Prima della revoluzione (sh. Prije revolucije [1]) je italijanski crno-bijeli igrani film snimljen 1964. godine u režiji Bernarda Bertoluccija koji je predstavljao njegov cjelovečernji debi.
Film je inspiriran znamenitim Stendhalovim romanom Parmski kartuzijanski samostan, čija se radnja događa u Bertoluccijevoj rodnoj Parmi. Bertolluci je iz njega "posudio" mjesto radnje i imena glavnih likova, ali je radnju premjestio u moderno doba. Protagonist, koga tumači Francesco Barilli, je Fabrizio, 22-godišnji student koji se osjeća rastrgnut između svog buržoaskog porijekla koje mu omogućava lagodan život i sigurnu budućnost s jedne, te buntovničke prirode i revolucionarnih ideala zbog koji se priključio Komunističkoj partiji sa druge strane. Radnja prikazuje kako te dileme privremeno rješava dolazak deset godina starije rođake (čiji lik tumači Adriana Asti), sa kojom će započeti ljubavnu vezu.
Prima della revoluzione, koja je premijerno prikazan na Kanskom festivalu, izazvao je veliku pažnju, s obzirom da je Bertolucci tada imao tek 22 godine, ali i zbog korištenja tehnika i stila francuskog Novog vala, koji su u italijanskoj kinematografiji tog doba bili rijetkost. U samoj Italiji je film dočekan prilično hladno, ali je zato hvaljen kod stranih kritičara. Danas se često navodi kako je Bertolucci u filmu izuzetno vješto prenio sve veći generacijski jaz u tadašnjem italijanskom društvu, odnosno osjećaj da predstoje burne društvene promjene koje će eksplodirati u šezedesetosmaškom buntu.
Izvori
- ↑ Naslov je referenca na izreku francuskog državnika Talleyranda prema kojoj "onaj tko nije živio u 18. vijeku prije (Francuske) Revolucije ne zna slast života, niti može zamisliti koliko život može biti sretan".
Vanjske veze
|
|---|
| Cjelovečernji igrani filmovi | |
|---|
Kratki i
dokumentarni | |
|---|
