111 Ate

Başlığın diğer anlamları için Ate (anlam ayrımı) sayfasına bakınız.
111 Ate
Keşif
KeşfedenChristian Heinrich Friedrich Peters
Keşif tarihi14 Ağustos 1870
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(111) Ate
Telaffuz/ˈeɪtiː/[1]
Alternatif adlandırma
A870 PA; 1911 KE;
1935 AA
Asteroit kuşağı
Yörünge özellikleri[2]
Dönem 31 Temmuz 2016 (JG 2.457.600,5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı145,66 yıl (53.202 gün)
Günöte2,8614 AU (428,06 Gm)
Günberi2,32553 AU (347,894 Gm)
2,59349 AU (387,981 Gm)
Dış merkezlik0,10332
4,18 yıl (1.525,5 gün)
18,44 km/s
190,607°
0° 14d 9.532s / gün
Eğiklik4,9318°
305,757°
166,424°
Dünya MOID1,34088 AU (200,593 Gm)
Jüpiter MOID2,23131 AU (333,799 Gm)
TJüpiter3.406
Fiziksel özellikler
C[3]
8,02
Boyutlar126,34±0,23 km[2]
142,85 ± 5,94 km[4]
Kütle(1,76±0,44) × 1018 kg[4]
Ortalama yoğunluk
1,15±0,32 g/cm3[4]
Ekvatoral yerçekimi
0,0376 m/s²
Ekvatoral kurtulma hızı
0,0712 km/s
22,072 sa (0,9197 g)[2]
22,072±0,001 h[5]
0,0605±0,004
Sıcaklık~173 K
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Ate (küçük gezegen tanımı : 111 Ate), Alman-Amerikalı astronom C. H. F. Peters tarafından 14 Ağustos 1870[6] tarihinde keşfedilen ve adını Yunan mitolojisindeki yaramazlık ve yıkım tanrıçası Ate'den alan bir ana kuşak asteroididir. Tholen sınıflandırma sisteminde, karbonlu C-tipi bir asteroid olarak kategorize edilirken, Bus asteroid taksonomi sistemi onu bir Ch asteroidi olarak listeler.[3]

2000 yılında iki ay arayla iki yıldızın Ate tarafından örtülmesi gözlemlendi. HIP 2559 yıldızının 111 Ate tarafından örtülmesi, 125.6 ± 7.2 km'lik bir kiriş uzunluğunu belirlemek için kullanıldı. Böylece asteroit aracılığıyla, maksimum boyutta bir alt sınır elde edildi.[7] 2000 yılında 111 Ate, Arecibo Gözlemevi'nden radarla gözlemlendi. Dönüş sinyali, 135 ± 15 km'lik bir etkin çapla eşleşti.[8] Asteroidin tahmini boyutu 143[4] km'dir ve bu da onu en büyük asteroitlerden biri yapmaktadır.

Asteroidin Pulkovo Gözlemevi'ndeki fotometrik gözlemlerinden elde edilen düzensiz bir ışık eğrisine dayanarak, 22.072 ± 0.001 saatlik bir dönme periyoduna sahip olduğu ve parlaklığının 0.12 ± 0.01 kandil civarında olduğu anlaşılmaktadır.[5]

Kaynakça

  1. ^ Noah Webster (1884) A Practical Dictionary of the English Language
  2. ^ a b c Yeomans, Donald K., "111 Ate", JPL Small-Body Database Browser, NASA Jet Propulsion Laboratory, 5 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 12 Mayıs 2016. 
  3. ^ a b DeMeo, Francesca E.; Binzel, Richard P.; Slivan, Stephen M.; Bus, Schelte J. (July 2009), "An extension of the Bus asteroid taxonomy into the near-infrared" (PDF), Icarus, 202 (1), ss. 160-180, Bibcode:2009Icar..202..160D, doi:10.1016/j.icarus.2009.02.005, 17 Mart 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi, erişim tarihi: 8 Nisan 2013.  See appendix A.
  4. ^ a b c d Carry, B. (December 2012), "Density of asteroids", Planetary and Space Science, 73, ss. 98-118, arXiv:1203.4336 $2, Bibcode:2012P&SS...73...98C, doi:10.1016/j.pss.2012.03.009.  See Table 1.
  5. ^ a b Pilcher, Frederick (October 2011), "Rotation Period Determinations for 11 Parthenope, 38 Leda, 111 Ate 194 Prokne, 217 Eudora, and 224 Oceana", The Minor Planet Bulletin, 38 (4), ss. 183-185, Bibcode:2011MPBu...38..183P. 
  6. ^ "Numbered Minor Planets 1–5000", Discovery Circumstances, IAU Minor Planet center, 22 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 7 Nisan 2013. 
  7. ^ Devyatkin, A. V.; Gorshanov, D. L.; Aleshkina, E. Yu. (November 2008), "Photometric observations of solar system bodies with ZA-320M automatic mirror astrograph in Pulkovo observatory", Planetary and Space Science, 56 (14), ss. 1888-1892, Bibcode:2008P&SS...56.1888D, doi:10.1016/j.pss.2008.02.014.  See Table 1.
  8. ^ Magri, Christopher; Nolan, Michael C.; Ostro, Steven J.; Giorgini, Jon D. (January 2007), "A radar survey of main-belt asteroids: Arecibo observations of 55 objects during 1999–2003", Icarus, 186 (1), ss. 126-151, Bibcode:2007Icar..186..126M, doi:10.1016/j.icarus.2006.08.018 

Dış bağlantılar