Dužine (mađ.Szécsenfalva) su selo u Vojvodini, u opštini Plandište u Južnobanatskom okrugu. Prema popisu iz 2002. bilo je 219 stanovnika (prema popisu iz Popis stanovništva 1991. u SFRJ|1991. bilo je 234 stanovnika). Većinsko stanovništvo su Srbi, a u selu živi i i značajan broj Makedonaca,koji imaju status nacionalne manjine[1].
Istorija
Ovako je izgledala katolička crkva 1934
Dužine - Naselje Dužine pod imenom Sečenjifalva (Szecsenfalva) nastaje nakon odlaska Turaka iz Banata u prvoj polovini 19 veka.Formirano je 1837. godine od strane posednika pustare, grofa Sečen de Temerina koji je naselio Nemce. Po njemu selo dobija ime Sečenjifalva. Godine 1843. bilo je u ovom naselju 187 stanovnika. Ovi kolonisti pripadali su velikogajskoj parohiji, a bogomolju su imali u školskoj zgradi.
O kolonizaciji Nemaca nakon odlaska Turaka iz Banata u Pregledu kolonizacije Vojvodine u 18 i 19 veku, posebnom izdanju Matice srpske iz 1961. stoji „Rat protiv Turske koji je vodio car Josif II u savezu sa caricom Katarinom II, jako je opustošio južne krajeve Ugarske, a naročito Banat. Trebalo je nadoknaditi gubitke u ljudstvu putem kolonizacije većeg razmera, ali s obzirom na nesigurnost života i imovine u ovim krajevima, pogotovo u Banatu, nije se moglo pridobiti ni približno onoliko kolonista koliko u terezijanska doba. Ovaj rat je potpuno otreznio Nemce iz snova o negdašnjem Eldorado u južnoj Ugarskoj, gde je koloniste čekao naporan rad u podizanju jedno zapušteno zemlje, a uz to i stalna spremnost na borbu protiv pljačkaša iz turske carevine ... Potreba kolonizacije ovih krajeva, naročito Banata, postala je najaktuelnija u doba stalnih ratova protiv Napoleona radi povećanja ubojne snage graničara, s jedne strane, a sve većeg prinosa hrane za ishranu vojske i stanovništva, s druge strane ".
Nemci u ovom periodu u Banat stižu iz Virtemberga, Badena i Hesena.
Poljoprivreda određuje i sam oblik naselja u vreme kada je formirana Sečenjifalva.[2]
Arhitektura naselja
Naselja su građena po planu iu kvadratnom obliku. Taj plan je predviđao sve teškoće saobraćaja vojvođanskih barovitih krajeva, naročito blatnjavog Banata, te tako omogućavaju naseljenicima da puteve u naseljima lakše popravljaju i kraćim putem izlaze na svoje oranice, stoji u Pregledu kolonizacije Vojvodine u 18 i 19 veku. U tu svrhu naselja su ispresecana mnogim uzdužnim i poprečnim ulicama, a radi sasušivanja puteva i iz higijenskih razloga ulice su kanalisane pomoću jendeka (jarka).
Kuće iz tog doba su uglavnom od tvrđeg materijala i planski jednoobrazno su sazidane iu punom smislu imaju zemljoradnički karakter. Kuće su veće, od opeka i crepa, što je omogućilo njihovo rogljasta građenje. Sobe i nuz prostorije su veće i bolje osvetljene, štale na rogljasta produženju preglednije, odeljene od kuća u dvorištu. U njima nema više ognjišta već štednjaka u kuhinjama, dok su u sobama zidane pećke. Iz tog doba je i otvoren hodnik u koji vode vrata sa ulice.Vrata, uvučena u zid sa dve do tri stepenice, daju i danas karakteristično obeležje švapskim kućama u Banatu. Zvale su se Gangturhojzer (nem.(Gangturhauser), )
a po dugačkim hodnicima Laubenganghojzer (nem.(Laubenganghauser, )
Ove tradicionalne poprečne kuće građene su do prve polovine 19 veka, a kasnije zbog povećanog blagostanja i većeg prirasta dece nastaju kuće uzdužnog tipa paralelno sa ulicom i sa poprečnim rogljasta produženjem za štale i šupe. Poznate su pod imenom Langhauz (nem.(Langhaus)) ili Gangzajtigeshauz (Gangseitiges Haus).
Nemačka kuća poprečnog i uzdužnog tipa u 19 veku ima i jednu karakterističnu novinu socijalnog značaja. To je kućica u dvorištu takozvana Klajnhauz. Pošto najstariji sin dovede ženu u kuću i preuzme gazdinstvo, njegovi roditelji mu predaju glavnu kuću, njive i celo gazdinstvo, a sami prelaze u malu kuću gde žive odvojeno, da ne budu ni u čemu na smetnji mlađima.
Uz poprečnu kuću pravi se i poprečno dvorište ograđeno kućom samo sa ulične
strane, sa rogljasta kućom rogljasta dvorište, sa dvorogljasto izduženom kućom dvorogljasto i trorogljasto dvorište ogrtadjeno kućom sa tri strane. Postojalo je i zatvoreno dvorište ograđeno sa sve četiri strane. Dvorište je najčešće popločano opekama, a iza dvorišta je guvno za ambar, Kotarku, svinjac, slamu, plevu i tuluzinu. Iza guvna obično je bio vrt. Tako su izgledala nemačka naselja u prvoj polovini 19 veka, dakle i (mađ.Sečenjifalva.)
Brojno kretanje stanovništva, i kultura
u ovom naselju bilo je sledeće: 1869 - 768 stanovnika; 1880 - 720 stanovnika; 1890. imalo je 922 stanovnika; 1900. usled iseljavanja 733 stanovnika; 1910. godine 659 stanovnika; 1921. nakon Prvog svetskog rata 982 stanovnika; 1948. nakon Drugog svetskog rata 514 stanovnika i 1991.godine po poslednjem popisu svega 234 stanovnika. Do Drugog svetskog rata većinu stanovnika činili su Nemci. Danas u dužini žive Srbi 49,1%, Makedonci 35,9% i Slovaci 9%.
Grof Sečen svoj posed 1888.godine prodao je Ignacu Cavos, od koga je 1892.godine opština uzela ovaj posed amortizacijom na 50 godina.
Železnička stanica u ovom naselju otvorena je 1.maja 1889.godine.[3]
Demografija
U naselju Dužine živi 190 punoletnih stanovnika, a prosečna starost stanovništva iznosi 48,9 godina (45,1 kod muškaraca i 52,2 kod žena). U naselju ima 97 domaćinstava, a prosečan broj članova po domaćinstvu je 2,26.
Stanovništvo u ovom naselju veoma je nehomogeno, a u poslednja tri popisa, primećen je pad u broju stanovnika.
Izvor Monografija Podunavske oblasti 1812-1927 sastavio Dr, Vladimir Margan biv. Predsednik Oblasnog odbora Komesar Oblasne Samouprave, objavljeno 1927„Napredak Pančevo,,
Istorijiski preglad Podunavske Oblasti Banatski deo napisao: Feliks Mileker bibliotekar i kustos gradske biblioteke i muzeja u Vršcu 1928.
Letopis Opština u južnom Banatu: Banatska mesta i običaji Marina M.(Beč 1999). Letopis period 1812 – 2009 g. Sastavio od Pisanih tragova, Letopisa, po predanju o Banatskih mesta i običaji nastanak sela ko su bili Dosenjenici čime se bavili meštani.
