Westminster ve diğer parlamenter sistemlerde, bir backbencher, hükûmette görev yapmayan ve Muhalefet'te ön sıra sözcüsü olmayan bir milletvekili veya yasama organı üyesidir ve sadece "sıradan üye" olarak kabul edilir.
Terim, 1855 yılına kadar uzanır.[1] Terim, Avamlar Kamarasında ki ön sıranın arkasında fiziksel olarak oturan milletvekillerinden kaynaklanır. Bir backbencher, henüz yüksek bir görev almayan yeni bir parlamento üyesi, hükûmetten düşürülen bir üst düzey figür, hükûmette oturmak için seçilmeyen veya (varsa) bir muhalefet sözcüsü (örneğin gölgeli bir kabine) olan biri veya arka planda etkili olmayı tercih eden bir kişi olabilir.[2]
Çoğu parlamenter sistemde, bireysel arka sıranın hükûmet politikalarını etkileme güçleri sınırlıdır. Bununla birlikte, yasama organının çalışmasında daha büyük bir rol oynarlar; örneğin, yasama işlerinin zamanının yeterli olmadığı durumlarda yasama organı komitelerinde görev alarak, yasa tasarıları incelenir ve ayrıntılı parlamento çalışması yapılır.[3] Ayrıca, arka sıradakiler genellikle hükûmet milletvekillerinin büyük çoğunluğunu oluşturur ve hatta hükûmet üyeleri eş zamanlı olarak milletvekili olarak görev yapamadığı çiftçi parlamenter sistemlerde toplu olarak bazen önemli bir güç kullanabilirler, özellikle hükûmet politikaları popüler değilse veya bir hükûmet partisi veya koalisyonu içten bölünmüşse. Arka sıradakiler, hükûmet çoğunluğunun küçük olduğu durumlarda önemli bir etkiye sahiptirler.
Bazı yasama organlarında, meclisin arka sıralarında oturmak, küçük bir rolü olan anlamına gelmez. İsviçre'de, kıdemli yetkililer, daha iyi bir genel bakışa sahip olmak ve plen dışında yapılan görüşmeler için kapılara daha yakın olmak amacıyla arka sıralarda otururlar. Almanya'da ise parti liderleri ön sırada otururken diğer kıdemli yetkililer için belirlenmiş yerler bulunmamaktadır. Bu nedenle, backbencher'lar ("Hinterbänkler") terimi, nerede oturduklarına bakılmaksızın, genellikle etkisi olmayan tanınmamış milletvekillerini ifade eder. Önceleri, liderler için ön sıraların önemi, mikrofonların kullanılmadığı dönemlerde sıklıkla yetersiz akustiklerle ilgiliydi. Önde gelen veya simgesel siyasi figürler de backbench rolü oynayabilir, Myanmar'daki askeri yönetim karşıtı muhalefetin lideri Aung San Suu Kyi'nin durumu buna bir örnektir: Myanmar'da 2012'de milletvekili seçilen ancak yasama çalışmalarına sınırlı düzeyde katılan bir siyasi figürdü.[4]
"Backbencher" terimi, Westminster sisteminin katı ön sıra/arka sıra ayrımını paylaşmayan başkanlık sistemleri gibi yasama sistemleri dışında da benimsenmiştir, örneğin Amerika Birleşik Devletleri Kongresi'nde olduğu gibi. Başkanlık sistemlerinde yasama organları, sıkı ön sıra/arka sıra ayrımına sahip olmasa da, terim genellikle yasama organındaki genç yasama organları veya parti liderliği içinde olmayan yasama organları için kullanılmaktadır.[5]
Ülkeye göre
Birleşik Krallık
En önemli arka sıra görevi, bir seçim bölgesi temsilcisi olmaktır; seçmenler, temsilcilerinin onları parlamentoda temsil etmesini ve endişelerinin duyulmasını sağlamak için büyük ölçüde temsilcilerine güvenirler, seçtiğleri temsilci olup olmadıklarına bakılmaksızın. Seçmenler, temsilcilerine e-posta göndererek ve onlarla görüşerek hükûmetin duymasını istedikleri konuları ve endişeleri dile getirebilirler. Arka sıra milletvekilleri,[6] Seçilmişlerin Soruları'nda doğrudan başbakanın önüne seçmenlerinin endişelerini dile getirme önemli bir fırsata sahiptir.
Arka sıra milletvekilleri ayrıca gayri resmi bir gündem belirleme gücüne sahiptir. Muhalefet Günü tartışmaları, milletvekillerinin özel tasarıları ve Seçilmişlerin Soruları gibi olanaklar, hükûmet için zor durumda olan konuları parlamento gündemine yerleştirmek için kullanılabilir. İngiltere'de yapılan Wright Komitesi reformları, arka sıra milletvekillerine komitelerde çok daha fazla güç verdi, Parlamentoya gündemini daha fazla kontrol etme imkanı sağladı ve arka sıra milletvekili üyeliklerini büyük ölçüde artırdı.[7]
Ayrıca, 2010 yılında çok parti destekli olarak Kurumsal Arka Sıra İşleri Komitesi oluşturuldu. Bu komite, hükûmetin zamanında muhtemelen tartışılmayacak konuları ele alır ve her karar resmi olarak oylamaya sunulur. 2010 koalisyon hükümetinin sonuna kadar 300'den fazla tartışma gerçekleştirmiş ve bu tartışmalar, mahkûmların oy kullanma haklarından Hillsborough faciasına kadar çeşitli konuları kapsamıştır. Ayrıca, arka sıra milletvekilleri komitelere üye olduklarında yukarıda bahsedilen etkiye sahiptir; bu komiteler, arka sıra milletvekillerinin yasama sürecinde seslerini duyurma fırsatını sağlar. Bu faaliyetlere katılmayan arka sıra milletvekilleri genellikle yasama sürecine doğrudan katılım sağlamakta zorluk yaşarlar.[8]
_2007.jpg)
