Républik Indonésia (RI) nyaéta hiji nagara di Asia Tenggara, nu diliwatan ku gurat khatulistiwa jeung aya di antara Buana Asia jeung Australia sarta antara Samudra Pasifik jeung Samudra Hindia. Indonésia mangrupa nagara kapuloan nu panggedéna sadunya, diwangun ku 13.487 pulo,[6][7] ku kituna disebut ogé Nusantara ("pulo luar", Jawa dianggap salaku puseurna).[8] Kalawan populasi disawang 270 yuta jiwa dina taun 2020,[9] Indonésia minangka nagara nu populasina panglobana kaopat sadunya sarta nagara populasi pangagem Islam nu panglobana sadunya, sanajan sacara resmi Indonésia lain nagara Islam. Wangun pamaréntahan Indonésia nyaéta républik, kalawan Déwan Perwakilan Rakyat, Déwan Perwakilan Daérah, jeung Présidén nu dipilih langsung ku rahayatna. Puseur dayeuh nagara Indonésia nyaéta Jakarta. Indonésia boga wates wewengkon jeung Malaysia di Pulo Kalimantan, Papua Nugini di Pulo Papua, sarta Timor Lésté di Pulo Timor. Indonésia mangrupa anggota PBB sarta sahiji-hijina anggota PBB nu kungsi kaluar ti organisasi éta. Salian éta, Indonésia ogé anggota ti ASEAN, APEC, OSI jeung G-20.
Kecap "Indonésia" asalna ti Basa Latin tina kecap dus nu hartina "Hindia" sarta kecap Basa Yunaninesos nu hartina "pulo".[10] Jadi, lamun ditilik sacara harti kecap Indonésia hartina wewengkon Hindia kapuloan, atanapi kapuloan nu aya di Hindia, nu nunjukkeun yén ngaran ieu geus aya saméméh Indonésia jadi nagara daulat.[11] Dina taun 1850, George Earl, etnolog nu asalna ti nagara Inggris, mimiti ngusulkeun sesebutan Indunesia jeung Malayunesia pikeun pangeusi "Kapuloan Hindia atawa Kapuloan Melayu".[12] Murid éarl, James Richardson Logan, maké kecap Indonésia salaku sinonim ti Kapuloan India.[13] Tapi, panulisan akademik Walanda di média Hindia-Walanda teu maké kecap Indonésia, tapi Kapuloan Melayu (Maleische Archipel); Hindia Wétan Walanda (Nederlandsch Oost Indië), atawa Hindia (Indië); Wétan (de Oost); sarta Insulinde (istilah ieu diwanohkeun taun 1860 dina novel Max Havelaar (1859), yasana Multatuli, ngeunaan kritik kana kolonialisme Walanda).[8]
Saprak taun 1900, ngaran Indonésia jadi leuwih ilahar dina lingkungan akademik di luareun Walanda , sarta golongan nasionalis Indonésia maké kecap éta dina widang pulitik.[8]Adolf Bastian ti Universitas Bérlin ngawanohkeun ngaran ieu dina buku Indonesien oder die Inseln des Malayischen Archipels, 1884–1894. Pelajar Indonésia munggaran nu maké ngaran ieu nyaéta Suwardi Suryaningrat (Ki Hajar Dewantara), nalika anjeunna ngawangun kantor warta di Walanda nu ngaranna Indonesisch Pers Bureau dina taun 1913.[11]
Titinggal fosil-fosil Homo erectus, nu ku antropolog ogé dilandi "Manusa Jawa", mawa pamadegan yén kapuloan Indonésia geus dieusian antara 2 yuta nepi ka 500.000 taun kaliwat.[14]. Bangsa Austronésia, nu ayeuna mangrupa mayoritas pangeusi Indonésia, pindah ka Asia Tenggara ti Formosa. Maranéhna disawang nepi ka Indonésia dina taun 2000 SM, sarta ngabalukarkeun Bangsa Mélanésia nu geus aya saméméhna kagigirkeun ka wewengkon nu jauh di beulah wétan.[15] Kaayaan nu cocog pikeun tatanén ngabalukarkeun geu ayana kaahlian melak paré saprak abad ka-8 SM,[16]. ku kituna ngabalukarkeun ogé ku lobana désa, kota, jeung karajaan-karajaan leutik tumuwuh jeung mekar dina abad ka-1 M. Salian ti éta, Indonésia nu aya di jalur perdagangan laut internasional jeung antar pulo, geus jadi jalur lalayaran antara India jeung Cina dina sababaraha abad.[17] Sajarah Indonésia saterusna boga loba pangaruh ti kagiatan paniagaan éta.[18]
Ti pangaruh agama Hindu jeung Buddha, sababaraha karajaan ngadeg di pulo Kalimantan, Sumatra, jeung Jawa saprak abad ka-4 nepi ka abad ka-14. Kutai, nyaéta karajaan nu pangkolotna di Indonésia nu ngadeg dina abad ka-4 di hulu Walungan Mahakam, Kalimantan Wétan. Di wewengkon kulon Pulo Jawa, dina abad ka-4 nepi ka ka-7 M aya Karajaan Tarumanagara. Dina abad ka-7 aya Karajaan Malayu nu puseurna di Jambi, Sumatra. Sriwijaya ngéléhkeun Malayu sarta jadi karajaan maritim nu pangkuatna di wewengkon Nusantara. Wewengkon kakawasaanna ngawengku Sumatra, Jawa, samenanjung Melayu, ogé ngawasaan paniagaan di Selat Malaka, Selat Sunda, sarta Laut Cina Kidul.[19] Kadatangan padagang-padagang Arab jeung Pérsia liwat Gujarat, India, tuluy mawa agama Islam. Samudera Pasai nu ngadeg dina taun 1267, mangrupa karajaan Islam kahiji di Indonésia.
Panjajahan
Indonésia ogé mangrupa nagara nu kungsi diéréh ku loba nagara. Ieu di handap nyaéta sababaraha nagara nu kungsi ngaéréh atawa ngajajah sakabéh atawa sabagian wewengkon Indonésia.
Perancis, sacara teu langsung ngawasaan Jawa dina jaman 1806-1811 lantaran Karajaan Walanda taluk ka Prancis. Basa Louis Bonaparte, adina Napoleon Bonaparte, diistrénan di walanda dina taun 1806, ku kituna otomatis jajahan Walanda pindah ka Prancis. périodeu ieu lumangsung dina mangsa pamaréntahan Gubernur Jenderal Herman Willem Daendels di taun 1808-1811. Dipungkas taun 1811 nalika Inggris ngéléhkeun kakuatan Walanda-Prancis di pulo Jawa.
Nalika urang éropa daratang di mimiti abad ka-16, maranéhna manggih sababaraha karajaan nu gampang diéléhkeun pikeun ngawasaan perdagangan rempah-rempah. Portugis mimiti nepi di 2 palabuan Karajaan Sunda nyaéta Banten jeung Sunda Kalapa, tapi bisa ditundung jeung teras pindah ka wétan ngawasaan Maluku. Dina abad ka-17, Walanda ngéléhkeun Britania Raya jeung Portugal (iwal di Timor Portugis). Disawang mangsa harita ageman Kristenkmimiti sumebar dindonésia salaku salah sahiji tujuan imperialisme lawas nu kawanoh salaku 3G, nyaéta Gold, Glory, and Gospel atanapi "Emas, Kajayaan, jeung Ageman".[20] Walanda ngawasaan Indonésia salaku wewengkon jajahan nepi ka Perang Dunya II. KaMimitina VOC, tapi tuluy ku pamaréntah Walanda saprak awal abad ka-19.
Walanda nyieun sistim Cultuurstelsel (Sistem Pamelakan) dina abad ka-19, nyaéta sistim melak kebon-kebon garedé sarta pelak paksa nu sakabéhna dilaksanakeun di Jawa, nu méré kauntungan pikeun Walanda nu teu bisa dihasilkeun ku VOC. Dina jaman pamaréntahan panjajahan nu leuwih bébas sanggeus 1870, sistim ieu dihapus. Sanggeus 1901 pihak Walanda ngawanohkeun Kawijakan étis,[21] nu ngawengku parobahan pulitik nu tangtu sarta invéstasi nu leuwih gedé di Hindia-Walanda.
Dina jaman Perang Dunya II, nalika Walanda dijajah ku Jérman, Jepang ngawasaan Indonésia. Indonésia dieréh deui dina taun 1942, Jepang nempo yén para pajuang Indonésia mangrupa batur paniagaan nu kooperatif jeung bisa milu jadi prajurit lamun dibutuhkeun. Sukarno, Mohammad Hatta, KH. Mas Mansur, jeung Ki Hajar Dewantara dibéré pangajén ku Kaisar Jepang dina taun 1943.
Usaha-usaha ngalawan pergerakan kamerdikaan Indonésia ieu tuluy dipikawanoh ku Walanda salaku 'aksi kapulisian' (Politionele Actie), atanapi ku Indonésia dipikawanoh minangka 'Agrési Militér'.[22] Walanda ahirna ngaku kamerdikaan Indonésia dina 27 Désémber1949 salaku nagara féderal nu disebut Républik Indonésia Sarikat sanggeus aya tekenan ti kalangan internasional, utamana Amérika Sarikat. Mosi Integral Natsir dina 17 Agustus 1950, ngahudangkeun balikna Negara Kesatuan Républik Indonésia sarta ngabubarkeun Républik Indonésia Sarikat.
Dina jaman 1950-an jeung 1960-an, pamaréntahan Sukarno milu sakaligus naratas gerakan non-blok awalna, tapi tujuanna sangkan leuwih deukeut jeung blok sosialis, saperti Républik Rahayat Cina jeung Yugoslavia. Taun 1960-an minangka saksi ayana konfrontasi militér jeung Malaysia ("Konfrontasi"),[23] sarta kateupuasan kana héséna ékonomi. Salajuna dina 1965 aya kajadian G30S nu nyababkeun maotna 6 jendral sarta sababaraha perwira tengah lianna. Kaluar kakuatan anyar nu dilandi Orde Baru (Ordeu Anyar) nu nuduh Partéy Komunis Indonésia salaku dalang kajadian jeung boga maksud ngaléngsérkeun pamaréntahan nu keur aya sarta ngarobah dasar nagara kana paham sosialis-komunis. Tuduhan ieu sakaligus dijadikeun alesan pikeun ngaganti pamaréntahan saméméhna dina paréntah Sukarno kana pamaréntahan nu anyar.
Jendral Soeharto jadi Présidén Indonésia dina taun 1967 maké alesan pikeun ngamankeun nagara tina bahya komunisme. Ratusan rébu warga Indonésia nu dianggap milu pihak komunis ditelasan, samentara loba warga Indonésia nu keur aya di luar negri, teu wanieun mulih ka Indonésia, sarta teras dicabut kawarganagaraanna. Jaman kakawasaan Soeharto dilandi Orde Énggal sarta jaman pamaréntahan Sukarno disebut Orde Lawas.
Soeharto ngagunakeun ékonomi néoliberal sarta hasil ngadatangkeun raloba invéstasi luar negri asup ka Indonésia sarta ngahasilkeun pamekaran ékonomi nu gedé, sanajan teu rata. Dina awal rézim Orde Énggal, kawijakan ékomomi Indonésia disusun ku sababaraha urang ékonom lulusan Universitas California, Berkeley, nu dilandi "Mafia Berkeley".[24] Soeharto ahirna dipaksa léngsér ti jabatanna ku aksi démonstrasi sarta kaayaan ékonomi nagara nu goréng dina taun 1998.
Sawatara wengkon Indonésia ngusahakeun pikeun misahkeun manéh, saperti Papua Kulon jeung Maluku Kidul. Timor Wétan resmi misah ti Indonésia dina taun 1999 sanggeus 3 taun dina administrasi PBB, jadi nagara Timor Lésté.
Lembaga éksekutif museur kana présidén, wakil présidén, jeung kabinét. Kabinét di Indonésia mangrupa kabinét présidénsial jadina mentri mibanda tanggung jawab ka présidén.
Indonésia ayeuna miboga 34 propinsi, 5 propinsi miboga status husus. Propinsi dibagi kana kabupatén jeung kotamadya nu dibagi deui kana kacamatan. Babagian administratifna lanjut deui nepi ka bagian nu pangleutikna nyaéta Rukun Tatangga (RT) nu mangrupa daérah tingkat ka-6.
Unggal propinsi miboga DPRD Propinsi salaku badan législatif wewengkon sareng gubernur salaku puseur badan éksekutif wewengkon. Unggal kabupatén miboga DPRD Kabupatén salakeun badan législatif wewengkon sareng bupati salaku puseur badan éksekutif wewengkon. Unggal kotamadya miboga DPRD Kotamadya salaku badan législatif wewengkon sareng walikota salaku puseur badan éksekutif wewengkon. Sadayana, dipilih langsung ku rahayat langku pamilihan umum. Tapi di Jakarta (Wewengkon Husus Ibu Kota Jakarta) euweuh DPRD Kabupatén atanpai Kotamadya, ku sabab Kabupatén Administrasi jeung Kota Administrasi di Jakarta sanés wewengkon otonom.[27]
Propinsi Acéh, Daérah Husus Yogyakarta, Papua Kulon, jeung Papua miboga hak husus sarta tingkat otonomi nu leuwih luhur ti propinsi nu lian. Misalna, Acéh boga hak pikeun nagntukeun sistim hukumna sorangan; dina taun 2003, Acéh mimiti maké hukum Syariah.[28] Yogyakarta miboga status daérah husus salaku pangakuan kana pentingna Yogyakarta dina ngarojong Indonésia nalika Révolusi.[29]Propinsi Papua (baheulana disebut Irian Jaya), miboga status otonomi husus taun 2001.[30]DKI Jakarta mangrupa wewengkon husus ibu kota nagara. Timor Portugis digabungkeun ka wewengkon Indonésia minangka propinsi Timor Wétan dina 1979–1999, nu teras misahkeun manéh liwat réferéndum jadi nagara merdika, Timor Lésté.[31]
Dumasar kana undang-undang di Indonésia, pamaréntah puseur jeung daérah miboga anggaran atikan 20% ti anggaran nagara jeung anggaran daérah salian ti upah guru jeung biaya kadinasan. Tapi dina taun 2007, dana nu disadiakeun karak 17,2 %[35].
Peta nu némbongkeun Produk Doméstik Régional Bruto (PDRB) per kapita propinsi-propinsi di Indonésia dina taun 2008.
██ Langkung ti Rp 100 yuta██ Rp 50 yuta ++ - Rp 100 yuta██ Rp 40 yuta ++ - Rp 50 yuta██ Rp 30 yuta ++ - Rp 40 yuta
██ Rp 20 yuta ++ - Rp 30 yuta██ Rp 10 yuta ++ - Rp 20 yuta██ Rp 5 yuta ++ - Rp 10 yuta██ Kirang ti Rp 5 yuta
Sistim ékonomi Indonésia awalna dirojong ku ayana Oeang Repoeblik Indonesia (ORI) minangka mata uang kahiji Indonésia, nu sanggeusna ganti jadi Rupiah.
Dina jaman pamaréntahan Orde Lawas, Indonésia heunteu sapinuhna ngagunakeun sistim ékonomi kapitalisme, tapi dicampurkeun jeung sistim nasionalisme ékonomi. Pamaréntah nu masih anyar, raloba milu kana produksi nu boga pangaruh ka masarakat, ditambah ku kaayaan pulitik, nyababkeun ayana kateustabilan ékonomi nagara.[36]
Pamaréntahan Orde Énggal geura maké disiplin ékonomi pikeun neken inflasi, stabilisasi mata uang, pangaturan tambut luar nagri, sarta ngondang investasi asing.[36] Dina jaman 1970-an, harga minyak bumi nu naék nyababkeun naékna angka ékspor sarta tingkat tumbuh ékonomi rarata nu luhur saloba 7% antara taun 1968 nepi ka 1981.[36] Parobahan ékonomi salajengna dina jaman 1980-an, saperti dérégulasi kauangan jeung déflasi,[36] teras ngalirkeun invéstasi asing ka Indonésia hususna dina industri-industri nu ngarah ka ékspor antara 1989 nepi ka 1997[37] Ékonomi Indonésia ngalaman kamunduran dina ahir 1990-an ku sabab krisis ékonomi di raloba wewengkon Asia keur éta,[38] nu dibarengan ku réngséna pamaréntahan Orde Énggal sarta mundurna Soeharto salaku présidén dina 21 Méi 1998.
Pertumbuhan PDB Indonésia dina 2004 jeung 2005 leuwih ti 5%.[39] Tapi, akibatna heunteu boga pangaruh loba dina tingkat pangangguran, nyaéta 9,75%.[40][41] Perkiraan taun 2006, 17,8% masarakat hirup di handapeun gurat kamiskinan, sarta aya 49,0% masarakat hirup kalawan panghasilan kirang ti AS$ 2 sapoé.[42]
Hasil tatanén nu utama saperti béas, entéh, kopi, rempah-rempah, jeung karét.[44] Widang jasa mangrupa panyumbang PDB nu panggedéna, nyaéta 45,3% dina PDB 2005. Industri 40,7%, sareng tatanén 14,0%.[45] Sanajan kitu, widang tatanén miboga pagawé nu leuwih loba ti widan séjénna, nyaéta 44,3% ti 95 yuta jiwa. Widang jasa 36,9%, sarta widang industri 18,8%.[46]
Dumasar kana sénsus populasi taun 2000, Indonésia miboga kirang-langkungna 206 yuta jiwa,[48] sarta diperkirakeun taun 2006 miboga 222 yuta jiwa.[9] 130 yuta (leuwih ti 50%) ngeusian Pulo Jawa nu mangrupa pulo nu panglobana pangeusina sakaligus pulo tempatna ibu kota Jakarta.[49] Kalobaannana urang Indonésia mangrupa Urang Austronésia, sarta aya ogé kelompok urang Mélanésia, Polinésia, jeung Mikronésia utamina di Indonésia beulah wétan. Aya ogé urang nu asalna ti luar nagri saperti étnis Tionghoa, India, jeung Arab. Indonésia miboga kira-kira 4 yuta populasi urang Tionghoa.[50]
Islam mangrupa agama mayoritas nu pangagemna saloba kira-kira 85,2% urang Indonésia, nu nyababkeun Indonésia salaku nagara kalawan populasi muslim nu panglobana sadunya.[44] Umat lian saperti Kristen Protéstan (8,9%), Kristen Katolik (3%), Hindu (1,8%), Buddha (0,8%), jeung sajabana (0,3%). Pamaréntah Indonésia ogé sacara resmi ngakuan agama Konghucu.[51]
Indonésia miboga basa Indonésia salaku basa kahijian jeung basa nasional. Indonésia ogé kaasup salah sahiji nagara kareng basa panglobana di dunya.[52] laloba basa, miboga rébuan panyatur tapi kaayaanna kaancam ku sabab generasi ngorana teu nyaturkeunna deui, sarta para panyatur pindah ka basa nasional.[53]
Indonésia miboga kira-kira 300 kelompok étnis nu boga rupa-rupa warisan budaya nu mekar sairing jaman, nu ogé dipangaruhan ku kabudayaan India, Arab, Cina, Éropa, sarta kaasup ogé budaya sorangan, Melayu. Saperti kasenian wayang ti wewengkon Jawa jeung Bali nu midangkeun carita-carita mitologi Hindu kawas Ramayana jeung Baratayuda, ogé carita-carita adaptasi kaayaan modéren. Aya ogé kasenian tarian contona ti Sumatra saperti tari Ratéb Meuseukat jeung tari Seudati ti Acéh. Aya ogé seni sisindiran, gurindam, jeung sajabana ti raloba wewengkon misalna Melayu.
Olahraga nu populér di Indonésia utamina badminton jeung maén bal. Olahraga tradisional saperti takraw jeung karapan sapi. Pasanggiri adu tempur contona caci di Florés, sarta pasola di Sumba. Olahraga béla diri nu populér di Indonésia misalna saperti pencak silat.
Raloba wewengkon Indonésia miboga musik tradisionalna sorangan. Aya ogé musik tradisional campuran saperti keroncong nu dipangaruhan ku Portugis di wewengkon Tugu, Jakarta,[54]. Msik Indonésia lianna saperti dangdut nyaéta musik aliran Melayu modéren nu dipangaruhan ku musik India.
Sangu mangrupa kadaharan utama di lolobana wewengkon Indonésia. Sambel, saté, baso, soto, jeung sangu goréng nyaéta sababaraha contoh kadaharan masarakat Indonésia.[55]
Pilem kahiji nu diproduksi di nusantara nyaéta pilem taun 1926 kalawan judul Loetoeng Kasaroeng nu dijieun ku sutradara Walanda, G. Kruger jeung L. Heuveldorp, dina jaman Hindia Walanda. Pilem ieu dijieun ku Pausahaan Pilem Jawa NV di Bandung sarta diputer kahiji kalina dina 31 Désémber 1926 di téater Elite and Majestic, Bandung. Popularitas industri pilem Indonésia muncak dina jaman 1980-an sarta diputer di raloba bioskop di Indonésia,[56]. Antawis 2000 nepi ka 2005, jumlah pilem Indonésia nu dirilis unggal taunna teras ningkatan.[56] Pilem Laskar Pelangi (2008) mangrupa pilem kalawan pamasukan anu panglobana sapanjang sajarah pilem di Indonésia nepi ka danget ieu.
Figur penting dina sastra modéren Indonésia saperti panulis Walanda Multatuli nu méré kritikan kana kalakuan Walanda ka Indonésia dina jaman panjajahan Walanda; Muhammad Yamin jeung Hamka nu mangrupa panulis sarta pulitisi pra-kamerdikaan;[57] sarta Pramoedya Ananta Toer, panulis novel Indonésia nu kakoncara salah sahijina nyaéta nulis novel Bumi Manusia.[58] Salah sahiji conto panulis puisi Indonésia misalna Chairil Anwar. Raloba urang Indonésia miboga tradisi lisan nu kiat, nu ngarojong dina nerangkeun sarta ngamumulé kaayaan budayana.[59]
Wewengkon Indonésia miboga raloba rupa-rupa mahluk hirup. Ku kituna ku sababaraha sumber nyebatkeun yén wewengkon lingkungan Indonésia mangrupa "Mega biodiversity" atanapi "anéka rupa mahluk hirup nu loba"[60][61]. Rupa-rupa mahluk hirup Indonésia aya di paringkat ka-3 sadunya sanggeus Brasil jeung Républik Démokratik Kongo.[62]
Sanajan kitu, Guinness World Records dina taun 2008 pernah nyutat rékor Indonésia salaku nagara nu panggancangna ruksak leuweungna sadunya. Unggal taunna, Indonésia dituar leuweungna saluas +1,8 yuta héktar. Karuksakan ieu aya di wewengkon hulu/jero leuweung (hutan) nu ngaruksak ogé wewengkon di hilir (basisir).[63]
↑Tomascik, T; Mah, J.A., Nontji, A., Moosa, M.K. (1996). The Ecology of the Indonesian Seas - Part One. Hong Kong: Periplus Editions Ltd. ISBN 962-593-078-7.Cite uses deprecated parameter |coauthors= (bantuan)
↑Earl, George S. W. (1850). "On The Leading Characteristics of the Papuan, Australian and Malay-Polynesian Nations". Journal of the Indian Archipelago and Eastern Asia (JIAEA): 119.
↑Logan, James Richardson (1850). "The Ethnology of the Indian Archipelago: Embracing Enquiries into the Continental Relations of the Indo-Pacific Islanders". Journal of the Indian Archipelago and Eastern Asia (JIAEA): 4, 252–347.; Earl, George S. W. (1850). "On The Leading Characteristics of the Papuan, Australian and Malay-Polynesian Nations". Journal of the Indian Archipelago and Eastern Asia (JIAEA): 254, 277–278.
↑Dotinga, Harm; Netherlands Institute for the Law of the Sea (2000). International organizations and the law of the sea: documentary yearbook, Vol 14. Martinus Nijhoff Publishers. p. 960. ISBN9041113452, 9789041113450 Check |isbn= value (bantuan).Cite uses deprecated parameter |coauthors= (bantuan)
↑World Bank, (2008), Spending for development: making the most of Indonesia's new opportunities : Indonesia public expenditure review, World Bank Publications, ISBN 978-0-8213-7320-0
↑ abcdSchwarz, A. (1994). A Nation in Waiting: Indonesia in the 1990s. Westview Press. ISBN 1-86373-635-2, halaman 52–57.
↑World Bank (1994). A World Bank country study Country Studies: Indonesia: environment and development. World Bank Publications. ISBN0821329502, 9780821329504 Check |isbn= value (bantuan).