Macera, 1960) ve La Notte (Gece, 1961)'dir (Bazı eleştirmenler bu üç filme Il Deserto Rosso (Kızıl Çöl, 1964)'yu da dahil ederler).
Film, 2008 yılında İtalya Kültürel Miras Bakanlığı'nın "1942-1978 yılları arasında ülkenin kolektif hafızasını değiştiren" 100 filmden oluşan "Kurtarılması Gereken 100 İtalyan Filmi" listesine dahil edildi.
Özet
Roma'nın banliyösünde yaşayan çevirmen Vittoria (Monica Vitti), sorunlarla geçen bir geceden sonra yazar olan nişanlısı Ricardo (Francisco Rabal)'dan ayrılır ve Roma'ya bir borsa bağımlısı olan annesini ziyarete gider. Burada borsa simsarı Piero (Alain Delon) ile tanışırlar. Bir materyalist olan Piero ile mutsuz ve boşvermiş Vittoria arasında başlayan yakınlaşma ikisinin de yalnızlıklarına son vermez.
Oyuncu kadrosu
Filmle ilgili yorum ve görüşler
- Bu film Michelangelo Antonioni'nin II. Dünya Savaşı sonrası İtalyan kentsoylu sunun iletişimsizliğini, boşlukta kalmalarını, tedirginliklerini, sıkıntılarını ve bir türlü mutluluğu bulamamalarını, aşklarının sürekli olmayışını irdelediği dörtlüsünün üçüncü filmidir. Antonioni'nin bu dörtlüsü şu filmlerden oluşur:
- L'Avventura (Macera) (1960)
- La Notte (Gece)(1961)
- L'Eclisse (Batan Güneş) (1962)
- Il Deserto Rosso (Kızıl Çöl) (1964]
Birçok sinema yazarı bu filmlerden sonuncusunu, yani "Il Deserto Rosso"yu hariç tutarak ilk üç filmi Antonioni'nin üçlemesi olarak değerlendirirler ve buna "İletişimsizlik Üçlemesi" adını verirler.
Antonioni belgesel sinemadan gelmiş olmanın verdiği gözlem gücü ile İtalyan savaş sonrası toplumunu özellikle de kadınların ruhsal yapılarını çok iyi incelemişti. Sinemaya en önemli katkısı ise filmlerdeki geleneksel dramatik yapıyı değiştirmesi olmuştur.
Yine belgesel sinema deneyiminden gelen görsel duyarlılığın bir sonucu olarak Antonioni, görüntü yönetmeni Gianni Di Venanzo'nun da katkıları ile erişilmesi zor bir görüntü ustası olduğunu da bu filmde bir kez daha ortaya koyuyor.Tek tük insanın gözüktüğü bomboş geniş sokaklar ve mekanların muhteşem siyah beyaz görüntüleri karakterlerin yalnızlarını vurgulamak için özellikle seçilmiş.
Filmin müziği
Filmin tema müziği olan "L'Eclisse Twist"i İtalyan pop müziği sanatçısı Mina seslendirmiştir.[1] 2 Ocak 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Dinlemek için
Film hakkında notlar
Kaynakça
Dış bağlantılar
|
---|
1950'ler | |
---|
1960'lar | |
---|
1970'ler | |
---|
1980'ler | |
---|
1990'lar | |
---|
Kısa filmler | |
---|