Formaldehid
Formaldehid
IUPAC ime
Drugi nazivi
formol, methyl aldehyde, methylene oxide, methanal
Identifikacija
CAS registarski broj
50-00-0 Y
ChemSpider [ 1]
692
EC-broj
200-001-8
MeSH
Formaldehyde
RTECS registarski broj toksičnosti
LP8925000
ATCvet code
QP53 AX19
Jmol -3D slike
Slika 1
InChI=1S/CH2O/c1-2/h1H2 Y Kod: WSFSSNUMVMOOMR-UHFFFAOYSA-N Y
InChI=1/CH2O/c1-2/h1H2
Svojstva
Molekulska formula
CH2 O
Molarna masa
30.026 g/mol
Agregatno stanje
bezbojni gas
Tačka topljenja
-92 °C-} (čist) −15 °C (37% rastvor)
Tačka ključanja
-21 °C (čist) 96 °C (37% rastvor)
Rastvorljivost u vodi
veoma visoka
Dipolni moment
2.33 D
Struktura
Oblik molekula (orbitale i hibridizacija)
trigonalni planarni
Opasnost
Podaci o bezbednosti prilikom rukovanja (MSDS)
ICSC 0275
EU-klasifikacija
Toksičan (T )Karc. Kat. 3
EU-indeks
605-001-00-5
NFPA 704
R-oznake
R23/24/25 , R34 , R40 , R43
S-oznake
(S1/2) , S26 , S36/37/39 , S45 , S51
Tačka paljenja
zapaljiv gas
Tačka spontanog paljenja
430 °C (806 °F)
Eksplozivni limiti
7–73%
Srodna jedinjenja
Srodna aldehidi
acetaldehid propionaldehid
Srodna jedinjenja
metanol mravlja kiselina
Y (šta je ovo?)
(verifikuj)
Ukoliko nije drugačije napomenuto, podaci se odnose na standardno stanje (25 °C, 100 kPa) materijala
Infobox references
Formaldehid ili metanal (HCHO) je gasovito jedinjenje rastvorljivo u vodi i najjednostavniji aldehid .[ 2] Obično se čuva rastvoren u vodi pod nazivom formalin (37% formaldehida i oko 15% metanola u vodi)[ 3] , ili u obliku čvrstog polimera - paraformaldehida (paraform). Najčešće se primenjuje u industriji plastičnih masa ,[ 4] bakelita i kože i kao dezinfekciono sredstvo .
Reference
↑ Hettne KM, Williams AJ, van Mulligen EM, Kleinjans J, Tkachenko V, Kors JA. (2010). „Automatic vs. manual curation of a multi-source chemical dictionary: the impact on text mining” . J Cheminform 2 (1): 3. DOI :10.1186/1758-2946-2-3 . PMID 20331846 . edit
↑ Günther Reuss, Walter Disteldorf, Armin Otto Gamer, Albrecht Hilt “Formaldehyde” in Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry, 2002, Wiley-VCH, Weinheim. DOI :10.1002/14356007.a11_619
↑ Weast, Robert C., ur. (1981). CRC Handbook of Chemistry and Physics (62nd izd.). Boca Raton, FL: CRC Press. str. C–301, E-61. 0-8493-0462-8. .
↑ Read, J. (1935), Text-Book of Organic Chemistry , London: G Bell & Sons .
Vanjske veze