On je bio jedan od osnivača Socijalističke partije Srbije, član Glavnog odbora Socijalističke partije Srbije i predsednik Okružnog odbora Socijalističke partije Braničevskog okruga.
Biografija
Otac mu je bio stolar, gvožđar i botaničar. Osnovnu školu je završio u Maloj Krsni, a gimnaziju u Požarevcu. Zatim je završio Pravni fakultet u Beogradu. Tokom studija se paralelno bavio i „društveno-političkim radom“. Sa studija se vratio ne samo sa diplomom, već i sa reputacijom aktiviste na koga je računao Opštinski komitet SK Požarevac. Profesionalnu karijeru započeo je kao sudski pripravnik u Opštinskom sudu u Požarevcu. Ubrzo je prešao u policiju i postao načelnik SUP-a Požarevac. Od 1978. do 1982. godine Vlajko Stojiljković je bio predsednik Izvršnog saveta Skupštine opštine Požarevac. Jedno kratko vreme bio je i upravnik kazneno-popravnog zavoda Zabela u Požarevcu.[тражи се извор]
Potom je prešao u privredu i radio kao generalni direktor Poljoprivredno-industrijskog kombinata u Požarevcu, od 1984. do 1990. godine. Ubrzo je otišao na mesto potpredsednika Privredne komore Jugoslavije, pa zatim Privredne komore Srbije, gde je 1991. izabran prvi put za predsednika Komore. Na čelnoj funkciji je ostao puna dva mandata, za vreme najtežeg perioda za privredu Srbije.
Četiri dana nakon ubistva ministra policije Radovana Stojičića Badže, Stojiljković je postao Ministar unutrašnjih poslova. Na to mesto predložio ga je tadašnji premijer Mirko Marjanović.
Maja1999. godine tužilac tribunala u Hagu Luiz Arbur je podigla optužnice protiv Vlajka Stojiljkovića i drugih visokih srpskih državnika za zločine tokom rata na Kosovu i Metohiji. Tokom rasprave o žalbi na prvostepenu presudu Vlastimir Đorđević, načelnik resora javne bezbednosti MUP-a Srbije, je priznao da su na Kosovu počinjeni zločini nad albanskim civilima i on se tom prilikom izvinio žrtvama. Pritom, izjavio je da je za te zločine saznao tek nakon što je u Dunavu kod Tekije nađena hladnjača sa leševima i nije mogao da se usprotivi Stojiljkoviću u prikrivanju zločina tajnim pokopavanjem u masovne grobnice.[1]
