Coro (nekad znan kao Santa Ana de Coro) je grad od 225,400 stanovnika.[2]on je i glavni grad savezne države Falcón na sjeverozapadu Venecuele.
Geografske karakteristike
Coro se prostire na južnom kraju prevlake koja povezuje Poluotok Paraguanu sa kopnom, udaljen 320 km sjeverozapadno od Caracasa. Grad leži na 32 metara nadmorske visine.[1]
Historijski centar Cora je zajedno sa njegovom karipskom lukom La Vela, koja leži 11 km sjeveroistočno - 1993. uvršten na UNESCO-vu Listu mjesta svjetske baštine u Americi.[3]
Historija
Coro je osnovan 1527. u vrijeme kad je Španjolsko carstvo na sve moguće načine pokušavalo spriječiti lov na robove u tom kraju. Orginalno ime naselja - Santa Ana de Coriana, vuče korijen iz imena lokalnih [[Indijanci|Indijanaca koji su nastanjivali taj kraj.[1]
Između 1528. - 1546. španjolski kralj Karlo V dao je u najam zapadnu Venezuelu, njemačkoj bankarskoj kući Welsers, pa je Coro postao njihova glavna trgovačka stanica, i regionalna prijestolnica.[1]
Coro je jedno vrijeme bio početna baza brojnih ekspedicija koje su kretale u potragu za El Doradom - legendarnom zemljom zlata. Iz Cora je 1806.Francisco de Miranda - pionir borbe za nezavisnost španjolskih kolonija, poveo svoje snage u prvom pokušaju oslobađenja od Španjolskog carstva.[1]
Znamenitosti
Coro je jedini preživjeli primjer bogatog spajanja lokalnih građevinskih tradicija s španjolskim Mudéjar stilom i holandskim arhitektonskim tehnikama. Kao jedan od prvih kolonijalnih gradova u svom centru i luci ima 602 historijskih građevina[3]
Poneke kamenom popločene ceste još i danas služe svrsi, a karakteristične kućice od adobe cigle koje okružuje luku, jedinstvene su u Karibima. Coro ima brojne crkve iz kolonijalnih vremena, on je od 1531. bio sjedište prve biskupije u Venezueli. Katedrala podignuta 1583., jedna je od dvije najstarije crkve u Venezueli, bedemi oko nje sa nišama za topove podignuti su za odbranu od piratskih napada. Drastično je preuređena 1928., ali je danas ponovno vraćena u gotovo orginalno stanje, nakon što je 1957. proglašena nacionalnim spomenikom.[1]
Samostan Salceda, izgrađen 1620., kasnije se koristio kao škola, od 1978. ponovno je u funkciji kao samostan, a danas se u njemu nalazi crkveni muzej. Od ostalih značajnih građevina Coro ima Kuću Arcaya i Kuću željeznih prozora, obje iz 18. vijeka i Biskupski dvor, koji je danas u privatnom vlasništvu.[1]
Na prevlaci koja povezuje poluotok sa kopnom leži Nacionalni park Médanos de Coro (Dine Cora) osnovan 1974., koji obuhvaća jedino veće područje pješčanih dina u Južnoj Americi[1]
Privreda i transport
Po okolici grada koja se navodnjava uzgaja se; duhan, kava, kakao i ricinus.[1] A u samom gradu njegove tvornice proizvode sapun, cipele i cigare. Pored grada ima naslaga soli i rudnika ugljena.[1]
Nakon eksplozivnog rasta naftne industrije na Poluotoku Paraguana Coro je izrastao i u jak financijski centar.[1]
Grad je autoputevima i željeznicom povezan sa svim većim gradovima u Venezueli, kao i sa svim većim centrima na poluotoku[1]. Pored toga ima i ima i aerodrom Jose Leonardo Chirinos (IATA: CZE, ICAO: SVCR) sa vezama prema svim većim gradovima u zemlji.
Izvori
- ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 „Coro” (engleski). Encyclopedia Britannica. Pristupljeno 08. 10. 2017.
- ↑ 2,0 2,1 „Venezuela” (engleski). Citypopulationde. Pristupljeno 08. 10. 2017.
- ↑ 3,0 3,1 „Coro and its Port” (engleski). UNESCO. Pristupljeno 03. 10. 2017.
Vanjske veze
.svg)
