Prvi CSD proslave pod ovim nazivom organizovane su 1979. godine u Bremenu i Berlinu. Pre toga su se u Nemačkoj organizovale demonstracije LGBT osoba pod drugim nazivima od 1972. godine. U Švajcarskoj, pravi CSD je održan u Cirihu, 1978. godine.
Proslavom CSD-a obeležava se prva pobuna LGBT osoba protiv policijske represije u New Yorku, koja je započela u lokalu Stonewall Inn u njujorškom kvartu Greenwich Village u ulici Svetog Christophera (odakle i naziv Christopher Street Day). U ranim jutarnjim časovima 28. juna, 1969. godine policija je napala bar i krenula da hapsi i maltretira prisutne, ali gosti u baru su rešili da odgovore na nasilje policije, čime je započela ulična tuča, koja je privukla veliku medijsku pažnju. Već naredne godine u New Yorku je organizovana protesna šetnja, u znak sećanja na događaje od prethodne godine. Ovaj običaj protesnog okupljanja u svetlu događaja od 28. juna, 1969. godine se proširio i na ostale gradove SAD-a, Evrope i ostatka sveta. Cilj ovih okupljanja je skretanje pažnje na društvene i političke probleme sa kojima se LGBT zajednica suočava, jačanje vidljivosti, osnaživanje zajednice, te protestvovanje protiv institucionalizovane i društvene homofobije.
U Nemačkoj je prvi CSD pod ovim imenom organizovan u Bremenu i Berlinu 1979. godine. Pre toga su se održavale demonstracije gejeva i lezbejki pod drugim imenima (prve takve demonstacije u Nemačkoj organizovane su u Münsteru, 29. aprila, 1972. godine. Prvi CSD u Švajcarskoj organizovan je 24. juna, 1978. godine u Zürichu, pod nazivom Christopher-Street-Liberation-Memorial Day.
Skoro svaki veći grad u Nemačkoj organnizuje CSD. Najveći CSD-ovi u Kölnu (od 2003. godine, CSD u Kölnu se zvanično zove Cologne Pride, ali je CSD i dalje zadržava kao neformalni naziv) i Berlinu. Ove parade danas privlačve veliki broj posetilaca, pa je tako 2002. godine u Kölnu bilo oko 1.2 miliona ljudi, što je u to vreme bila najveća parada ponosa u Evropi.
CSD se u Nemačkoj ne održava tačno na istorijski datum, 28. juna, već tokom vikenda od juna do avgusta. Kao političke demonstacije, često sa politički motivisanim motoom, CSD se organizuje najčešće kao demonstrativna povorka i miting, na kome se, kao govornici i govornice, pojavljuju aktivisti i aktivistkinje, osobe iz sveta politike, umetnosti i javnog života.
Pored same CSD parade, u mnogim velikim gradovima organizuju se jednodnevni ili višednevni sajmovi i nedelje LGBT kulture, sa brojnim zabavama, političkim skupovima, izložbama, predavanjima, filmskim projekcijama i sl.
Juna 2010. godine, američka folozofkinja, Judith Butler, odbila je nagradu na CSD-u u Berlinu i distancirala se od organizatora, upućujući otvorenu kritiku komercijalizaciji CSD-a, kao i ignorisanju rasizma (uključujući anti-islamskog rasizma) i duple diskriminacije homoseksualnih i transseksualnih imigranata. U isto vreme istakla je da nagradu zaslužuju LGBT organizacije okupljene oko alternativne proslave Dana ponosa u Berlinu, Transgenialer CSD.[1]
Avgusta 2010. CSD u Hamburgu je organizovan po 30., jubilarni put, pod motoom: "Ista prava umesto cveća!" U proglasu povodom CSD-a organizatori su objasnili da je cveće poklon koji se dobija za rođendane. Umesto cveća, ono što je potrebno su jednaka prava, koja još uvek nisu postignuta u Nemačkoj, uprkos Zakonu o životnom partnerstvu.[2]
.jpg)